Het universum
Mijn schoonmoeder doet een keukenkastje open. Een wijnglas tuimelt naar beneden. Kelk eerst. Bovenop een koffiekopje. Zowel koffiekop als wijnglas blijven heel....
Mijn schoonmoeder doet een keukenkastje open. Een wijnglas tuimelt naar beneden. Kelk eerst. Bovenop een koffiekopje. Zowel koffiekop als wijnglas blijven heel....
Mijn zoon vraagt hoe ik zaterdag noem. Zaterdag, zeg ik. Hoe jij dan? Zaterdag, zegt hij. Ik zoek een onderbroek voor ’m. Toch gek, zegt hij, dat ik al in de on...
Het is bitterkoud op deze novemberdag, na een eindeloze, gortdroge zomer. Handschoenen aan, muts op en naar buiten! Met vriendin K. een wandeling maken op haar ...
Ze waren in een typische after-begrafenisstemming, van die uitbundige maar fragiele vrolijkheid die ieder moment in een jankpartij om kon slaan.
Toen ik naar bed ging, leek het mij een goed idee eens te beginnen met het onthouden van mijn dromen. Eerlijk gezegd gaf ik mijn voornemen weinig kans. Heel som...
‘Heb je het al gehoord’, zei de daklozenkrantverkoper met het baardje, ‘Herman is dood.’ Ik nam aan dat Herman de daklozenkrantverkoper zonder been was. Ik wist...
Onder invloed van derden ben ik iemand geworden die op zater- en zondagochtenden geregeld voor de gezelligheid koffie drinkt bij speciaal daartoe op- en ingeric...
Het was hun laatste avond hier in Zwolle. Morgen zouden ze naar mijn ouders gaan. Drie dagen later gingen we op vakantie. Ik fietste samen met vier kinderen ric...
‘Jullie zijn de vijfde bewoner in twintig jaar’, waren zijn eerste woorden toen ik me voorstelde. Alsof ons huis gedoemd was. De vorige bewoner van ons huis noe...
Een zwaluw trekt een streep van hypergeluid door de knalblauwe lucht. Losse wolkjes drijven, lieftallige schuimgebakjes.
Onlangs moest ik een kleine 45 kilo aan karton kleiner scheuren. Door de verbouwing moesten wij twee flinke kasten missen. Voorheen waren wij altijd van de firm...
Een kleine twee weken geleden kwam ik mijn exhibitionistische ik tegen. Hij zat op een terras op een kade in Venetië. Uitzicht op het water. Badend in het zonli...
De exhibitionist in mij heeft zich maar heel even mogen manifesteren. Ik schat van mijn zestiende tot mijn eenentwintigste. Vandaag de dag leidt hij een terugge...
De ochtenden zijn het mooist hier. Rond een uur of zes als de zon op komt ligt er een dikke nevel over het meer en het strand en het grasveld. Zo dik dat je het...
Het is lente. De eerste echte dag die zich rokjes mocht noemen, al heb ik geen rokje gezien. Naar het park dan maar. Tussen al die Amsterdammers die ook de zon ...
Ergens in de jaren ’40 wordt een vrouw van begin twintig uit haar woonplaats ergens in Georgië door de Duitsers weggehaald om in een fabriek ergens in Duitsland...
Het regende pijpenstelen. Terwijl mijn vrouw haar oorbellen in deed klaagde ze over de natste winter in jaren. Ik lag nog in bed. ‘Kut global warming’, zei ze. ...
In een fractie van een seconde verdween het hele gevaarte uit mijn werkelijkheid.
Het is na twaalven. De storm is al even geleden gaan liggen, mijn vrouw is gestrand in Amsterdam, een mooi moment om het even met u te hebben over een klein euv...
Soms, als de geur van gebakken uilenreuzel mijn neus binnenzeilt, zie ik het allemaal weer voor me. Hoe wij met het hele gezin rond de opgezette pinguïn zaten. ...
Op zich heeft de speech van Oprah een aardige opbouw. Toch mis ik iets. Ze had de kans om de daad bij het woord te voegen. Om er echt een spektakel van te maken...
In de tijd dat ik op de administratie van een instituut voor loopbaanbegeleiding werkte was ik voor de aldaar werkzame psychologen een gewillig proefkonijn om d...
‘Zijn stijve snaren verlangden bespeeld te worden’, lees ik op het bordje van De vrolijke vioolspeler uit 1623 van Gerard van Honthorst. Op het schilderij zien ...
Daar liep Mart Smeets. Over de markt van Haarlem. Hij had een grote bos bloemen in zijn hand en zag er stralend uit. Lachte breeduit, groette iedereen met een j...
Boven, in het rokershok van café Papeneiland, zaten een wat oudere man en een vrouw tegenover elkaar. De vrouw deed me denken aan Elsbeth Etty, maar was het vol...