Na een lange reis bereikt de oude Paap eindelijk het slot van de Zot, waar hij vriendelijk ontvangen wordt door Plok, een onooglijke huismeester. Plok verzorgt de Paap en nodigt hem uit voor een copieus diner, alwaar hij zich laat ontvallen de zo gevreesde Zot te zijn.

Geroepen door de alom gevreesde zot is de oude Paap op queeste vertrokken en wordt door een knappe ruiter het laatste deel van de reis verplaatst op de rug van Harmen-Jan: het minstens even aantrekkelijke paard. Jaap staat voor de ophaalbrug van Zot’s kasteel en kan niet anders dan zijn lot tegemoet treden.

Jaap is  geroepen door De Zot en op queeste gegaan. Waarheen: dat weet hij zelf nog niet… het lot zal hem leiden. Hij zingt zichzelf moed toe en probeert te vertrouwen op zijn optimisme, maar allengs wordt de oude Paap stiller en vervolgt hij zijn weg met een angstig voorgevoel. Zal zijn intuïtie ook deze […]

De oude paap wordt geroepen en hij weet dat er geen ontkomen aan is. Zodoende pakt hij leeftocht en kleding, waarna hij op pad gaat. Hij is geroepen in zijn droom door de Zot. En hij heeft een vaag vermoeden waar dit toe zal leiden. Ons Jaap is er niet gerust op.