Er zijn, voor zover ik weet, twee soorten mensen. Ik heb niet veel verstand van mensen. De eerste soort is de buitengewone mens. De tweede wordt ongeveer anderhalf keer zo klein. Toen mijn vrouw over kinderen begon, had ik dat gelijk moeten afkappen. Kinderen zijn nergens goed voor. Ze hebben wel de onsmakelijke gewoonten van […]
Continue reading →1. Ik schrik wakker uit een vrij diepe slaap. Onze kinderen trippelen richting ons bed. Het zal wel iets voor zeven zijn. Of beter gezegd: iets voor acht, want de zomertijd is ingegaan. Ze hebben allebei hun nieuwe plastic dolkjes in handen, die ze de dag ervoor van hun moeder hebben gekregen. Hoewel het eigenlijk […]
Continue reading →Vrouwke van Stavast gaat voor drie jaar in Parijs wonen. Met man en kinderen. Elke donderdag doet ze hier op Nurks verslag van haar belevenissen in dat beroemde stadje aan de Seine. Vandaag vertelt ze over het afscheidsfeestje van haar zoon, waarvoor de hele klas was uitgenodigd. Ook de twee probleemgevallen. Maar 25 elfjarigen moesten toch wel in de hand gehouden kunnen worden door een vader, een moeder en een workshopleider Afrikaans trommelen. Dacht Vrouwke.
Continue reading →