“Ze was gekleed in een witte linnen broek en een vaalrood t-shirt waarop ik vaag een tekening van een struik broccoli meende te herkennen, maar het kon eigenlijk net zo goed het gezeefdrukte hoofd van Che Guevara zijn. Het verschil tussen groente en revolutie is hooguit tien wasbeurten, bleek maar weer eens. Daarom wassen krakers zich natuurlijk ook nooit.”
Aldus Oxysept van [maar wat is het?]
Een t-shirt met een broccoli erop zou ik zelf nog wel willen aantrekken. Een t-shirt met een portret van Che: never!
Zo lijkt het alsof ik dat geschreven heb. Ksss. Of niet? Is het duidelijk?
Toch zullen er dan mensen zijn die van op een afstandje denken: ‘Kijk, daar loopt een man met een Ché Guevara-t-shirt.’
Lijkt me een goed plan voor het sintkado van 2011.
Nee hoor, OZ. Zo had je in de jaren zestig ook t-shirts met Karl Marx erop. Die werden soms zelfs ook gedragen. Een groot misverstand, blijkt jaren later (bleek toen ook al, natuurlijk), net als het Che-misverstand.
Het is, omgekeerd, hetzelfde als een t-shirt te dragen waarop een B-52 bommenwerper met een uitroepteken staat.
Ik had het over de broccoli-t-shirt.
Dat je uiteraard overigens mag dragen, waar je ook gaat, lieveling. (Ik heb nog nooit zo’n t-shirt gezien…)
Dat was wel een sterk stuk van Oxysept. Verdorie.
Ik vind dit ook erg mooi; vooral de zin met zachte ogen en harde stem:
‘Het gezicht van de vrouw had die typische ongezonde huidskleur van mensen die gezond leven. Druk gebarend probeerde ze de jongen naast haar, die sprekend op Jezus leek, maar dan met een bril op zijn neus en zonder kruis op zijn rug, iets uit te leggen.
‘Zachte ogen,’ zei ze met een harde stem, ‘daar gaat het om. Je moet je ogen zacht maken.’
Jezus keek haar geïnteresseerd aan, hetgeen hem zichtbaar moeite kostte. Toch was het eindresultaat heel behoorlijk te noemen. Als zij haar orgasmen net zo goed kan faken als hij zijn interesse, zouden ze best eens een lange en succesvolle relatie kunnen hebben, dacht ik moedeloos.’
Ja, heel mooi!
Het wordt hoog tijd voor de Broccoli Revolutie!