Stel je bent een enorme slons, net als ik. Om te voorkomen dat de mensen gaan klagen kun je het volgende doen:
-Koop een stokoude piano, liefst met afbladderend lakwerk en hier en daar een klemhangende toets. Zet hem pontificaal in de woonkamer. Doe daar geen kamerplant op, maar een asbak, een geleegd glas rode wijn en een stukje papier waarop een muziekbalk en 4 of 5 noten gekrabbeld zijn (te kopieëren van het internet). Kijk er verder niet naar.
-Laat een gitaar eeuwig slingeren. Verander hem af en toe van plek.
-Maak de eerste de beste koopman op het Waterlooplein legaal een tiental foeilelijke doch onbegrijpelijke schilderijen afhandig. Hang ze op de raarste plekken op.
-Koop een NRC, haal die uit elkaar, en laat die stukken op de keukentafel liggen (vergeet hem niet elke week te verversen).
Zo, nu ben je geen lui wijf meer, maar een bohemien. En dat is, om een of andere onnavolgbare reden, wel sociaal geaccepteerd.
Desgewenst kun je de schilderijen vervangen door oude boeken, Grieks bijvoorbeeld. Dan ben je excentriek, óók sociaal geaccepteerd!
Of wordt social media ‘expert’ en zit de hele dag op twitter. Hoef je ook niks voor te kunnen, maar iedereen vindt je onwijs interessant.
Of laat overal gebruikte spuiten slingeren en de mensen denken dat je een junk bent. Is ook niet sociaal geaccepteerd, maar je staat tenminste niet bekend als lui. De mensen zullen medelijden met je hebben, maar ze zullen je niet meer verachten.
Ik kijk altijd een beetje boos, dan denken ze dat ik woest aan het nadenken ben. In plaats van spacen. TIP!
Als je een slons bent kun je toch echt het beste maar mentaal uitburgeren. Dan hoef je je niets meer aan te trekken van wat ‘de mensen denken’ en kan je lekker schaamteloos blijven slonzen. Ideetje?
Als oudere heer weet ik een aantal dingen. Om een bohémienne te worden, moet je niet alleen een paar piano’s laten rondslingeren, het gaat ook om je gedrag. Laat bijvoorbeeld in je conversaties met vrinden en bekenden eens het woord hermeneutiek vallen. Geen mens die begrijpt wat je gezegd hebt, maar: ook geen mens die vraagt wat je bedoeld hebt! Maar als ze bij je weggaan, denken ze wel: daar zit toch meer achter bij OZ! Dat is geen dom wijf! Je bent daarmee, in hun ogen, weliswaar nog geen bohémienne, maar wel een interessant mens. Dat is de eerste stap. Voorts zou je kunnen overwegen duidelijk stukgelezen boeken op strategische plaatsen in je huis te verspreiden. Boeken zoals Oorlog en vrede, Doctor Faustus, Le rouge et le noir of het Verzameld Werk van Shakespeare in het Pools. Dat laatste is zeer belangrijk, want dan kun je bij gelegenheid opmerken: ‘Ja, ik heb Pools geleerd door Shakespeare te lezen.’
Je vergeet Ulysses van Joyce, met oortjes erin gevouwen! Onontbeerlijk!
Ja! Ik was Ulysses helemaal vergeten. Maar dat komt ook doordat de meeste mensen er niet doorheen komen, en dat komt door de eerste twee hoofdstukken: die zijn onleesbaar. Verderop wordt het boek een mooie parodie op verschillende andere boeken, al zou ik je niet kunnen zeggen op wélke andere boeken. Dat is meestal zo met goeie parodieën: de parodie is beter dan het origineel, zelfs zoveel beter dat het lijkt alsof dat origineel eigenlijk nooit bestaan heeft.
Met oortjes erin gevouwen…! Je schrijft zelfs beter dan een Nederlander.
Dan WELK Nederlander, is de vraag.
Dan de schrijvende Nederlander. Jij hebt soms zulke magische, korte zinnetjes die me doen denken aan Rudy Kousbroek. Die heeft een tijd in Parijs gezeten, is geboren op Sumatra. Hij begon als dichter, maar zag snel in dat daar geen brood in zat. Toen ging hij stukken schrijven en dat is hij blijven doen. Hij is altijd een van de schrijvers naar mijn hart geweest.
Hoor je mij spinnen? Ik spin nu. En ik bestel terstond een boek van Rudy Kousbroek op Bol.com. Met welk boek moet ik beginnen?
Je zou kunnen beginnen met Het avondrood der magiërs, De waanzin aan de macht of met twee van mijn favorieten: De logologische ruimte of Hoger honing. Die eerste twee zijn uit de jaren zeventig, die twee andere zijn van later datum.