Dag Max,
Er zijn verschillen tussen de mensen. Ik ben net uit een depressie aan het komen, met anafranil (een middel dat ik iedereen kan aanbevelen die eraan zit te denken er een eind aan te maken. Daarvóór is het niet nodig. Dus niet als u zich eens suffig voelt of zo. Je moet een verleden hebben van depressies. Dan helpt het). Even kijken wat ik ook alweer wou zeggen. Verschillen tussen mensen, tussen Nederlanders en Belgen. Want eigenlijk beschouw ik alleen mensen die mijn taal spreken als mensen. Fransen en Duitsers beschouw ik dus niet als mensen, Engelsen nauwelijks. Indonesiërs, dat zijn ook mensen, vooral als zij over koken praten (als zij koken!).
Ik heb het niet over de Bekende Belgen die je op Canvas ziet. Ik heb het over de Herman van Molle’s, da’s ook een Vermaarde Vlaming, een Bekende Belg. Heb jij de Canvascrack al eens gezien, Max? Een quiz waar men veel van leert, en die quiz wordt zo losjes gepresenteerd door Van Molle, het is echt een genot voor een Nederlander. Voor een Vlaming is het misschien de normale presentatie, dat weet ik niet. De soepelheid van presentatie, dat is me ook opgevallen in de politieke programma’s op Canvas.
Die soepelheid hebben wij Nederlanders in mindere mate. Wij zeggen wel niet meer Excellentie tegen een minister of een staatssecretaris, maar je kunt nog steeds zien, dat we het wel zouden willen zeggen.
In de beeldende kunst is er hetzelfde. Wij Nederlanders kunnen bogen op, zeg, Mondriaan en Appel, in de afgelopen eeuw. De Belgen hebben Magritte en nog een walhalla aan schilders. Die zullen er in Nederland ook wel te vinden zijn geweest, maar neem nu eens August Gillé. Dat is voor ons Nederlanders een volkomen onbekende naam, ik zou Dominik Lybaert eens kunnen verzoeken om een artikel voor Nurks te schrijven over Gillé. (Dat moet dan helaas met een zin: ‘Helaas moet het geheel voor niets, want Calvé werkt nog niet mee.’)
De laatste keer dat ik in Amsterdam was, was een kleine twee jaar geleden, samen met Alice (†). Dat teken haal je met Alt 0134 tevoorschijn, probeert u het maar eens, Windows-gebruikers. Toen wij daar over het Rokin liepen (we moesten naar de Herengracht 613, het adres van Uitgeverij Van Oorschot voor de presentatie van de eerste twee delen van het Verzameld Werk van Karel van het Reve, dus het was nog een heel eind – we vonden al gauw een fietstaxi die ons snel naar het gewenste adres bracht voor € 5), toen wij daar over het Rokin liepen, merkten we dat we niemand zouden groeten. Niemand!
Dat is ook een verschil, maar dan tussen het platteland en de stad. In Den Haag of in Rijswijk of in Voorburg was het net als in Amsterdam, verzekerde Alice me. Ze zei me, dat het zo heerlijk wonen was in Egmond aan Zee, omdat iedereen iedereen groette onderweg.
In mijn vertaling: het meest Vlaamse dorp van Nederland. Daar woon ik.
Je Ben.
3 Reacties