Jaloers

Blijkbaar is Jack de Vries’ misstap ’m naar goed katholiek gebruik vergeven en kan hij werken aan een comeback. Zelf kijk ik uit naar de verfilming van de avonturen van de voormalig staatssecretaris en zijn adjudant, ver weg in de zandige Afghaanse vlakten. Tussen de bermbommen, in de barakken werd de hitte verdreven, tussen de koele lakens. Owww, de romantiek! Wie droomt er nou niet zo nu en dan van dit soort zaken? Er zijn mensen die het in de praktijk brengen. Die door de mijnenvelden van de liefde op zoek gaan naar spanning. Gedreven door allerlei motieven en zonder lang stil te staan bij de consequenties. En niet alleen politici hoor, ook advocaten en tv-presentatrices gaan voor het avontuur.

Zoiets gaat een tijdje goed, maar lekt uiteindelijk vrijwel altijd uit. Het journaille maakt overuren, collega’s gniffelen, of zwijgen veelbetekenend. Het publiek vermaakt zich op een afstand. Onder het mom van moraalschennis wordt schande gesproken van de escapades. Nadat eerst vergeefs met spin geprobeerd is de zaak te sussen, treedt de politicus in kwestie af en gaat ook de tv-presentatrice op zoek naar een nieuwe baan. Zij worden gestraft door hun werkgever, de media en het publiek.

Wat mij interesseert is de vraag waarom er gestraft wordt. Ik geloof niet in de voor de hand liggende redenen, waarbij het woord ‘moraal’ de boventoon voert. Ik vermoed dat jaloezie een belangrijke onderliggende drijfveer is bij het afstraffen van politici, of andere personen met een zekere status, die (buitenechtelijke) affaires hebben. Zij hebben het niet alleen in maatschappelijk-economische zin gemaakt, nee, ze hebben ook nog eens een liefdesleven waar de vonken van af spatten.

Dat is te veel voor Burgermans. Waar hij slechts van durft te dromen, mag een Jack de Vries zéker niet echt hebben. Laat staan een Moszkowicz. Dit soort romantische avonturen is voor Burgermans alleen te pruimen in films.

Ik voel een scenario opborrelen…

8 Reacties

  1. In veel gevallen klopt het denk ik wel dat jaloezie een belangrijke onderliggende drijfveer is bij de eis tot publieke boetedoening. Maar in deze gevallen weet ik het niet zeker.

    Volgens mij is Jack de Vries in eerste instantie door zijn vrouw gestraft. Toen dat aan het licht kwam, was hoon zijn deel. En leedvermaak. Dit kwam, volgens mij, door de hypocrisie van Jack die toch voor een belangrijk deel verantwoordelijk is voor het maken van het mannetje Balkenende, een preutse puritein zoals je ze niet vaak ziet (een terloopse ‘fuck’ tegen drugs daargelaten). Uiteindelijk is Jack de politiek uitgegaan om het CDA zijn geloofwaardigheid niet te laten verliezen. En waarschijnlijk om te laten zien dat het CDA niet zonder hem kan. Wat, nu de CDA elke minuut zijn geloofwaardigheid op het spel zet, wel blijkt.

    Daarnaast was er natuurlijk de lol van de spindoctor die in zijn eigen vallen trapt en zijn eigen regels overtreedt. Regel 1) Zorg ervoor dat je nooit in de controverse terecht komt. Regel 2) Als het toch gebeurt: ontken niet en neem alle schuld op je.

    Bij Jinek en Moszkowicz is het een ander verhaal. Toen aan het licht kwam dat zij een relatie hadden was er, voor zover ik kan overzien, helemaal geen morele verontwaardiging. De verontwaardiging gold vooral de hoofdredacteur van Nieuwsuur die besloot Jinek te ontslaan. In de discussie die toen ontstond werd gesteld dat dit gebeurde omdat Jinek een vrouw is. Ware zij een man geweest, dan was zij nooit ontslagen, en was haar journalistieke integriteit nooit ter discussie gesteld. Volgens mij kun je je best afvragen of dat waar is. Zo kun je je voorstellen dat, ik noem maar wat, een zware crimineel die belastende informatie heeft over Willem Holleeder, nooit tegen Nieuwsuur uit de school zou klappen als het liefje van Moszkowicz in de redactie zit.

      1. Nee, waarschijnlijk niet. Het is ook een suggestieve zin van likmevestje. Maar ik denk ook niet altijd even goed na. Alhoewel, je kunt het je natuurlijk best afvragen. Wat niet wil zeggen dat je daar ook meteen conclusies uit moet trekken. Maar als je de broer van Moszkowicz in je redactie hebt zitten, dan kun je ervan uitgaan dat er bij bepaalde zaken erg goed op je gelet gaat worden.

  2. Ik ga grotendeels met je mee in je redenering. Natuurlijk zijn het twee totaal verschillende affaires en natuurlijk spelen de argumenten die jij opsomt de hoofdrol in de publieke ’terechtstelling’.

    Maar…zijn leedvermaak en pseudo morele verontwaardiging niet ook vaak dekmantels voor een enorme jaloezie. Zeker wanneer er seks in het spel is?

    Burgermannen kijkend snuivend naar de niet al te mooie kerels Moszkowicz en De Vries en vragen zich af waarom zij in hemelsnaam zulke lekkere dingen aan de haak kunnen slaan. Het antwoord weten ze al lang: macht en/of geld. Laat dat nou net hetgeen zijn dat de burgerman ontbeert.

    Ik sluit overigens niet uit dat vrouwen snuivend naar de adjudante en Eva kijken en denken: getver, mooi en dan ook nog met macht en geld gelieerd. Afbranden die vrouwen!

  3. Als Burgerman kan ik je vertellen dat aan mijn leedvermaak met Jack de Vries geen jaloezie ten grondslag lag.

    Overigens vind ik dat zowel Jack de Vries als Bram Moszkowicz zich met moraal discutabele zaken bezighouden. Jack de Vries als cynisch-opportunistische mannetjesmaker bij wie het doel per definitie de middelen heiligt, en Bram Moszkowicz vanwege z’n tripartiete kongsi en de dubbele agenda’s die ik vermoed als ik ‘m weer eens bij RTL Boulevard zie.

  4. En Clinton! Een zeldzaamheid (namelijk een acceptabele president van de VS) die weg moest vanwege een blowjob door een stagiaire! Be-la-che-lijk.
    Ik kijk meestal heel erg uit voordat ik “normale” gevoelens en motieven bij de hoge politiek zoek. Het is daar zo’n verdorven boel van (diplomatieke?) intriges dat ik bij voorbat al denk: hier ga ik mijn vingers niet aan branden. Ik zal toch nooit weten wat er achter de schermen speelt. Dat milieu is gesloten, wat eruit sijpelt (twitter…) is manipulatie.

  5. Burgermans is jaloers. Zeker!

    Keurige spindoctor-in-zijn-eigen-val argumenten zullen voor een select groepje verontwaardigden aanleiding zijn geweest. Maar voor alle andere Burgermansen (wij dus, daar ben ik het met je eens Molovich) geldt toch dat er helemaal geen BNN’ers of ander aanzien nodig is om jaloezie als drijvende kracht achter het moreel verontwaardigde te weten? Jaloezie, vermengd met bloeddorst, onwetendheid en hang naar spektakel.

    Vroeger was het schavot – met meegebrachte tomaten uit eigen (stads)tuin – een familie uitje, opvoedmoment-met-zwaaiende-vinger en volksvermaeck met een double-v. Tegenwoordig hebben we de media, de serieuze, de roddelpers en de sociale. Iedereen z’n eigen publiek. Iedereen z’n eigen publicatie. Geen redactie, geen checks, geen afweging, geen weerspraak. Hartstikke krachtig in z’n mooie vorm. Even gevaarlijk als verwoestend aan z’n donkere kant.

    Jaloezie is een uiting van onzekerheid. Iemand iets zien doen waar je zelf over droomt, maar niet doet, niet durft of niet kan, knaagt aan je zelfvertrouwen. “Dat wat ik mezelf niet toesta, staat deze vent/dame zich wel toe?” Waarom hij wel en ik niet? Iemand ermee zien wegkomen (hoewel zich dat meestal aan het oog onttrekt) knabbelt nog wat harder.

    Wat is dan heerlijker dan diegene eindelijk te zien struikelen? “Zie je wel? Het kan ook niet. Pffew, ik heb het goede gekozen.” En dat ga ik hem of haar eens fijntjes duidelijk maken. Niet echt òm diegene, maar vooral om mezelf en de mensen om mij heen. Zij die mij zien, opmeten en beoordelen. Zij die mij maken tot wie ik ben. Diegenen die ik ‘s eventjes hartelijk omarm in onze gezamenlijke afschuw, walging en – belangrijk – superieure, morele afkeuring. Hoofdschuddend kijken we neer op het rommeltje dat ‘die anderen’ ervan hebben gemaakt, ach, wat haalden ze zich in het hoofd? Gelukkig dat wij, van de goede kant, wèl weten dat het leven niet zo leuk is, dat je je netjes gedraagt en dat boontje nu eenmaal om z’n loontje komt.

    Het is jaloezie. Geboren uit onzekerheid. Met een vernisje moraal.

    Jack jongen. Het is niet slim. Het is waarschijnlijk nogal pittig voor je vrouw. En daarmee ook voor jou, want zeker weten hou je nog wel van haar. Het is waarschijnlijk niet eens goed voor jou en je vriendin. Jullie hebben een bijna onmogelijke uitgangspositie voor welke toekomst dan ook. Maar ik bied je, namens alle (sociale) media, onze verontschuldigingen aan. We kennen je niet. Niet echt. We hebben geen idee van je hart, je intenties, je afwegingen, je spijt, twijfel, verlangen..

    We weten er niets van. We gooien alleen graag met tomaten, omdat het ons helpt vrede te hebben met onze eigen angsten. Sorry.

Laat een antwoord achter aan Berend Quest Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *