De Bowie generatie
Gisteren ging hij dood, en vandaag was ik er vol van. Ik liep ongewild, à tue-tête en toepasselijk Ashes to ashes te fluiten. De monumentale Amsterdamsche huizen blonken als toeters in het vale januarilicht. Er was iets aan deze dag dat er gisteren niet was. Het besef was gedaald:
Continue reading →