L’Avenir
Gisteren L’Avenir gekeken, een Franse film die overladen werd met prijzen. 20 uur lang heeft me de vraag bezig gehouden: waarom vonden de jury’s deze film goed?
Continue reading →Gisteren L’Avenir gekeken, een Franse film die overladen werd met prijzen. 20 uur lang heeft me de vraag bezig gehouden: waarom vonden de jury’s deze film goed?
Continue reading →Normaal zorg ik dat ik geen spoilers vertel, on- en offline. Maar met de film La Danseuse, over Belle époque danseres Loie Fuller, ga ik dat lekker wel doen. Je moet die namelijk niet gaan zien. Ik verbied het.
Continue reading →Het personage stelde mij aanvankelijk voor een raadsel: waarom had een lieftallig feetje zo’n kwaadaardige naam?
Continue reading →Mocht u eens een puike Franse film willen zien, check dan Fleuve Noir, un Neo Noir van Erick Zonca (La Vie rêvée des anges).
Continue reading →Met bovenstaande in het achterhoofd, kun je Orlando niet meer kijken zonder je af te vragen of de set het 4 jaar later wel wist, of Orlando het wel wist, in casu Tilda Swinton, toen ze hartstochtelijk de onweerstaanbare lippen kuste.
Continue reading →She drags herself through life, fitting yet again another same day to the string in a perpetuum mobile of brain killing routine.
Then her well to do brother suggests paying for a so called night nanny.
Deze film spande de kroon, met een opeenstapeling van mannelijke cliché’s.
Continue reading →Miljoenen waren me voorgegaan voordat ik mijn aversie tegen gloomy TV overwon om aan Orange is the New Black te beginnen. Ik heb er geen spijt van gehad. Wat. een. serie. Ik ben er nog ondersteboven van. OITNB confronteerde mij met een arsenaal aan nieuwe inzichten, en liet me achter met vragen. Wonend in Nederland, […]
Continue reading →Nu is dat niet zonder gevaar, voor een spionnenbaas, om al te veel in de schijnwerpers te lopen, zoals Rob dat doet.
Continue reading →Ik had er min of meer van gehoord en begrepen dat ik mijn huisfilosoof mee moest nemen. Voor de diepere duiding niet waar. Of de bredere, naar keuze. Dat is het leuke aan rare films: achteraf kun je daar lekker over doorlullen.
Continue reading →De beroemdste zin uit het stuk Huis clos van Jean-Paul Sartre, “l’enfer c’est les autres”, wordt, al dan niet in het Nederlands “de hel, dat zijn de anderen”, te pas en te onpas gebruikt, wanneer men hinder ondervindt van de medemens. Toch is dat niet wat Sartre heeft bedoeld. Hij had het over de ‘en-soi‘, […]
Continue reading →Aoife Duffin had shattered my heart with her breathtaking performance. For one and a half hour she had stood alone on a bare stage, speaking this unbearably beautiful language of Eimar McBride. A language I craved to discover but never seemed to find. Modern, raw, beyond rules. “What a text, what a text” I was whispering to myself. As much as I fancy myself a writer, I will never be able to write in such a manner and I am very, very sorry for it. Almost a reason to stop trying at all.
Continue reading →Spectre betekent spook, in het Engels maar ook in het Frans. Niet octopus, dus, wat je zou denken door het logo van de gelijknamige organisatie waartegen James Bond al tientallen jaren tevergeefs vecht. Al draait de laatste worp in die serie sinds oktober, hij trekt nog volle zalen, bleek toen wij zonder reservering de vertoning […]
Continue reading →Ik heb Klaas Knooihuizen leren kennen als Johnny Volente. Onder dat pseudoniem schreef hij een column voor Sargasso, waar ik ook voor schreef. Ik vond het een schitterend pseudoniem. Toen ik een mail van Johnny Volente kreeg, ondertekende hij die met Klaas Knooihuizen. Nog een pseudoniem! Veel beter, vond ik. De naam Johnny Volente paste […]
Continue reading →Ik dacht het die middag terwijl wij over de Afsluitdijk reden: de lucht is vaal als keileem. Terwijl ik het dacht, wist ik niet dat de basis van de Afsluitdijk uit keileem bestond. Dat zou ik die avond pas leren, in het laatste fragment van de vierde aflevering van Zomergasten 2015 met landschapsarchitect Adriaan Geuze. Naar […]
Continue reading →Aan het eind van de derde aflevering van Zomergasten 2015 stelde Simone van Saarloos voor om even armpje te drukken. Ter afsluiting van een prikkelend avondje. Het was een knipoog naar een eerder discussiepuntje over het lichaam en wat er zou kunnen gebeuren als je er wat bewuster mee omgaat. Zowel met rechts als met links won Simone van […]
Continue reading →Opgedragen aan een chocolade verslaafde levensgenieter In een lokale Appie. Een lage tafel met een soort van hekwerkje. Daarop een heuse Zwitserse berg paarsige tabletten, “Twee voor de prijs van één”. Een onbekende variëteit treft mijn oog. Letterlijk wel te verstaan, ik heb het nou eenmaal niet zo op mijn figuur. Op het bekende glanzend […]
Continue reading →Recensie van Zomergasten met Saskia Noort. Waarin angst de rode draad vormt. En er tussendoor wat wordt gekeuveld over schrijverschap en psychopaten en liefde.
Continue reading →Ik wil het graag met jullie hebben over de taalhoogvliegerij van de heer Donald Rumsfeld, de man die de wereld de Irakoorlog schonk omdat er bepaalde known knowns, known unknowns en unknown unknowns waren. Oftewel dingen waarvan we weten dat we ze weten, dingen waarvan we weten dat we ze niet weten en dingen waarvan we niet weten dat we ze niet weten.
Continue reading →Na het lezen van ‘Ik ben [s]normaal’, een bundel columns van Marcel van Roosmalen, zoek ik naar een woord dat de teneur van het boek zou kunnen weergeven en kom uit bij ‘lullig’.
Continue reading →De aarde vanuit het heelal. De zon komt op. A new dawn. Is dit het begin van 2001: A Space Odyssey? Nee, dit is het begin van Utopia, de nieuwe realityshow van John de Mol.
Continue reading →In één van de eerste scènes van The Act of Killing, zien we Anwar de cha-cha-cha doen op de plek waar hij in de jaren ’60 honderden slachtoffers heeft vermoord. Een minuut daarvoor liet hij nog zien hoe hij zijn slachtoffers met behulp van ijzerdraad keelde. Anwar doet het dansje om te illustreren hoe hij zijn demonen probeert te vergeten: alcohol drinken, marihuana roken en dansen.
Continue reading →Zero zero zero, het nieuwe boek van Roberto Saviano, kent een valse start. Maar langzaam maar zeker wint dit boek over de wereldwijde handel in cocaïne aan urgentie. En niet zo’n beetje ook.
Continue reading →LEVY: Iedereen gaat het voelen onderzoekt hoe de bezuinigingen de burger raken. In aflevering 3 staan de bezuinigingsplannen van Fred Teeven centraal.
Continue reading →Recensie: Orlando. Gezien: zondag 8 september 2013, Stadsschouwburg Amsterdam.
Continue reading →