Over de boodschapper en de ontvanger

Een autofabrikant liet zich eens een reclame aansmeren waarin werd aangetoond dat het nieuwe SUV model, de Kex Z3, echt de sterkste auto was die je maar kon wensen.
Er was een filmpje gemaakt van een door een woonwijk blazende Kex die een fietser overrijdt waarna trots werd getoond dat de Kex daar geen enkele schade van had opgelopen.
‘Met de nieuwe Kex kom je geen problemen, maar slechts uitdagingen tegen!’ luidde de slogan.

Het publiek was niet erg gecharmeerd van het filmpje.
De verkoopcijfers van de Kex Z3 stortten in, op internet en andere media werd fel geprotesteerd.
‘Een auto promoten door te laten zien hoe hij een fietser verplettert, dat doe je toch niet?’ klonk het verontwaardigd.
Het waren vooral de mensen die een naaste hadden verloren in een te vergelijken ongeluk die niet alleen verontwaardigd, maar ook met walging reageerden.

De fabrikant, gesteund door het reclamebureau, verdedigde zich.
De fietser reed door rood! De fietser kwam van links! De fietser naderde een voorrangsweg!
Daar kon die automobilist dus helemaal niets aan doen.
En bovendien, ook de marketing-directeur van de autofabrikant had immers zelf een dochter verloren aan een verkeersongeluk, dus van een foute intentie kon geen sprake zijn.

Opnieuw kelderden de verkoopcijfers van de nieuwe Kex naar een ongekend dieptepunt.

In een ultieme poging de zaak te redden verscheen de marketing-directeur van de autofabrikant op radio en televisie. Hij vertelde daar dat de fietser in het filmpje toch echt fout zat. En dat de bedoeling slechts was geweest om de discussie dat fietsers in het verkeer overbeschermd zijn op gang te brengen. Dat zij als autofabrikant de auto’s wel ‘fietser-proof’’ moesten maken! Dat dit geen foute boodschap was, maar dat het publiek slechts aan de haal ging met een enkele scène uit het filmpje.
Dat de meeste klagers het hele filmpje niet zouden hebben gezien.
En dat hij ook wel wist wat het was om een kind te verliezen in het verkeer.

Er werd geen enkele Kex meer verkocht.

U heeft nog nooit van dit verhaal gehoord?
Dat klopt. Het is een fictief verhaal.
Het is een verhaaltje bedoeld voor mensen zoals mevrouw Mariska Orbán- de Haas. Om duidelijk te maken dat wanneer je een boodschap voor een specifieke doelgroep hebt, en die doelgroep valt bij het horen van jouw boodschap walgend over je heen, die boodschap niet klopt.

Dat je jezelf dan moet gaan afvragen wat je anders had moeten zeggen.
En niet wat die ander anders had moeten horen.

En nou is het genoeg geweest!

Berend Quest
Als Berend Quest de wereld zou begrijpen, dan pas had ik een rotleven

39 Reacties

  1. Laat ik die compassie dan hier maar eens neerzetten. Wat je ook vindt van de vorm hoe Mariska dit aangepakt heeft, er behoort een discussie op gang te komen over abortus.

    De gevoeligheden die Mariska aanhaalde in haar brief zijn mij niet vreemd namelijk, ik heb er dagelijks mee te maken, als ik er alert op zou zijn. Ik ben namelijk zelf ongewenst kinderloos en begreep dan ook exact waar ze het over had. Dus nu kan ik daar ook kwetsend op gaan reageren maar ik ben wel gek, ik ben mijn eigen geselaar allang niet meer. Niet dat je dit voorgoed uit je leven bant, maar dit is voor mij een manier om daar mee om te gaan.

    Ik ben niet religieus, ongewenst kinderloos en voor Abortus, mits daar goede grenzen aan gegeven zijn.
    Of dat gevoelig voor mij ligt abortus? Wat denk je zelf? Natuurlijk… Maar dat wil niet zeggen dat ik me niet meer in andere situaties kan verplaatsen en moet ik dan met mijn gevoeligheden zo’n discussie gaan blokkeren omdat anderen meer rekening met mij zouden moeten houden? Althans zo komt dat bij mij over, onterecht dus.

    Nee, ik was het niet eens met de vorm hoe Mariska dit aanpakte, maar ben het ook niet eens met de hetze die op dit moment tegen haar bezig is op internet en andere media. Want daar draait dit niet om….

    De discussie over abortus moet de voorrang krijgen en laat vrouwen vooral aan het woord, met al hun gevoeligheden en hun eigen beleefde zaken omtrent moederschap, ongewenst kinderloos, miskramen en abortus gepleegd.

  2. De discussie over abortus moet voorrang krijgen? Wat nu? Stelt u voor die hele discussie uit de jaren zeventig weer over te doen? Dat doen we niet, hoor, we leven in een beschaafd land. Abortus mag, abortus moet niet – dat was de uitkomst van die discussie. En zo moet het ook blijven.

  3. Nee, je hoeft hem niet over te doen, maar je kunt er wel voor open blijven staan. Tijden veranderen, omgang met sexualiteit veranderd. Er komen religie’s bij die in abortus een rol gaan spelen, zoals de islam. Maar natuurlijk ook het Christendom blijft hier zoals men ziet een rol in spelen.
    Hoe kijkt de medische wetenschap hier tegen aan, want ook die past zich aan, betreft levensvatbaarheid van een ongeboren feutus. Zijn de regels betreft Abortus niet te strak, of moeten ze juist meer strakker aangetrokken worden enz enz…

  4. Ook het christendom blijft zich hiermee bemoeien, ja. Hoewel het christendom zich er niet mee te bemoeien heeft. Net zo min als de islam. Als een christelijke vrouw (die bestáát bijna niet meer in Nederland, maar goed) zich niet wil laten aborteren: soit. Maar als een niet-christelijke vrouw zich wil laten aborteren, dan moet ze daar niet een christelijk verbod voor zien, in welke vorm ook.
    De laatste veertig jaar is ‘de levensvatbaarheid’ van een foetus niet veranderd, volgens mij. Dus daarover hoeft met de medische wetenschap niet overlegd te worden.
    Er zijn waarlijk wel een hoop andere dingen waarover we eens moeten overleggen, zou ik zeggen!

  5. Niet helemaal met je eens een kind kan nu vroeger gehaald worden dan 30 jaar terug, medische wetenschap heeft er voor gezorgd dat dit steeds vroeger kan en ze ook het kind in leven kunnen houden. Dus naar mijn mening telt dit mee.

    In mijn ogen moet geloof hier geen rol spelen inderdaad, maar ze zijn er wel en hebben dus op die vrouwen nog steeds een enorme invloed.
    Bij de islam komt weer een ander probleem om de hoek kijken, vrouwen die daar voor het huwelijk in verwachting raken lopen gevaar. Zij kunnen dus geen vrije keuze maken voor abortus. Ze worden dus in feite gedwongen abortus te plegen, ook geen goede zaak lijkt mij. Behouden ze het, dan hebben ze kans door de familie verstoten te worden of nog erger. Dus zullen we ook hier rekening mee moeten houden hoe we daar mee omgaan en hoe we deze vrouwen het best kunnen helpen.

    Mij gaat het erom om al die vrouwen in bescherming te nemen, of je nu voor of tegen bent. Een vrouw die abortus pleegt, kan naderhand problemen hiermee krijgen, laat ze ook dan niet in de kou staan. Zorg dat ze goed voorbereid zijn.

    Er zijn tal van zaken wat nog steeds taboe is om over te praten, betreft abortus, alleen daarom al zou er naar mijn mening veel meer over gesproken moeten worden. En daar horen dan alle voors en tegens bij. Zo krijgt men ook inzicht hoe gevoelig dit ligt bij iedereen.

  6. En weet je wat ik hier het allerergste in vind? Vrouwen die tegenstander van abortus zijn worden hun mond gesnoerd op deze manier, die mogen hun emotie daarin dus niet kwijt. En dat is schandalig, denk daar maar eens goed over na. Maar goed, dan moet je het ook aan je eigen lijf meegemaakt hebben. Leer maar eens met elkaar praten, ja, en dan horen daar ook pijnlijke emoties bij. Ook dat moet je onder ogen durven zien. Het is niet zo, van ja doe maar abortus, daar komt veel meer bij kijken, ook voor de vrouw die deze beslissing neemt.

  7. Je zegt: vrouwen die tegen abortus zijn, wordt de mond gesnoerd. Waar dan? Door wie? Wanneer? In welke krant? Op welk tv-programma? De EO bijvoorbeeld is ook tegen abortus, dus die zullen je een podium geven.
    Je zegt in je vorige reactie: er zijn nog tal van zaken rondom abortus taboe. Wélke zaken dan? Waarover mogen wij niet spreken of willen wij niet spreken?
    Veertig jaar geleden hadden we ook al de morning after pil, dus zo vroeg kon je ‘het kind’ al halen. Het is mogelijk dat ze het nu wat later kunnen halen dan toen. Wat is daar tegen?
    Enfin, we doen nu gezamenlijk al de discussie die veertig jaar geleden ook al gevoerd werd. Het belangrijkste is: je mág in Nederland abortus laten plegen. Het moet niet.

  8. Beste Marie-Ellen, als de ’tijden veranderen’ en het CDA, de CU, de SGP en wie weet ooit nog eens de Nederlandse Moslim Partij samen nog eens aan het regeren zouden slaan, zouden ze dan volgens u in hun recht staan om abortus te verbieden? Ik ben erg benieuwd naar uw antwoord.

  9. Beste Berend Quest, ik geniet na van het plezier dat u moet hebben beleefd aan het formuleren van deze mooie en overtuigende reactie. Compliment!

    1. Ik heb er weinig plezier aan beleefd eigenlijk.
      Het is verontwaardiging en frustratie.
      Dat mij deze vergelijking nodig lijkt is toch eigenlijk te zot voor woorden.

      En dat er nog steeds mensen zijn die de brief blijven verdedigen, zoals deze priester hier, http://michielpeeters.blogspot.com/2010/10/abortus.html, het is waanzin.

      Dat de rk kerk ouderwets is, een jaar of 100 achterloopt, nou ja, daar wen je aan.
      Maar het feitelijke, harde en onmiskenbare ontbreken van liefde, gewone, simpele liefde en gevoel voor de ander; ik vind het zo diep triest.

  10. @Hannes

    Nou dat hoop ik niet meer mee te maken wat me nu voorschotelt, dat lijkt me geen beste combinatie politiek gezien. Ik zou het niet graag hebben dat het verboden wordt inderdaad, ik zou het ook niet slim vinden, maar politiek gezien, hebben ze dat recht als de meerderheid dat vindt. Maar in mijn ogen ga je dan achteruit.

    @Ben Hoogeboom
    Om eerlijk te zeggen zie ik weinig mensen die er op tegen zijn op dit moment, in alle commentaren die ik tot nu toe gezien heb. Na heel die toestand van Mariska zie je die maar heel erg weinig. En dan krijg ik het gevoel , mogen zij het wel zeggen dat ze er op tegen zijn voor hun motiverende redenen. Ik hoef geen podium te hebben om mijn standpunt neer te zetten, zeker niet van de EO, ik ben anti-geloof, weet je nog? Valt het jou ook op, dat ik hier tot nu toe als enige vrouw zit te schrijven?

    Betreft het kind halen….
    De medische wetenschap kan een foetus steeds vroeger in leven houden buiten de baarmoeder, dat bedoel ik ermee.

    1. Ho! Ik heb dagen geleden al een heel stuk over de zaak Mariska Orbán ingeleverd hoor. Is niet door de Nurkse keuring gekomen. Bovendien verwoordt Ben Hoogeboom tot nu toe prima mijn insteek in deze. Dus waarom zou ik nog reageren?

      1. Jawel, alleen was ik niet in de gelegenheid het stukkie te plaatsen. En toen kwam inene Harry Mulisch er tussendoor. En dat had voorrang. Vond ik.

  11. Het zou ook beter geweest zijn als de tegenstanders van abortus in hun uitlatingen ongeveer zo fatsoenlijk en beschaafd zouden zijn als de voorstanders. Dat is, lijkt mij, de manier om medestanders te krijgen. De beledigende manier van schrijven van Mariska Orbán-de Haas is dus niét de manier. En dat zie je terug op het internet. Ik kan me goed voorstellen dat bijna niemand haar nog eens wil horen.
    Ikzelf heb op dit en dergelijke terreinen altijd als motto: denk eerst eens nuchter na. Dat doet helaas mevrouw Orbán niet.
    Dat steeds vroeger de couveuse in, dat is inderdaad een probleem. Ik geloof nooit dat dat goed is voor de ontwikkeling van het kind. Maar ik ben er geen expert in.
    Je bent inderdaad de enige vrouw die op dit artikel reageert, en dat is vreemd. Ik weet niet hoe het zit op Berend Quest’s eigen blog. Daar zal het toch wel ongeveer fifty-fifty zijn?

      1. Dat is exact wat ik bedoel, jij merkt ook op dat het vreemd is. Ik kan je vertellen wat me vanavond nog meer overkwam. Ik zat op twitter hier over te praten met een vrouw, die na 10 x IVF eindelijk in verwachting was. Ik vroeg haar hoe ze tegenover abortus stond. Komt er direct een man tussen met de vraag “is dit geen onderwerp om privé te bespreken?” Nadat ik hem er op wees dat wij dat zelf wel uit konden maken, gaf hij me gelijk. Maar op zo’n moment kan dus iemand haar mond al gesnoerd worden in dit gevoelige onderwerp. Dat gebeurde gelukkig niet. Maar het gaf wel een deel van het taboe aan waar ik eerder al over sprak. En wie had dat nu nog verwacht in 2010?

        1. Dat van die man die er op twitter tussenkwam, dat is gewoon een geval van wanbeschaving. Maar dat er hier geen vrouw op reageert, hoeft nog niet te betekenen dat het een taboe is.
          Nu ik erover nadenk, geloof ik dat ik maar één taboe heb: ik praat niet met iedereen over mijn seksleven. Maar dat is wel een prettig taboetje.

          1. Lol
            Daar heb je wel een punt, dat kan met dit blog te maken hebben of niet of puur toeval

  12. Ik snap het eerlijk gezegd niet. Ik snap de vergelijking die dit stukje trekt niet. Gaat het alleen maar over de discrepantie tussen boodschapper en ontvanger, of staan die auto en die fietser nog ergens voor?

    En ik snap de Massale Heilige Verontwaardiging over de brief van mevrouw De Haas eigenlijk ook niet zo. Ze heeft een mening (die ze hopelijk mag hebben, ook van Berend en van Ben) die ze onbeholpen en lomp heeft verwoord. Ze heeft Jeanine Hennis waarschijnlijk extra pijn gedaan. Terwijl ze juist probeerde te laten merken dat ze haar begreep. Kortom, ze kan niet kan schrijven. Dat is tragisch, maar daar hoeft ze mijns inziens niet zo voor verketterd te worden. Hennis had, naar ik begreep, getwitterd dat het nepfoetusje haar vooral zo aangreep omdat ze ettelijke miskramen had gehad. De Haas gebruikte die wetenschap om haar eigen ideeën over abortus over het voetlicht te brengen. Ze hoopte op deze wijze aan Hennis duidelijk te maken waarom ze tegen abortus zou moeten zijn. Dat is inderdaad fout, maar ik zie niet in waarom we dit met z’n allen ZO ONTZETTEND WALGELIJK moeten vinden.

