We zaten in de cabine van de vrachtwagen. De zon kwam op in onze rug terwijl het regende. Voor onze ogen sprong het groen uit de grond en was er een regenboog te zien. We moesten nog even blijven zitten van de raketgeleerde. Er zouden meer kogels naar beneden kunnen vallen. De kans was uitermate […]
Continue reading →
Ik liep achter de begeleider aan. Hij had een AK47 onder zijn rechterarm, in zijn handen een 9mm en een semiautomatische met de naam Scorpio. Ik had de oordoppen al op mijn kop. De deur ging open. Isolatie aan de binnenkant. De kruitdampen stoven mijn neus in. Ik stapte een grauwe wereld binnen. Een man […]
Continue reading →
Hij zag eruit als Jack Nicholson aan het eind van One flew over the cuckoo’s nest, vlak voordat hij door de indiaan met een kussen aan zijn einde wordt geholpen. Piekerig zwart haar, de mond half open (sliertje kwijl eruit), de ogen wezenloos verwilderd. De avond ervoor hadden we hier zelf nummertjes mogen draaien. Maar […]
Continue reading →Sinds enige tijd hebben wij een koelkast die zelf kan nadenken. Het is een prototype van het Finse merk Salora. Onze koelkast houdt bij wat zijn inhoud is en stelt ons op de hoogte wanneer de houdbaarheid van bederfelijke waar is afgelopen. En als er bijvoorbeeld geen melk aanwezig is, dan voegt hij dat toe […]
Continue reading →Ik zal nooit vergeten dat ik eens op de wc zat en Prince uit mijn dweilemmer kwam geklommen. Hij was de hele nacht bezig geweest om het geluid goed te krijgen. Perfectionist als hij was. Het geluid was loepzuiver. Hij begon aan een waanzinnige versie van Sometimes It Snows in April. Het duurde een kleine […]
Continue reading →De tent was leeg. Op ons en onze matrassen na. De raketgeleerde slash bioloog lachte ons wakker. Hij had een hoge lach. En een licht kalend hoofd. Alle spullen had hij in zijn vrachtwagen geladen, een Mercedes op hoge wielen. De piano stond er ook al in. Samen met een sofa, vier schapen, drie tapijten, […]
Continue reading →Wat is dat toch met het hoofd van Tijs van den Brink? Ik vermoed die wenkbrauwen die haarscherp naar het puntje van zijn neus wijzen in combinatie met die immer opgetrokken korte bovenlip waardoor die lange tanden permanent ontbloot zijn. Een uil gekruist met een haas. Maar dan wel een heel lelijke uil en een […]
Continue reading →Ergens eind jaren ’80 bracht mijn vader een operazanger mee naar huis. Zijn naam is mij helaas ontschoten. Het was een kleine, gedrongen man, de schouders ter hoogte van de oren. Hij deed me denken aan Clandestino, de slechterik van de Bluffers, een tekenfilmserie die in die dagen enige populariteit genoot. Hij ging altijd gekleed […]
Continue reading →Niemand had haast. Waar we kwamen, speelde mijn vader op de piano in ruil voor voedsel. Ergens in de buurt van Eilat kregen we onderdak van een voormalig Mexicaans worstelaar die zichzelf El Greco noemde. Hij had een enorme vrouw. De worstelaar was klein en vierkant, zijn vrouw lang en slank. Ze hadden, als ik […]
Continue reading →Wat me als eerste opviel was de vloer die steeds grotere spleten vertoonde. Zou wel te maken hebben met het lange hete douchen. Maar op een gegeven moment kwamen de plinten los van de muur. En toen begonnen ook de scheurtjes in de muur op te vallen. En dat het plafond kieren liet zien. De […]
Continue reading →Ooit zag ik de oorlogshistoricus Martin van Creveld voor het eerst. In mijn herinnering vertelde hij dat oorlog ‘het grote spel’ betekent. Waarbij ik niet zeker weet of hij het over oorlog, war of krieg had. Nu zie ik hem in gesprek met Stine Jensen. ‘Er zijn eigenlijk maar twee spelletjes in het leven’, zeg […]
Continue reading →Toen ik acht was, zei ik God vaarwel. Ik weet nog dat ik met een buurjongen terugliep van school en zei dat ik best bereid was om te geloven dat Jezus was gekruisigd en aan de gevolgen daarvan was gestorven, maar dat hij was opgestaan, dat ging er bij mij niet in. Ook toen al […]
Continue reading →Een bliksemstraal is ongeveer 30.000 graden celsius, de snelheid is 60.000 kilometer per seconde, de spanning kan oplopen tot 100 miljoen Volt. Een vrouw met sneeuwwit haar hield een paraplu vol met gaten vast. Ik keek naar een aflevering van Bizarre Stories from the Emergency Room. De vrouw kwam uit Rusland en was vorig jaar […]
Continue reading →Wat de aanleiding was, weet ik niet, maar feit is dat J. (die van het stuitje) in de hal van onze school had gevochten met een klasgenoot die, als ik het mij goed herinner, R. heette. Hij kwam uit Werkendam, dorp met de grootste concentratie kerken van Nederland. Naast klappen uitdelen werd er vooral aan […]
Continue reading →We lieten de bedoeïenen achter ons op een winderige dag. Ik was nog geen jaar oud en bracht de tijd voornamelijk door in een grote doek, op de rug van mijn vader, mijn grote hoofd vertragend schommelend op het ritme van zijn stappen. De kameel droeg de tassen en sleepte een kar achter zich aan […]
Continue reading →Ik had nieuwe armen besteld. Binnen een dag werden ze bij me thuisbezorgd in een sobere doch aantrekkelijke verpakking. De productinformatie sprak wervend over een wereld die voor het grijpen lag. Dankzij de toevoeging van elasticone haalden de armen een reikwijdte van wel zes meter. De vingers bevatten minuscule, nauwelijks zichtbare zuignapjes die voor meer […]
Continue reading →Voetstappen in de sneeuw. Dat was de eerste herinnering van mijn grootmoeder. De voetstappen waren van haar ouders. Ze liep in een stoet, naar de plek waar haar grootvader ter aarde zou worden besteld. Het was 1922 en we bevinden ons in Georgië. De naam van het dorpje waar ze woonde ben ik vergeten. Net […]
Continue reading →De haat jegens de Duitser was nog groot. Onze leraar geschiedenis maakte grappen over zijn fiets en dat ie die nog terug moest krijgen van de Duitsers. Hij was groot fan van Youp van ’t Hek. Als hij het niet met je eens was, sprak hij over gezeik van een dronken aardbei. Hij droeg een […]
Continue reading →Voor neonazi’s is 88 codetaal voor Heil Hitler. Twee keer de achtste letter van het alfabet. Dat had Jan mij verteld, een ietwat wereldvreemde schaakfanaat die ik geregeld in mijn stamcafé tegenkwam. Hij werkte in de postkamer van KPN en was al jaren bezig aan een boek waarin hij de relativiteitstheorie van Einstein overhoop haalde. […]
Continue reading →Mijn vader was pianostemmer. Daar heb je weinig aan, als je meereist met een bedoeïenenkaravaan. Het was het enige dat hij miste in al die jaren dat hij over de zeeën en door de woestijnen van deze wereld had getrokken. De meeste mensen missen het eten van hun vaderland, de geuren, de geluiden, mijn vader […]
Continue reading →In de Volkskrant las ik een stuk over het terroristenbrein. In Amerika schijn je een kleine 100.000 academici* te hebben die zich met terroristen bezig houden. En elke minuut verschijnen er drie boeken die het woord terrorisme in hun titel hebben staan. Waar zouden we zijn zonder het kwaad? Ze haalden Hannah Arendt aan die in 1967, toen […]
Continue reading →