Ik zie een broer en zus een liedje zingen. Nog wat onwennig in hun lichaam, maar hun stemmen zijn wonderschoon. Ze zitten aan de keukentafel. Hij met een gitaar, zij met blote benen. Achter hen een koffiezetapparaat, een prullenbak, een broodtrommel. Het is het contrast van die zuivere stemmen met de rommelige keuken. Het is […]
Continue reading →Ik ben geboren in de woestijn. Mijn ouders hadden zich, na jaren van omzwervingen die hen in alle uithoeken van de wereld hadden gebracht, bij een groep bedoeïenen aangesloten die hen, zonder er extra aandacht aan te geven, liefdevol in hun midden hadden opgenomen. Mijn ouders brachten hun eigen kameel mee, dat hielp. Mijn moeder […]
Continue reading →Mijn vrouw en ik zijn er allebei van overtuigd dat de ander meer troep maakt. En slechter opruimt. Het mag geen verbazing wekken dat ik er vrij zeker van ben dat ik gelijk heb. Mijn vrouw is het, eigenaardig genoeg, niet met mij eens is. Sterker nog, meer dan dat ik zeker ben van mijn […]
Continue reading →Het gebeurde altijd ’s avonds, als ik in mijn bed lag, voordat de slaap mij in haar greep kreeg. Ik luisterde naar Villa 65 met Lotje IJzemans, of Jaap Boots of Kees de Koning. The Beastie Boys, Pavement, Radiohead en Dinosaur Jr. stonden op fluisterstand. Hoe stiller mijn gedachten, hoe luider het klonk. Jim Morrison hypnotiseerde […]
Continue reading →Zap. Leathal Weapon 2. Over de hartverwarmende bromance tussen Riggs en Roger. Die laatste zit op de wc. Het zweet parelt langs zijn hoofd. Niet van het poepen, maar omdat er een bom aan het toilet vastgemaakt zit. En die bom gaat af zodra Roger van het toilet zal opstaan. Roger vertelt aan Riggs dat dit de enige ruimte in […]
Continue reading →Mijn vrouw is het er niet mee eens hoe ze in dit verhaal wordt opgevoerd, gekleed in een joggingbroek en mijn trui terwijl ze op de bank tv zit te kijken. Vanaf nu zal ze uitsluitend in sexy lingerie rondlopen. Of zitten. Terwijl ze nadenkt over de zin van het leven. Bijvoorbeeld. In Speeches volgen […]
Continue reading →Ik denk dat ik een jaar of acht was. We waren naar het strand, ergens in Frankrijk, aan de Atlantische oceaan. Ik dook als eerste de zee in. En op een gegeven moment lukte het me niet meer om terug te komen. Ik zag mijn ouders handdoeken uitspreiden op het zand. Mijn broertje stond erbij. […]
Continue reading →Op Wikipedia leer ik dat Joseph Conrad in een stad is geboren die toen in Polen lag en nu in de Oekraïne. Kind van verarmde adel. Dat lijkt me ook wel wat, om een kind te zijn van verarmde Poolse adel. Conrad werd in 1857 geboren, in 1865 stierf zijn moeder aan tuberculose, vier jaar […]
Continue reading →Mijn vrouw zit in een joggingsbroek en in mijn op een na favoriete trui op de bank. De haren nat, de laptop op haar schoot. Ze leeft nog en gaat de allerlaatste aflevering van Downton Abbey kijken. De verwachtingen zijn hooggespannen. Ikzelf ben in afwachting van een aflevering van Speeches waarin Salman Rushdie aan het […]
Continue reading →S. legt de schuurmachine op het gangkastje. Ze heeft ook iets voor ons, maar ze is vergeten wat. Nog wat gedaan dit weekend? Jawel, wij wel. Wij waren naar Gijsbrecht van Aemstel geweest in de Stadsschouwburg van Amsterdam. Sinds 3 januari 1638, toen het stuk voor het eerst werd opgevoerd ter ere van de opening […]
Continue reading →Eerder op de avond breng ik de schuurmachine terug die wij van de buren hadden geleend om de tafel op te schuren ter voorbereiding van een nieuwe laklaag. We hoopten de nodige vochtkringen en vlekken weg te kunnen schuren. Dat is redelijk gelukt, maar bij lange na niet helemaal. De kringen en vlekken die nog […]
Continue reading →Ik heb een aandoening. Het is niks ernstigs, je gaat er niet dood aan. Maar soms drijft het me tot een milde wanhoop. En daarom lijkt het me toch wel de moeite van het vermelden waard. Misschien hebben meer mensen er last van: het lukt me vaak niet om dingen te zien die er wel […]
Continue reading →Volgens mijn vrouw hebben wij vaker wel dan geen ballonnen in huis. Opgeblazen ballonnen hebben we het dan over. Opgeblazen ballonnen die ergens rondslingeren zonder een doel te dienen. Ze zijn er niet om iets wat gevierd moet worden luister bij te zetten, bedoel ik. Ze zijn er gewoon. Omdat ik ze opgeblazen heb. En […]
Continue reading →