12 juni 2010

AliceVandaag 100 dagen geleden was er nieuws. Groot nieuws, klein nieuws.
Nieuws dat wereldwijd aandacht kreeg, zoals de dreigende tsunami in Azië. Of de voetbalwedstrijd tussen Argentinië en Nigeria op het WK in Zuid Afrika.
Er was op 12 juni 2010 ook nieuws dat hoofdzakelijk in de landelijke media werd vermeld. Zo werd op deze dag de VVD’er Uri Rosenthal benoemd tot informateur.
Op RTV Utrecht werd op deze dag melding gemaakt van het wegpesten van een homo paar (Hans en Ton) door een groep allochtone jongeren uit hun koopwoning in de Utrechtse wijk Leidsche Rijn. Regionaal nieuws noemen we dat.
Wij krijgen in het huidige digitale informatietijdperk iedere dag onvoorstelbare hoeveelheden ‘nieuws’ ter beschikking.
En wellicht mede door de hoeveelheid nieuws die wij tot ons kunnen nemen heeft nieuws nog maar een zeer beperkte houdbaarheid.
Wist u dat nog, van die zeebeving in de Indische Oceaan, die leidde tot nieuwe tsunami paniek?
Hoeveel informateurs zijn er ook al weer versleten sinds Uri Rosenthal werd aangesteld?
Homo koppel in Leidsche Rijn?

Gebeurtenissen hebben alleen een blijvende waarde, en een datum blijft alleen in het geheugen gegrift wanneer die gebeurtenis, op die datum een enorme invloed heeft, en ingrijpend is, op ons eigen leven.

Vandaag 100 dagen geleden overleed Alice, de grote liefde van Ben Hoogeboom.
Geen wereldnieuws, geen landelijk nieuws, geen regionaal nieuws.
Maar wel een gebeurtenis waar ik vandaag even stil bij sta.

Berend Quest
Als Berend Quest de wereld zou begrijpen, dan pas had ik een rotleven

6 Reacties

  1. Dank je, Berend. Alice was, behalve een zeer aardig mens, een heel verstandige persoon. Ik liet haar al mijn stukjes lezen voordat ik ze publiceerde. Haar commentaar was soms: ‘Korter! Korter! Korter!’ Volgens haar en ook volgens mijzelf moet een stukje nooit langer zijn dan een A-viertje tekst.
    Ze had er ook een hekel aan als schrijvers een ding uitmolken of zeer omstandig een ding uitlegden. ‘Je had er ook een linkje tegenaan kunnen gooien,’ zei ze dan.

  2. Die tsunami, daar weet ik niks meer van, de stoet van informateurs zou ik eens moeten natellen. Het homostel kan ik mij nog wel heugen. Maar: zonder dat ik de betrokkenen persoonlijk kende, was ik oprecht getroffen door Alice’ ziekte, en Ben’s lieve zorg. 100 dagen. Ik ben er weer even stil van.

  3. Bedankt voor je woorden, Fokke. En heb het een weldaad gevonden dat ik jou, Berend, Wouter en Max (die kon alleen niet op de crematiedag zelf) heb ontmoet. Het heeft me geweldig goed gedaan. Ook daarvoor dus dank.

Laat een antwoord achter aan Ben Hoogeboom Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *