Zuckerberg en Assange

Eigenlijk wilde ik een stukje schrijven over Zuckerberg en Assange. De eerste is de oprichter van Facebook en werd door Time Magazine tot Man of the Year gekroond. De tweede is de oprichter van WikiLeaks en was de gedoodverfde favoriet om door Time Magazine tot Man of the Year te worden gekroond.

Beiden hebben ieder op hun eigen manier duidelijk gemaakt dat we een nieuw tijdperk hebben betreden. Beiden hebben ieder op hun eigen manier een revolutie teweeg gebracht. Die revoluties zijn familie van elkaar, maar ook elkaars tegenpool. Facebook doet zich voor als onschuldig vermaak, een vriendendienst waar je verder niet zo veel achter moet zoeken. Maar ondertussen is het een gigantische collectebus die, onder het mom van ‘leer je vrienden kennen en zorg dat je vrienden jou kennen’, persoonlijke informatie verzamelt die goud waard is voor adverteerders.

Facebook probeert informatie te ontfutselen aan burgers, WikiLeaks verschaft ons, burgers, informatie die geheim had moeten blijven. Twee weken geleden heeft zich de eerste cyber-guerilla-oorlog afgespeeld. De Amerikaanse overheid probeerde WikiLeaks op allerlei manieren te elimineren. De oprichter werd zwartgemaakt, de servers van WikiLeaks werden digitaal gebombardeerd, het betaalverkeer werd gedwarsboomd. Cyber-guerillastrijders sloegen terug door strategische doelen te DDossen. Sympathisanten creëerden mirrors van WikiLeaks. Ooit zullen deze gebeurtenissen bekend komen te staan als het begin van het einde.

Zowel Zuckerberg als Assange heeft iets dictatoriaals. Zelfs iets messiaans. Beiden zijn een soort verlichte despoten die bepalen wat goed voor ons is. Beiden pleiten voor meer openheid. Zuckerberg voor openheid tussen burgers onderling. Assange voor openheid van de macht. Beiden pretenderen te weten wat wij willen weten en wat wij zouden moeten willen weten. Beiden leggen ons hun idee van openheid op zonder ons te vragen of wij daar wel aan toe zijn. Beiden twijfelen niet aan hun gevoel voor ethiek. Zuckerberg en Assange. Z en A. Omega en alpha. Het einde en het begin.

Wij, internetters, zien het ondertussen allemaal als vermaak. Facebook is vermaak, WikiLeaks is vermaak. Maar het gaat om informatie en daarmee om macht.

Daar wilde ik het eigenlijk over hebben. Over twee mannen die onze wereld proberen te veranderen. Maar ik heb gisteravond naar het tv-programma Wintergasten gekeken, waar ene Roy Sorensen te gast was. Een Amerikaanse filosoof die gespecialiseerd is in dat wat er niet is. Gaten en stiltes en schaduwen. Toen ik dat zag, moest ik aan A Day in the Life denken van The Beatles, waarin John Lennon zingt: ‘Now they know how many holes it takes to fill the Albert Hall.’

Sorensen vertelde dat hij zich graag laat fotograferen bij beelden die er niet meer zijn. Zo heeft hij op een plein in Rusland honderden foto’s moeten nemen om naderhand op oude foto’s te kunnen zien op welke foto hij naast een niet meer bestaand beeld van Stalin stond. Op die foto staat hij niet alleen niet naast een beeld, hij staat ook naast een niet-beeld.

Een dag voordat ik deze uitzending zag, was mijn zoontje ontroostbaar omdat hij dacht dat iets ergens in zat wat er niet in zat. Hij was met een kassa van Fisher Price aan het spelen. Hij had een blokje in de kassalade gedaan en daarna had hij het blokje eruit gehaald. Maar om een of andere reden dacht hij dat er nog een blokje in zat. Maar hoe hij de kassa ook schudde, er kwam niets uit. En dat vond hij onverdragelijk. Hij huilde en hij huilde, hij vergat waarom hij huilde en hij huilde om het huilen.

En terwijl ik naar Wintergasten keek, moest ik weer aan Facebook en aan WikiLeaks denken. En aan een artikel van Karel van het Reve waarin hij uitlegt waarom hij niet van Dostojevski houdt. Karel van het Reve vraagt zich in dat artikel af hoe het komt dat hij Dostojevski zo’n slechte schrijver vindt, terwijl anderen hem juist zo ontzettend goed vinden. Dat komt, zo vermoedt Van het Reve, doordat die anderen niet van de boeken van Dostjojevski houden, ze houden van de boeken die Dostojevski probeerde te schrijven. In de boeken die hij probeerde te schrijven terwijl hij zijn boeken schreef, kwamen wél mensen van vlees en bloed voor.

Zoiets is er ook aan de hand met Facebook en WikiLeaks. De populariteit is voor een deel te danken aan iets wat het pretendeert te zijn maar wat het (nog) niet is. Een belofte die niet waargemaakt wordt. Een beetje als dit stukje. Juist dat wat er (nog) niet is, de suggestie ervan, zorgt voor de aantrekkingskracht.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

18 Reacties

  1. Ja. Driewerf, ja!

    Laatst sprak ik met een vriendin van mij, die terecht opmerkte dat het een typische generatiekloof is om de invloed van facebook op de maatschappij zo te overwaarderen. Het kan zijn dat er in de toekomst allerlei ernstige maatschappelijke veranderen gaan plaats vinden, dankzij de nauwe privacyopvatting van Zuckerberg.

    Maar zover is het nog niet.

  2. Nee, zo ver is het nog niet. MAAR AL DIE INFORMATIE DIE ZUCKERBERG VERZAMELT IS NATUURLIJK WEL VERREKTE HANDIG VOOR EEN TOTALITAIRE SAMENLEVING.

    En als ik Assange zie, met z’n witte haar, moet ik altijd denken aan Twelve Monkey’s en die biochemicus die de ganse wereld de ziektewet in helpt.

    Wat ik nog zat te bedenken toen ik m’n laatste zinnen las: doordat iedereen gelooft dat Facebook belangrijk is, gebruiken steeds meer mensen het, waardoor het daadwerkelijk belangrijk wordt.

  3. Het is niet Facebook, of welke andere applicatie ook waar het gevaar zit.
    Het gevaar is juist de wolk, waar alles langzaam in opgaat. Die van niemand is. Waarover niemand de regie heeft.
    Waar geen wet van geen enkele regering nog op van toepassing is.

    Jouw gegevens die niet alleen niet meer van jou zijn, maar van niemand.
    Dat is pas eng.

  4. De wolk, daar heb ik wel eens eerder iemand wat over horen zeggen. Een filosoof. Of een schrijver. Maar ik ben vergeten wie het was (volgens mij een Amerikaan) en wat hij precies bedoelde. Dus ik weet niet of dat over eenzelfde soort wolk gaat.

    1. Als data niet meer op één computer staat, maar wereldwijd is opgedeeld over duizenden computers, en van de data op één van die computers geen zinnige informatie meer valt samen te stellen, omdat daarvoor data nodig is van honderden andere computers, die verspreid staan over de hele wereld; van wie is dan nog welke informatie?

      1. Ja, ik begrijp wel wat je bedoelt. Maar wat ik me afvroeg: heb je dat beeld van een wolk van jezelf of heb je het van iemand anders. Ik hoorde namelijk een tijdje geleden ook iemand over een wolk praten (a cloud dan), maar ik ben vergeten wie en in welk verband en mijn hersens zijn heel hard bezig aanknopingspunten te vinden.

          1. Ik weet het alweer. Het was Raoul Heertje die in Heerlijk Eerlijk Heertje een Amerikaanse filosoof te gast had die over the Cloud sprak.

  5. Dat witte haar van Assange doet mij steeds maar denken aan het witte haar van Wilders. Maar ik geloof dat WikiLeaks a good thing is. Dat neerschieten van Iraakse burgers en journalisten vanuit die Amerikaanse helicopter bijvoorbeeld, dat vond ik groot nieuws, dat best in het NOS Nieuwsoverzicht 2010 mag.
    Wat Zuckerberg heeft gedaan, alweer een paar jaar geleden, is eigenlijk niets anders dan: het massaal maken van email. Zo geniaal was het niet, en ik denk ook dat het Facebook-gedoe over een paar jaar weer voorbij zal zijn. Net als Twitter trouwens. Men zal uiteindelijk toch inzien dat het onderlinge geleuter moet stoppen.
    Dan zal men weer teruggaan naar de blogs, en de volgende revolutie op dit terrein zal zijn: de uitwisselbaarheid van blogs en artikelen op blogs. Die revolutie bestaat al trouwens: RSS. Je hoeft niet meer het net op, de dingen die je wilt hebben, komen automatisch naar je toe.

  6. @ Berend. Alles wordt in principe afgeluisterd, dat klopt (behalve natuurlijk de stukjes over Dirkswoud, want de politie van Dirkswoud weet wel beter zijn tijd te besteden).
    Maar met ZOVEEL informatie kan geen overheid omgaan. Er is simpelweg teveel informatie. Ze kunnen af en toe wat kinderporno oppakken, maar nog geen procent van het geheel, en dan weten ze nog niet waar het vandaan komt.
    Ze moeten echt het internet compleet afsluiten en dan een jaar of honderd lang gaan zoeken voordat ze een opmerking van jou of van mij in enige cloud terugvinden.

  7. Ik ga, welterusten Max, nog even door. Dat blonderen van Assange (en van Wilders). Wat moet daar achter steken? Een vraag om mooi gevonden te worden, misschien. Ik vind het niet mooi, ik vind het bij uitstek lelijk. Een poema die groen gekleurd is, vindt u dat mooi?
    Die Zuckerberg, vindt u dat ook typisch zo’n Amerikaans studentje, met zo’n vader die zegt: ‘Jesus is the answer!’? Echt zo’n jongere generatie-joch. Terwijl die Assange mij meer een schandaal-joch lijkt, waar nooit iets van terecht zal komen. Geef mij die schandaal-jochies maar.

  8. Eehm, een ambtenaar bij de overheid kan misschien niet zoveel afluisteren, maar wat dacht je van een …. (tromgeroffel) …. software-programma !! ( ka ching!)

    Ik vind de cloud helemaal niets en als het vol te houden is, dan begin ik er niet aan. Overigens begint de cloud bij Google Chrome. Een software die niet meer op je eigen pc loopt maar ergens op een server. Inclusief alles wat je er mee gezocht en gedaan hebt.

    Het is een oud onderwerp dat steeds weer terugkomt: simpele kleine computers ter plekke, en de grote programma’s en datadases staan ergens op de server. Terug naar het mainframe quasi, met dat verschil dat het mainframe nu uit meerdere computers bestaat.

  9. Wat een schitterende overpeinzigingen van Molovich. Ik hoop dat ze snel worden opgenomen in de cloud. Want laat duidelijk zijn: de cloud is niet iets wat je aan en uit kunt zetten of waartegen je je kunt verzetten. De cloud is. En de cloud bestond al voordat de computer werd uitgevonden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *