Voor veel vrouwen is er altijd wel een aanleiding om over hun bevallingen te praten. Sommige aanleidingen zijn wat meer voor de hand liggend dan andere. Zo heb ik een vriendin die haar bevallingsverhalen zonder problemen erin schuift wanneer het eigenlijke gespreksonderwerp bijvoorbeeld de monetaire crisis is. Bij haar ben ik er dan ook altijd op voorbereid. Andere vriendinnen halen in tijden als deze hun hart op. Hoera de thuisbevalling is weer in het nieuws! Eindelijk een legitieme kans om de bloederige details nog eens aan een ander te vertellen.
Want er zelf over vertellen, dat willen vrouwen. Ze zijn niet geïnteresseerd in een gesprèk over bevallingsverhalen, nee, het is een monoloog. De bevalling van mijn dochter verliep…, de bevalling van mijn zoon was een…! Gelukkig vroeg geen enkele vrouw nadat ze haar eigen verhaal deed, ooit aan mij: hoe ging dat dan bij jou? Dus kan ik altijd rustig mijn koekje in de thee blijven soppen en denken ‘ach jee en wee, hoe kom ik van dit thema af?’
Waarom willen veel vrouwen, vaak nog decennia later, de verhalen van hun bevallingen kwijt aan vriendinnen? Dat moet te maken hebben met het feit dat het een heel traumatische ervaring was. Het meest traumatische dat ze ooit hebben mee gemaakt zelfs. Erover nadenkend is het ook wel vreemd: in deze overgereguleerde tijden, in deze gemedicaliseerde maatschappij, moet je het (in mijn geval) voor het overgrote deel van de duur van zo’n bevalling maar zelf uitzoeken met je man. Thuis in je huis, met als enige houvast Beatrijs’ bevallingsbijbel. En dan gaat het grote feest van start en blijkt dat ook die bijbel geen houvast meer biedt.
Maar beste vrouw, lieve vriendin…dat geldt voor ons allemaal. Jouw bevallingsverhaal is in zekere zin ook het mijne en dus is het volstrekt overbodig om erover te vertellen. Het is exact de reden waarom je – terecht – niet naar mijn verhaal vraagt. En als jouw bevallingen erger waren dan de mijne, roep ik je – nog voor ik de details hoor – uit tot winnaar van de competitie.
Natuurlijk is het goed dat de discussie over thuis bevallen of in het ziekenhuis bevallen gevoerd wordt. Maar zouden we dan allemaal ons persoonlijk leed even achterwege kunnen laten?
Zucht.
