Sinds ik mij kan heugen wordt de Top Zoveel Aller Tijden aangevoerd door Bohemian Rhapsody van Queen. Op de voet gevolgd door Hotel California van The Eagles, Child in Time van Deep Purple en Stairway to Heaven van Led Zeppelin. Allemaal verachtelijke nummers. Maar Bohemian Rhapsody is de ergste. Een gedrocht van een nummer. Het muzikale equivalent van Ton Elias die op een regenachtige herfstnacht in de modderige loopgraven van Ieper afwisselend teder en woest de liefde bedrijft met Fred Teeven. De volle maan schijnt op de witte, trillende billen van Fred Teeven die huilt als een wolf. Edelkitsch van het verderfelijkste soort.
Continue reading →