    Want wat nu als je heel erg diep van binnen en tot in al je vezels gelooft dat alle menselijk leven heilig is, zelfs als dat leven maar een paar weken oud is. Wat moet je dan met abortus? En wat moet je dan in een land waarin abortus een algemeen aanvaarde vorm van geboortebeperking is? Dan moet je toch iets doen? Zo’n onbeholpen brief schrijven, vind ik dan nog wel meevallen. Je kunt ook abortusartsen gaan vermoorden. Ik noem maar wat.

    En het is gewoon waar wat Marie-Ellen zegt: in Nederland moet je voor abortus zijn en voor euthanasie, wil je een beetje serieus genomen worden door welke goegemeente dan ook.

    1. Nee Max, het is niet een zaak van slecht schrijven.
      En het gaat (mij) er niet om wat je wel of niet mag vinden.
      Waar het mij om gaat is dat het niet alleen een slecht geschreven brief is, maar dat mensen blijkbaar niet in staat zijn om toe te geven wanneer je gewoon fout zit.
      Niet zeggen: ja maar jij.
      Niet zeggen : zij heeft zelf.

      Gewoon, toegeven.
      Het was een foute brief, mijn boodschap heb ik verkeerd verpakt, verkeerd getimed en tegen het uitdrukkelijke verzoek van Hennis toch de wereld in geslingerd.
      Ik had op een andere manier mijn punt moeten maken.

      En niet: vooraf zeggen dat je niet wilt kwetsen, horen dat het toch als kwetsend ervaren gaat worden, vervolgens toch publiceren, dan zeggen dat je niet wilde kwetsen, en vervolgens gewoon doorgaan met kwetsen.

      Daar gaat het om.
      Het geloof van mevrouw de Haas, of wat zij van abortus vindt heeft er helemaal niets mee te maken.

      Nou ja, zo beleef ik het dan.

      1. Je hebt hier een interessant punt, Berend. Maar stel dat één van onze lezeressen de vrouw is geweest van een ter dood veroordeelde man. Stel dat die man al dood is. En ik wil een stuk gaan schrijven pro-doodstraf. Daarmee zou ik haar zeker kwetsen, denk ik.
        Ik weet niet zo zeker of ik dat stuk dan zou terugtrekken…

        1. Wanneer dat stuk een brief is waarin je je tot haar richt (en vooraf aan haar laat lezen).
          Wanneer je aan haar vraagt of zij het kwetsend vindt.
          Wanneer je aangeeft dat je ten alle tijde wilt voorkomen dat je die vrouw kwetst.
          Wanneer die vrouw aangeeft het inderdaad als kwetsend te ervaren, en dan niet eens het onderwerp maar het persoonlijke karakter van de brief.

          Ik denk dat je het stuk dan terugtrekt.

          1. Dan trek ik het terug, ja. Maar ze kan ook een theoretisch stuk over de voordelen van de doodstraf al kwetsend vinden, en ik kan dat weten, hoewel ik haar het stuk niet vooraf heb laten lezen. Zou ik het dan terugtrekken? Ik denk het niet.

          2. Vooraf laten lezen? Hoe had ik moeten weten dat mevrouw De Haas de brief vooraf aan Hennis had laten lezen? En waarom, als jij je daar kwaad over maakt, waarom heb je het dáár dan niet over, Berend? Waarom moet ik eerst heel het internet uitlezen voordat ik je punt moet begrijpen?

      2. “En niet: vooraf zeggen dat je niet wilt kwetsen, horen dat het toch als kwetsend ervaren gaat worden, vervolgens toch publiceren, dan zeggen dat je niet wilde kwetsen, en vervolgens gewoon doorgaan met kwetsen.”

        Dat was mij helemaal ontgaan. Ik dacht juist dat ze haar excuses had aangeboden.

        Nu heb ik mij er ook niet echt in verdiept, moet ik zeggen. Voordat ik bovenstaande reactie had geschreven heb ik mij er eindelijk toe kunnen zetten die brief van De Haas te lezen. En toen dacht ik dus: is dit wat alle fuzz is about? Mevrouw Hennis heeft een nepfoetus ontvangen. Ze twittert dat ze not amused is. Na een aantal tweets blijkt dat ze zelf miskramen heeft gehad en dat die nepfoetus daarom zo verkeerd viel, om het maar plastisch uit te drukken. Mevrouw De Haas denkt: Ah, eindelijk kan ik een invloedrijke vrijzinnige politica eens duidelijk maken waarom ik tegen de abortus ben en waarom zij ook tegen abortus moet zijn. En dat doet ze vervolgens. En niet veel later is het internet te klein om alle verontwaardiging op kwijt te kunnen.

        Wat dat betreft heb je overigens gelijk, qua boodschapper en ontvanger. De boodschapper had even buiten de waard gerekend en dat die waard nogal fel uit de hoek kan komen.

        Maar stel je nu eens voor dat je van mening bent dat abortus moord is. Dan moet je wel alles aanpakken om daar verandering in te brengen. Dan moet je je best doen om Jeanine Hennis-Plasschaert voor je zaak te winnen, als de mogelijkheid zich voordoet. En dan denk je een aanknopingspunt te hebben gevonden. En dan schrijf je een brief waarin je je medeleven denkt te uiten, die echter zo slecht is geschreven dat de pogingen tot het uiten van dat medeleven enkel de pijn van de aangeschrevene aanwakkert. Ik vind dat toch vooral tragisch.

        Ik begrijp dat je het kan zien als het bewijs van de onbeschofte drammerigheid van de anti-abortuslobbyisten, maar zo zie ik het niet.

  13. Dat je in Nederland voor of tegen iets moet zijn, lijkt me niet waar. Zo kun je gerust tegen abortus of euthanasie zijn. Er zijn ook media waarin je je mening dan kwijt kunt. Meestal is het een kerkelijk oordeel dat je dan volgt. Niet je eigen oordeel, maar vooruit. (Dat die kerk daar overigens een oordeel over heeft, vind ik ontstellend, maar dat soort mensen zijn dan ook obsessed with sex, zoals Stephen Fry eens zei.)
    Zo mag je volgens velen ook niet voor de doodstraf zijn. Daar ben ik juist een gematigd voorstander van.

    1. Is dat zo Ben, jij legt er immers direct een oordeel over naast, als ze er op tegen zijn dan kun je er op rekenen dat er een geloof achter zit. Dat slaat nergens op om eerlijk te zijn. De eerste jaren nadat ik wist dat ik ooit nog kinderen zou kunnen krijgen kon ik absoluut niet verdragen dat er draagmoeders waren die zomaar hun kind na het gebaard hebben weg konden geven. Kon ik diep geraakt zijn als ik over abortus hoorde praten, had ik een vrouw wel wat aan kunnen doen als ik hoorde dat ze een kind bij een ander op de stoep legde. Dit alles had helemaal niets met geloofsovertuiging te maken, maar met mijn eigen verwerkingsproces. En dan heb ik alleen nog maar de zwaarste zaken hierin genoemd.

  14. Maar denk nu eens nuchter na, Marie-Ellen. Als je hoort over demonstraties tegen abortus in Amerika (zowat het enige land waar dat nog gebeurt), dat wéét je dat die demonstraties confessioneel van oorsprong zijn. Zo’n man die een abortusarts vermoordt, dat heet een christen te zijn.
    Ik zou er zelf, ware ik vrouw, niet aan moeten dénken om abortus te laten plegen. Maar het moet toch mogelijk zijn.
    Draagmoeders of je kinderen zomaar ergens neerleggen vind ik ook vreselijk. Niet omdat ik, net als jij, kinderloos ben gebleven, maar omdat het vreselijk is.
    En ik vind ook dat iemand als mevrouw Orbán-de Haas best haar mening mag geven. Natuurlijk. Ook als ze iemand daarmee kwetst, want dat gebeurt nu eenmaal af en toe. Maar dan moet ze ook zelf wel tegen een stootje kunnen.

    1. Ik ben vrij nuchter Ben :)

      Ja ik weet ook wel van die demonstraties, maar ik denk ook dat er genoeg vrouwen zijn die er ook op tegen zijn, die dat waarschijnlijk niet eens doen vanuit hun geloofsovertuiging. Ik probeer maar aan te geven dat het voor mij begrijpelijk is, omdat ik die ervaring heb gehad. Vandaar dat ik ook zeg, laat op dat gebied, betreft gevoelens van vrouwen, het geloof er buiten.

  15. @Molovich
    Dat J. Hennis vooraf en tot 2x toe uitdrukkelijk heeft aangegeven de brief voor zowel de inhoud als de toon kwetsend te vinden en daarnaast heeft gevraagd van publicatie af te zien heeft een rol gespeeld in mijn verontwaardiging.
    Dat wordt in mijn stukje niet duidelijk.

    Je kritiek is terecht, dank daarvoor.

  16. Dit is een non-abortus-discussie. Die gaat nu juist niet over de individuele keuzes, en ook niet over de beoordeling van het gedrag dat tot een mogelijke zwangersschap zou kunnen leiden, en of die een al dan niet rechtvaardiging kan vormen voor een abortus. Tuurlijk spelen dergelijke gevoelens en gedachten, maar hebben te maken met een mogelijke zwangerschap, en in het verlengde daarvan een moederschap. Veranderende verhoudingen mbt rollen te vervullen in de nabije mogelijke toekomst.

    Van een daadwerkelijk proces tot besluitvoming is hier ook geen sprake. Ook de toekomstige vader is niet gevraagd (maar daarover is de uitslag nog niet eens bekend) nu de zwangerschap een feit is (dus niet zou zijn) wat nu zijn houding is en hem de tijd gegeven daar over na te kunnen denken. Dat nog los van het feit dat zij er zelf nog niet eens aan toe is gekomen daar in werkelijkheid over na te kunnen denken. Zo heeft niemand dus nog een goede plaats gekregen in het verder te volgen proces van besluitvorming.

    Een aspect dient zich wel al aan en dat is het tot zich gaan inleven in een leven met een kind dat nu (nog niet eens bekend) nog een embryo is. Het is goed te om te zien dat enerzijds pogingen worden gedaan om de werkelijheid vorm te geven, en anderzijds al een begin van een emotionele binding een aanvang krijgt. Dir is van belang omdat bij een eventueel miskraam daar in het proces van wording een oinderscheid te kunnen maken tussen enerzijds het natuurlijke proces, waar ‘moeder natuur’ het heft in handen heeft, en soms ook de medische wetenschap onvoldoende invloed heeft, en anderzijds die emotionele binding die verder bij je zal blijven omdat het onderdeel is van je leven.

    Een onderdeel dat mogelijk ook nog van invloed is als een vrouw besluit tot een abortus. http://is.gd/gKK8x

    Ergerlijk is dat Mariska Orbán-de Haas c.s. helemaal geen inhoudelijk debat wensen, al pretenderen ze anders, maar het hen gaat om een verbod op abortus.

    In RK Brazie(re)ligie (Brazilie) overlijdt dagelijks minstens één vrouw aan een daar, vanwege bij wet verboden abortus, de illegale abortus uitgevoerd, en dat door een amateur aborteur. Wet of geen wet, voor of tegen, doet aan het aantal abortussen helemaal niets, slechts bij medisch uitgevoerde overlijden zelden vrouwen aan de gevolgen van een abortus. Ook de kans daarna op een weer gezonde (gewenste) zwangerschap neemt meer dan aanzienlijk toe.

    Hier voeren zgn ‘Katholieken’ actie middels misselijkmakende acties voor debatten/discussie, die ze vervolgens zelf zeer vakkundig doodmaken.

    Het zou verboden moeten worden, of minstens aan (nader vast te stellen) regels moeten voldoen om dergelijke brede van maatschappelijk belang zijnde maatschappelijke discussies te binden en uit te voeren.

  17. Pfff… Ik vind mensen die andere mensen vertellen wat ze moeten doen zowieso het luisteren naar niet waard. Blablabla, Mariska Urban de Haas, blablabla.

Laat een antwoord achter aan Marie-Ellen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *