Bolkenstein wil bezuinigingen op de kunst verhalen op ontwikkelingshulp, Oud Zeikwijf pleit er voor om ook vooral bij de zorg geld weg te halen. Ik ben het daar mee eens. Echter, niet door te stoppen met behandelen en te ontwikkelen (ondergetekende wil namelijk graag 150 jaar oud worden) maar we gaan honderden miljoenen verdienen door de invoering van de ‘Wachtkamer Manager’.
In het afgelopen jaar bracht ik ongeveer een volle werkweek – dat is er zo een van 40 uur – door in wachtkamers. En, of mijn afspraak om kwart over acht in de ochtend of om kwart over drie in de middag is, ik moet wachten. Altijd. Minimaal drie kwartier, maar meer dan twee uur is ook geen uitzondering.
Dat kost geld. Heel veel geld.
Ik heb wel eens zitten rekenen (je moet wat als je zolang zit te wachten) en het kan bijna niet anders of er gaan dagelijks tienduizenden (!) manuren verloren aan wachten in wachtkamers van ziekenhuizen.
Er is wel een verklaring voor dat wachten.
Ziekenhuizen hebben dure specialisten, dure apparatuur en enorme overheadkosten. Apparaten mogen niet stilstaan en specialisten moeten productie draaien. Onder andere om te voorkomen dat er ‘gaten’ vallen worden er meer afspraken gepland dan mogelijk is. Dat komt omdat er mensen afspraken afzeggen, vergeten of gewoon niet op komen dagen. De bekende ‘spoedgevallen’ helpen het verkorten van de wachttijd ook niet.
Het is een begrijpelijk verhaal, en toch zijn die enorme wachttijden niet nodig.
De Wachtkamer Manager gaat dit probleem oplossen. De wachtkamer manager weet namelijk dat er anno 2010 meer dan voldoende mogelijkheden zijn om heel direct, snel en zeker te communiceren met de klant. De Wachtkamer Manager weet ook dat de klant niet wil wachten, maar bijvoorbeeld liever werkt.
De Wachtkamer Manager maakt niet alleen alle afspraken, de Wachtkamer Manager bewaakt de voortgang, past waar nodig de planning aan en communiceert met de klant.
De Wachtkamer Manager voert ook een afstandstabel in. Klanten die het dichtst bij wonen worden vroeg ingepland. Woon je verder weg, dan wordt de afspraak later ingepland. Dat is nodig om de klant op tijd te kunnen melden dat de afspraak vervroegd of verlaat is.
De Wachtkamer Manager houdt verder de ontwikkelingen in de gaten en past de tijden aan (dit kan trouwens ook wel met een stukje software). Aangepaste tijden worden via het internet (webpagina, e-mail) of via de telefoon (SMS, bellen) aan de klanten doorgegeven.
Dat het mogelijk is wordt wel bewezen door de pakketdiensten. Zij hebben er belang bij dat u er bent wanneer zij aanbellen. Dus laten zij u weten wanneer zij komen.
Andersom kan het dus ook.
Dat het ziekenhuis u laat weten wanneer u aan de beurt bent. Zodat u de uren die u nu in een wachtkamer doorbrengt nuttig kunt besteden. Rendabel kunt maken.
En al die oudjes dan? Die mensen hebben geen internet, gebruiken geen mobiele telefoon.
Daar maken we dus een aparte ‘spreekmiddag’ voor.
Allemaal om half een verzamelen, kopje thee, sjoelbak, bingo-hoekje en een biljart.
Hartstikke gezellig.
Lijkt me een uitstekend plan! Ook ik heb de afgelopen jaren te veel uurtjes doorgebracht in wachtruimtes. Wat mijn vooral opviel was hoeveel personeel achter de balies zat. Turend naar een schermpje. Wat staat er op zo’n schermpje denk ik dan? Waarom zitten er zo veel mensen naar een schermpje te kijken? En waarom hebben ze zoveel tijd om met elkaar te kletsen en te geiten? Ik denk dat de wachtkamermanager ook de bezem door de polibezetting kan halen en al die beeldschermtuurders naar huis stuurt. Kunnen weer een paar handen voor aan het bed betaald worden.
Helemaal mee eens. Ook met Vrouwke hierboven.
Uren wachten met kleine kinderen is een hel, zeker als er één ziek is en de rest niet. Ik heb weleens gebeld naar de baliedames of ze op schema lagen of dat ik beter een uurtje later kon komen. Dat werd meestal niet gewaardeerd. Je hoort het nederig en gelaten te ondergaan. Dat doet ook bijna iedereen. Als gedrogeerde schapen zitten we uren in die wachtkamers.
Leuk bedacht, maar niet erg realistisch. Twee problemen, waarvan het eerste het wezenlijke is:
1 – Het geld dat je hiermee bespaart, bespaar je niet op ZORGKOSTEN. De behandeling kost precies evenveel. Alleen de patienten besparen zelf wat tijd en geld. (Overigens neem ik altijd een leesboek mee naar de dokter. Zo verlies je ook geen tijd. Goed, met kleine kinderen is dat geen optie.) Dit fenomeen zorgt er bijvoorbeeld ook voor dat de uitvoerders van werk aan de weg zo weinig moeite doen om de geweldige file-kosten die ze veroorzaken te optimieren: ze besparen er ZELF niets mee.
2 – De uitvoering is veel ingewikkelder dan het lijkt. De eerste patient komt bijv. op tijd aan de beurt. De tweede vijf minuten later dan gepland. Dit bezoek duurt door een onverwachte complicatie opeens een half uur langer dan gedacht -> niet zinvol meer om de volgende patient te waarschuwen. Je zou de patienten die DAARNA komen misschien kunnen waarschuwen, maar stel je voor dat de vierde patient opeens veel sneller gaat dan gedacht.
Hmmm….,het grootste probleem in de gezondheidszorg, maar ook in het onderwijs, is de grootschaligheid en de hieruit ontstane uitwassen, met name de kosten van overhead, de vele managers dus….Ik neem aan dat dit blog ironisch is bedoeld!