Meestal ben ik degene die denkt dat alles wel goed komt. Dit keer niet. En dat baart mijn lief zorgen. Zij hoort degene te zijn die in doemscenario’s denkt. Die vindt dat we in Piëmont moeten gaan wonen om het water voor te zijn. Maar dit keer ben ik het die tobt over wat komen […]
Continue reading →Ik las de laatste hoofdstukken van Hotel Savoy van Joseph Roth. Een magnetiseur komt de bar van het hotel binnen en geeft alle dames een handkus. ‘Pas toch op’, denk ik bij mezelf, ‘je weet nooit wat die vrouwen onder de ledenen hebben.’ Zover is het al: zelfs tijdens het lezen van een boek uit […]
Continue reading →De zon komt op. Dat doet hij dagelijks, maar de laatste maanden merkte je dat zo goed als niet. Vandaag is anders. Vanaf het moment dat de eerste zonnestralen rond 6.47 uur boven de horizon hun licht op onze slaapkamer richten is het een schitterende dag. De dag ervoor was het nog grijs en koud. […]
Continue reading →In Het Vijfde Element vertelt K. Michels dat hij in de keuken staat en op de radio de stem van Nescio hoort. De schrijver is oud en praat moeizaam. Hij leest een verhaal voor over herinneringen aan een treinreis in 1896. Bij ‘het koeren van een houtduif’ breekt de schrijver. Hij is even stil. En […]
Continue reading →Toen ik vanmiddag de deur uitliep om naar de Jumbo te gaan voor vijf liter schoonmaakazijn, kwam ik een buurjongetje tegen met een pak pannenkoekmix in zijn handen. ‘Ga je pannenkoeken eten?’, riep ik. ‘Ja’, zei hij. ‘Lekker’, zei ik. Tot zover niks vreemds. Ik had mijn buurjongen nog niet eerder met een pak pannenkoekmix […]
Continue reading →Ik luisterde naar een aflevering van Radio Lab. Over buttons. Ze behandelden drie verschillende buttons. De eerste button was het liftknopje waarmee je een liftdeur sneller denkt dicht te doen als de liftdeur per ongeluk open gaat op een verdieping waar niemand meer staat (omdat iemand al een andere lift heeft genomen, of toch liever […]
Continue reading →Toen ik nog rond de Witte Raaf circuleerde, de boot van Kees Hoekert, toenmalige toekomstige ex alsmede vader van de Blauwbilgorgel, was ik erg onder de indruk van het bezoek aldaar.
Continue reading →Ik dronk mijn laatste biertje op 1 januari 2020 om half twee in de nacht. De komende vijf weken zal ik geen druppel alcohol meer drinken. Mijn leverwaarden waren iets hoger dan noodzakelijk, zo wees een test uit, mijn dokter wil weten of het door de alcohol komt. Ik voel mij verder uitstekend en maak […]
Continue reading →Mijn dochter vraagt of ik in elfjes geloof. Ze bedoelt engelen. Die haalt ze nogal eens door elkaar. We zijn op weg naar het ouderlijk huis van mijn moeder, sinds jaar en dag bewoond door haar broer en diens vrouw. Zij het niet voor lang meer. Woensdag komen de verhuizers. Het huis is in 1903 […]
Continue reading →‘Wat is gezonder’, vroeg mijn zoon, ‘roken of pijpen?’ ‘Ik denk dat pijpen gezonder is’, zei ik, ‘dat doe je niet over je longen.’ ‘Hoe komt het dan dat er niet zoveel meer gepijpt wordt?’, vroeg hij toen. ‘Misschien wordt er nog wel degelijk gepijpt’, zei ik, ‘maar niet in het openbaar.’ ‘Maar waarom dan?’, […]
Continue reading →Een klein half jaar geleden was ik in Tivoli Utrecht bij Conversations with Nick Cave. Drie uur lang mocht het publiek vragen stellen, drie uur lang probeerde Nick Cave zo goed en eerlijk mogelijk te antwoorden. Tussendoor zong hij liedjes, zichzelf begeleidend op de piano. Lang niet elke vraag was goed en vooral mannen van […]
Continue reading →We waren bij het POWOW Festival in Rotterdam en kregen een rondleiding langs speciaal voor de gelegenheid gemaakte street art in de Afrikaanderwijk. Samen met een stuk of veertig andere geïnteresseerden slenterden we door de straten. We stonden stil bij de kunstwerken en probeerden naar onze Vlaamse gids te luisteren. Die zei dingen als: ‘Met […]
Continue reading →‘Waarom ben ik altijd zo bang?’, vroeg mijn dochter toen ik haar naar bed bracht. ‘Dat weet ik niet’, zei ik, ‘waarom ben je niet bang als wij boven zijn?’ ‘Omdat ik dan zeker weet dat jullie niet verdwenen zijn’, zegt ze. Op vakantie moesten we altijd mee als ze naar de wc ging. Terwijl […]
Continue reading →Station Etten-Leur, zondagmiddag 13.22 uur. Mijn kinderen en ik, we stappen de trein uit. Voor ons schoffelt een man. Schouders naar beneden. Broek tot halverwege zijn kont. Mijn dochter ziet het niet. Ze loopt bijna tegen hem aan. Dan laat de man een duidelijk hoorbare scheet. Tien meter verderop durft mijn dochter eindelijk iets te […]
Continue reading →De hotelbaas had twee fietsen voor ons klaargezet. Op zijn aanraden reden we richting Franeker. Dan kregen we een mooi beeld van wat dit gebied te bieden had. Dit gebied had voornamelijk weilanden en wind te bieden. Iets na Mantgum kwamen we langs een begraafplaats. Tussen de graven stond een hoge stenen toren. Er omheen […]
Continue reading →De dag nadat ik Moeders Lichaam kocht, zaten mijn vrouw en ik op het dak van ons huis. Wij keken uit over onze wijk. Hier, onder deze barmhartige zon, waren ooit mammoeten geveld, oorlogen gevoerd en vlonders getimmerd. Van die laatste had ik er nog geen maand geleden vier gekocht. Bij de Praxis om precies te […]
Continue reading →De dag voordat wij op het dak zaten, had ik Moeders Lichaam van Joris van Casteren gekocht. Ik was helemaal niet van plan dat boek te kopen, maar ik moest wel. Wij liepen de boekhandel in Amsterdam Noord binnen om een cadeautje te kopen voor een jarige vriendin. Midden in de boekwinkel zat de schrijver op een […]
Continue reading →Mijn zoon weet ineens dingen die ik niet weet. Dat er een man heeft bestaan die een heel vliegtuig heeft opgegeten bijvoorbeeld. Tuurlijk, zei ik sarcastisch toen hij het vertelde, ik heb zelf in mijn jeugd vier auto’s en een bouwlamp opgegeten. Nu had ik een Boeing 747 in gedachte had toen mijn zoon vertelde […]
Continue reading →Ik ging mijn zoon ophalen om hem naar gitaarles te brengen. Hij kwam net naar buiten met zijn beste vriend. Die ging de stad in om naar zijn vriendinnetje te gaan. ‘Heb je een vriendinnetje?’, vroeg ik. Dat bleek dus niet helemaal duidelijk. Het vriendinnetje had het uitgemaakt, zo werd beweerd. De beste vriend van […]
Continue reading →Een paar dagen geleden kreeg mijn vrouw ineens het idee om te gaan tennissen. Ooit tenniste ik regelmatig. Maar toen vloog mijn knie een paar keer uit de kom en tenniste ik nooit meer. Bij de sportwinkel kocht ik een blik ballen. Toen we terug naar huis liepen vroeg mijn vrouw naar mijn kloffie. Ik […]
Continue reading →Is er een mooier natuurfenomeen dan een spreeuwenwolk? Het zou kunnen, maar ik ken het niet. Ze scheren momenteel elke dag rond de avondschemering over de daken van mijn straat. Ze rekken zich uit over honderden meters. Krimpen weer in elkaar. Houden hun vleugels tegelijkertijd stil. Duiken naar beneden. Maken een scherpe bocht naar links. […]
Continue reading →Onze kat gromt zachtjes. Ze kijkt naar buiten. Staat op scherp. Oren gespitst. Rechterpootje omhoog. Staart dik. Buiten sluipt een zwarte kat door onze tuin. Als ik opsta om de deur open te doen, ontsnapt er een luide miauw aan haar. Ze rent de keuken in. Ze vlucht, denk ik. Maar nee, ze slaat vier […]
Continue reading →Mijn zoon moest een nieuwsartikeltje uitzoeken om voor te lezen aan de klas. Ik stelde voor dat hij iets over klimaatspijbelen zou doen. Dat zou zijn klasgenoten toch wel moeten aanspreken. Stiekem hoopte ik natuurlijk dat het klimaatspijbelvirus op hen en de rest van de klas zou overslaan, zodat wij hen als een soort menselijk […]
Continue reading →Ik had een puist. Een flinke jongen. Hij zat aan de achterkant van mijn rechterbovenbeen. Een kleine anderhalf jaar geleden was ik ermee naar de dokter gegaan. Het was een ongevaarlijke puist. Goedaardig. Begonnen als een ingegroeid haartje dat tot een ontstoken talgklier leidde. Of iets in die trant. Het is me verteld, maar ik […]
Continue reading →Ergens boven Polen begonnen de potentiële ongewenste gevolgen van de situatie tot mij door te dringen. Van het Goelagarchipel had ik onthouden dat je met de Russen beter niet spotten kon.
Continue reading →