Kindje Jezus hoort erbij

“Zonder het stalletje eronder vind ik de boom gewoon niet compleet”. “Jezus, wat maakt het nou uit”, roep ik nog. “We komen nooit in de kerk! Sterker, we hebben ons dit jaar uit laten schrijven en toch moet die stal weer van zolder”. “Ja”, roepen ook de kinderen “kindje Jezus hoort erbij”. En zo is het gekomen dat onder de boom toch gewoon weer een stal staat. Jozef, Maria, de ezel en de os, de hele Bethlehem-gang is compleet. En Jezus, die ligt al lekker in zijn kribbe, toegedekt met wat hooi uit de caviakooi. Precies zoals het altijd was en naar ik nu vermoed ook altijd zal zijn, hier in huis.

Als gevolg van de schandalige manier van opereren van de katholieke kerk in de afgelopen eeuwen, hakte ik een paar maanden geleden de knoop door en regelde definitief mijn uitschrijving. Maar, zoals ik ook al van de vicaris generaal van het bisdom Utrecht vernam, het doopsel is blijvend. En blijvend is dus ook de edelkitsch in de vorm van het kerststalletje onder de boom. Voor geloofszaken geldt blijkbaar het aloude adagium van de Eagles: you can check out any time you like, but you can never leave.

3 Reacties

  1. Ik snap het wel. Ik vond zo’n stalletje ook altijd iets magisch. Ik vind het bovendien meer dan terecht dat kindje Jezus niet de schuld krijgt van die schandelige manier van opereren van de katholieke kerk. Alsof Hij daar wat aan kon doen!

Laat een antwoord achter aan Vrouwke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *