‘Heb je het al gehoord’, zei de daklozenkrantverkoper met het baardje, ‘Herman is dood.’ Ik nam aan dat Herman de daklozenkrantverkoper zonder been was. Ik wist niet dat hij Herman heette, maar wie kon het anders zijn? ‘Wat is er gebeurd?’, vroeg ik. ‘Vandaag… Nee morgen precies drie weken geleden. Ik zag het zo gebeuren.’ […]
Continue reading →Onder invloed van derden ben ik iemand geworden die op zater- en zondagochtenden geregeld voor de gezelligheid koffie drinkt bij speciaal daartoe op- en ingerichte cafés, in een bepaalde volksmond ‘koffietentjes’ genoemd.
Continue reading →Het was hun laatste avond hier in Zwolle. Morgen zouden ze naar mijn ouders gaan. Drie dagen later gingen we op vakantie. Ik fietste samen met vier kinderen richting de IJssel. Mijn zoon en dochter en twee buurjongetjes. Het was minder warm dan de dagen ervoor. Maar nog steeds behoorlijk warm. We moesten omrijden omdat […]
Continue reading →‘Jullie zijn de vijfde bewoner in twintig jaar’, waren zijn eerste woorden toen ik me voorstelde. Alsof ons huis gedoemd was. De vorige bewoner van ons huis noemde hem ‘de Indiaan’. Vanwege zijn zwarte staart. Onze kinderen kende hem als buurman Bloemetje. Vanwege de bloemetjes voor zijn huis. Oudere bewoners noemden hem Ben. Vanwege de […]
Continue reading →Een zwaluw trekt een streep van hypergeluid door de knalblauwe lucht. Losse wolkjes drijven, lieftallige schuimgebakjes.
Continue reading →Onlangs moest ik een kleine 45 kilo aan karton kleiner scheuren. Door de verbouwing moesten wij twee flinke kasten missen. Voorheen waren wij altijd van de firma Half Werk. Maar ik heb gebroken met deze neiging. De firma Half Werk heeft een metamorfose ondergaan en heet tegenwoordig de firma Aanpakken Geblazen! Met uitroepteken. En ik […]
Continue reading →Een kleine twee weken geleden kwam ik mijn exhibitionistische ik tegen. Hij zat op een terras op een kade in Venetië. Uitzicht op het water. Badend in het zonlicht. Een dekentje over zijn benen. Mijn exhibitionistische ik maakte een uitgebluste maar ergens ook tevreden indruk. Ik was met vrouw en kinderen, heel lang kon ik […]
Continue reading →De exhibitionist in mij heeft zich maar heel even mogen manifesteren. Ik schat van mijn zestiende tot mijn eenentwintigste. Vandaag de dag leidt hij een teruggetrokken bestaan. Heel soms, als er gedanst moet worden, steekt mijn exhibitionistisch ik de kop nog op. Maar hij is een stukje minder uitbundig geworden. Hij houdt zijn shirt aan. […]
Continue reading →De ochtenden zijn het mooist hier. Rond een uur of zes als de zon op komt ligt er een dikke nevel over het meer en het strand en het grasveld. Zo dik dat je het water niet kan zien. De rest van mijn gezin is nog in diepe slaap. Er heerst een weldadige rust in […]
Continue reading →Het is lente. De eerste echte dag die zich rokjes mocht noemen, al heb ik geen rokje gezien. Naar het park dan maar. Tussen al die Amsterdammers die ook de zon komen verwelkomen op zijn terugkeer uit vanachter de huizige horizon.
Continue reading →Ergens in de jaren ’40 wordt een vrouw van begin twintig uit haar woonplaats ergens in Georgië door de Duitsers weggehaald om in een fabriek ergens in Duitsland te gaan werken. Ze heeft het de hele treinreis koud. Ergens in het Duitsland van vlak na de oorlog, werkt ze als verpleegster in een vluchtelingenkamp. Ze […]
Continue reading →Het regende pijpenstelen. Terwijl mijn vrouw haar oorbellen in deed klaagde ze over de natste winter in jaren. Ik lag nog in bed. ‘Kut global warming’, zei ze. Onze kat die tot dan toe tevreden spinnend aan het voeteneind had gelegen, schoot omhoog als door een adder gebeten. ‘En Rusland dan?’, zei ze. ‘What about […]
Continue reading →In een fractie van een seconde verdween het hele gevaarte uit mijn werkelijkheid.
Continue reading →
Het is na twaalven. De storm is al even geleden gaan liggen, mijn vrouw is gestrand in Amsterdam, een mooi moment om het even met u te hebben over een klein euvel waar ik al lange tijd mee zit: de moeite die ik moet doen om op een pasta-verpakking de ‘aangegeven kooktijd’ te vinden. Ik […]
Continue reading →Soms, als de geur van gebakken uilenreuzel mijn neus binnenzeilt, zie ik het allemaal weer voor me. Hoe wij met het hele gezin rond de opgezette pinguïn zaten. Pa een kruikje Zeeuws bitter binnen handbereik. Ma die bandenwarmers voor de koets van de huisbaas breit. Mijn broertje gooit een boek van Hubert Lampo op het […]
Continue reading →Op zich heeft de speech van Oprah een aardige opbouw. Toch mis ik iets. Ze had de kans om de daad bij het woord te voegen. Om er echt een spektakel van te maken. En wel rond de zevende minuut, vlak nadat ze heeft gezegd dat de tijd van brutally powerful men op is en […]
Continue reading →In de tijd dat ik op de administratie van een instituut voor loopbaanbegeleiding werkte was ik voor de aldaar werkzame psychologen een gewillig proefkonijn om de nieuwste persoonlijkheidstesten op uit te proberen. Zo leerde ik dat ik mij het liefst omring met mensen die precies hetzelfde zijn als ik.
Continue reading →
‘Zijn stijve snaren verlangden bespeeld te worden’, lees ik op het bordje van De vrolijke vioolspeler uit 1623 van Gerard van Honthorst. Op het schilderij zien we een vrolijke baardaap met in zijn ene hand een leeg glas en in zijn andere hand de viool. De 17de-eeuwer wist genoeg. Naast de vrolijke vioolspeler hangt De […]
Continue reading →Daar liep Mart Smeets. Over de markt van Haarlem. Hij had een grote bos bloemen in zijn hand en zag er stralend uit. Lachte breeduit, groette iedereen met een joviaal handgebaar. Zijn spierwitte haren gingen over in zijn spierwitte das. Hij gaf een marktvrouw twee zoenen. In de trein naar Haarlem dacht ik nog: misschien […]
Continue reading →Boven, in het rokershok van café Papeneiland, zaten een wat oudere man en een vrouw tegenover elkaar. De vrouw deed me denken aan Elsbeth Etty, maar was het volgens mij niet. Hij dronk een borreltje, zij witte wijn. Aan haar lijzige dictie te horen, was dit niet het eerste wijntje dat zij deze dag had gedronken. […]
Continue reading →In de ochtend van de tweede januari 2018 kreeg ik het bericht dat er een maateenheid naar mij was vernoemd. Ik kwam erachter toen BBC News mij opbelde om te vragen wat ik ervan vond. Ik zeg, wat ik waarvan vind? Nou, dat er een maateenheid naar mij was vernoemd. Ik zeg ik weet van […]
Continue reading →*Drrrrinnnnn*
– Goedemorgen mevrouw! Ik kom u vertellen over de blije boodschap van de bijbel…
– Dat treft! Want ik popel om u te vertellen over míjn geloof. Mag ik gebruik maken van de gelegenheid?
Bij Lelystad moest iedereen vanwege een aanrijding met een persoon de trein uit. Een meisje vond het asociaal om op tweede kerstdag zelfmoord te plegen. ‘Deze mensen zijn allemaal op weg naar hun familie.’ Volgens haar vriend stond een uurtje vertraging in geen verhouding tot de wanhoop die iemand ertoe drijft voor de trein te […]
Continue reading →Op Tweede Kerstavond van het jaar des herens 2017 gebeurde mij het allergenantse ooit en ook het allergenantste wat mij ooit gebeuren zal.
Continue reading →Ik hoorde een stem die ik in geen twintig jaar gehoord. Smog. Onmiskenbaar. Op Spotify was wel een Smog te vinden, maar dat was heel andere muziek. Even googelen en ik kwam erachter dat Smog enkel nog muziek maakt onder de naam die zijn ouders hem hadden gegeven toen hij in 1966 in Silver Spring, […]
Continue reading →