Een poeem misschien?

Mijn ziel is een leeuwin
Die gromt haar ontevreden grom
Die brult haar kwade brul
Mijn ziel is een blije schim
Die snuift in de zoute wind
Een vorm
Die ik opeens zie
Ze doet haar ogen dicht
En geniet

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

8 Reacties

  1. o_O ik zie het nu pas: het is andersom. Ahum. Nou, het is ook zo. Poetry heeft gewonnen. Zeker met wat the Dude opeens van me vraagt. Daar moet ik toch practice het onderspit voor laten delven. Ik ben er aan toe. Heb het even compleet gehad met practice.

  2. Jezus Chrrrristus, moet ìk me eigen gedichten gaan uitleggen? Kan dat trouwens? Een gedicht uitleggen? Maakt dat het niet kapot?
    Waarom citeer je niet gewoon iets moois en toepasselijks?

  3. Ah, een leeuwin zo te zien. Iets toepasselijks? Daar is natuurlijk maar 1 antwoord op: ‘Ach, er wonen twee zielen in mijn borst’, verzuchtte Goethe’s Faust’

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *