Het zingen van ‘Hij komt, hij komt’ kreeg een diepere betekenis deze maand. Vele moeders van rond de veertig kregen er hartkloppingen van. De roe was nog nooit zo heet geweest. De Paarse Dwerg met de Anus van goud en zijn Gitaar met een Mooie Kromming, ging optreden in Nederland. Zou een concertkaartje in mijn laars gestopt zijn, dacht ik nog terwijl ik een visje stond te bakken. IJdele hoop. Sint ging dit jaar aan ons huis voorbij. Nou, fok jou, Sint, dacht ik en draaide het vuur wat lager om vervolgens op Marktplaats 1000 euro te bieden op een vintage Chanel pakje met zwart kanten bies. Ik mocht dan wel niet naar zijn concert gaan, ik zou gewoon voor zijn hoteldeur gaan liggen met een pen en notitieblok gereed. Iedereen weet dat opname-apparaten verboden zijn als je de verhalen van de journalisten over de Tanga van de Funk gelooft. Ik stofte het boek van de man met de witte baard af. De Kabouter zonder Naam had ooit voorspeld als een echte Nostradamus dat Bin Laden in 2001 Amerika zou aanvallen. Misschien gaf het boek ons stof om te filosoferen over het leven, aardappels en de dood. Misschien gaf De Immer Getrimde Snorhaar een nieuwe voorspelling prijs.
‘Dus je gaat naar zijn hotelkamer gekleed in dat doorkijkgeval met pen en papier en een paperback van de vertaalde sprookjes van Nostradamus, om te filoseren met een OUWE GEILAARD DIE BOVENDIEN OP TOURNEE IS ZONDER ZIJN VROUW?’
Ik knikte een beetje beledigend tegen mijn doorgaans redelijk ingestelde man.
‘Lieverd, hij is gescheiden.’
‘Ik wil het NIET hebben.’
We deden de lichten uit en draaiden ons om. Na vijf minuten stond ik op met mijn Chanel nog aan. Ik graaide mijn handtasje van tafel en stond een kwartier later licht hijgend van het harde fietsen voor de deur van kamer 3121 van het Amstel hotel. Althans, het was kamer 121 waar ik zelf met een zwarte stift de 3 voor tekende. Hier moest de Greatest Jehova Getuige Ever vast en zeker slapen. Buiten voor het hotel stond een zwart geblindeerde limousine. Misschien is hij nu op bed aan het lezen. Zou hij door de Vanity Fair bladeren? De Story? Ik moest een gaap onderdrukken en leunde tegen de muur. Het tapijt zag er zacht uit en ik besloot om even te gaan liggen voor een NPG power nap. Ik trok een tafelkleed over mij heen en na een minuut viel ik in slaap, onrustig dromend over paarse regenbogen met pony’s en dansende salami’s.
Na een uur werd ik ruw wakker geschud door een grote dikke neger met een zonnebril op. Ik stond op, trok mijn rokje recht en wierp de grote dikke neger een perskaartje toe gemaakt met een glittervilstift, net niet van echt te onderscheiden. Ik wist dat ik mij hiermee op glad ijs begaf but sometimes it snows in april en heiligt het doel de middelen. De grote dikke neger knikte en deed de deur van kamer 3121 open.
Zijn kamer viel tegen in die zin dat er geen kruisen stonden opgesteld ter aanbidding van de Jehova. Hij die Volmaakt op Aarde is gekomen zonder Keizersnede lag op het tweepersoonsbed, gekleed in een satijnen pyama. Zijn hakken stonden netjes onder het bed opgesteld. Op zijn bedkastje een glas melk. De Purperen Bilpartij van Jetje klopte even op het bed en gebaarde dat ik naast hem moest komen zitten. Met een houten schoolliniaal mat hij de afstand tussen ons en schreef het getal 5 op in een sodoku puzzelboek. Hij deed zijn ogen dicht en wreef licht over zijn voorhoofd. Ik vroeg of ik een aspirine voor hem moest halen. Met een wrevelig gebaar zei hij: ‘No’. Toen kwam de grote dikke neger naar binnen om te vertellen dat mijn interview tijd erop zat.
Fuckieduck.
1 reactie