Het regende pijpenstelen. Terwijl mijn vrouw haar oorbellen in deed klaagde ze over de natste winter in jaren. Ik lag nog in bed. ‘Kut global warming’, zei ze. Onze kat die tot dan toe tevreden spinnend aan het voeteneind had gelegen, schoot omhoog als door een adder gebeten. ‘En Rusland dan?’, zei ze. ‘What about […]
Continue reading →
Het is na twaalven. De storm is al even geleden gaan liggen, mijn vrouw is gestrand in Amsterdam, een mooi moment om het even met u te hebben over een klein euvel waar ik al lange tijd mee zit: de moeite die ik moet doen om op een pasta-verpakking de ‘aangegeven kooktijd’ te vinden. Ik […]
Continue reading →De kat ligt in haar blauwwit geblokte mandje op de vensterbank. Ze slaapt, in zichzelf opgekruld. Zojuist lag ze nog met haar kop op haar schoot. Ze spinde, terwijl ik haar in haar nek kriebelde. Er klinkt altijd een hoge boventoon als ze spint. Een deux chevaux die stationair loopt. Ik aaide haar oren naar […]
Continue reading →Met de lente in aantocht, ontwaakt het jachtinstinct. Dan zie ik haar door het ongemaaide gras tijgeren. De kop naar voren, de schouders boven haar hals. Traag nadert ze haar prooi. En dan ineens… schiet ze pijlsnel uit de startblokken. Een razendsnelle korte sprint. Aarde schiet op. Ze doet een sprong. Grijpt haar prooi. Het […]
Continue reading →Bij het Asiel hadden ze een nest kleine poesjes. Aan de kant van de weg gezet (het fijne weet ik er niet van). Er was er nog eentje over. Mijn vrouw en dochter gingen kijken. Het poesje heette Gansje. Vonden wij een leuke naam. Mijn zoon niet. Die wilde dat het poesje Tijger ging heten. […]
Continue reading →