Station Etten-Leur, zondagmiddag 13.22 uur. Mijn kinderen en ik, we stappen de trein uit. Voor ons schoffelt een man. Schouders naar beneden. Broek tot halverwege zijn kont. Mijn dochter ziet het niet. Ze loopt bijna tegen hem aan. Dan laat de man een duidelijk hoorbare scheet. Tien meter verderop durft mijn dochter eindelijk iets te […]
Continue reading →De hotelbaas had twee fietsen voor ons klaargezet. Op zijn aanraden reden we richting Franeker. Dan kregen we een mooi beeld van wat dit gebied te bieden had. Dit gebied had voornamelijk weilanden en wind te bieden. Iets na Mantgum kwamen we langs een begraafplaats. Tussen de graven stond een hoge stenen toren. Er omheen […]
Continue reading →De dag nadat ik Moeders Lichaam kocht, zaten mijn vrouw en ik op het dak van ons huis. Wij keken uit over onze wijk. Hier, onder deze barmhartige zon, waren ooit mammoeten geveld, oorlogen gevoerd en vlonders getimmerd. Van die laatste had ik er nog geen maand geleden vier gekocht. Bij de Praxis om precies te […]
Continue reading →De dag voordat wij op het dak zaten, had ik Moeders Lichaam van Joris van Casteren gekocht. Ik was helemaal niet van plan dat boek te kopen, maar ik moest wel. Wij liepen de boekhandel in Amsterdam Noord binnen om een cadeautje te kopen voor een jarige vriendin. Midden in de boekwinkel zat de schrijver op een […]
Continue reading →Mijn zoon weet ineens dingen die ik niet weet. Dat er een man heeft bestaan die een heel vliegtuig heeft opgegeten bijvoorbeeld. Tuurlijk, zei ik sarcastisch toen hij het vertelde, ik heb zelf in mijn jeugd vier auto’s en een bouwlamp opgegeten. Nu had ik een Boeing 747 in gedachte had toen mijn zoon vertelde […]
Continue reading →Ik ging mijn zoon ophalen om hem naar gitaarles te brengen. Hij kwam net naar buiten met zijn beste vriend. Die ging de stad in om naar zijn vriendinnetje te gaan. ‘Heb je een vriendinnetje?’, vroeg ik. Dat bleek dus niet helemaal duidelijk. Het vriendinnetje had het uitgemaakt, zo werd beweerd. De beste vriend van […]
Continue reading →Een paar dagen geleden kreeg mijn vrouw ineens het idee om te gaan tennissen. Ooit tenniste ik regelmatig. Maar toen vloog mijn knie een paar keer uit de kom en tenniste ik nooit meer. Bij de sportwinkel kocht ik een blik ballen. Toen we terug naar huis liepen vroeg mijn vrouw naar mijn kloffie. Ik […]
Continue reading →Is er een mooier natuurfenomeen dan een spreeuwenwolk? Het zou kunnen, maar ik ken het niet. Ze scheren momenteel elke dag rond de avondschemering over de daken van mijn straat. Ze rekken zich uit over honderden meters. Krimpen weer in elkaar. Houden hun vleugels tegelijkertijd stil. Duiken naar beneden. Maken een scherpe bocht naar links. […]
Continue reading →Onze kat gromt zachtjes. Ze kijkt naar buiten. Staat op scherp. Oren gespitst. Rechterpootje omhoog. Staart dik. Buiten sluipt een zwarte kat door onze tuin. Als ik opsta om de deur open te doen, ontsnapt er een luide miauw aan haar. Ze rent de keuken in. Ze vlucht, denk ik. Maar nee, ze slaat vier […]
Continue reading →Mijn zoon moest een nieuwsartikeltje uitzoeken om voor te lezen aan de klas. Ik stelde voor dat hij iets over klimaatspijbelen zou doen. Dat zou zijn klasgenoten toch wel moeten aanspreken. Stiekem hoopte ik natuurlijk dat het klimaatspijbelvirus op hen en de rest van de klas zou overslaan, zodat wij hen als een soort menselijk […]
Continue reading →Ik had een puist. Een flinke jongen. Hij zat aan de achterkant van mijn rechterbovenbeen. Een kleine anderhalf jaar geleden was ik ermee naar de dokter gegaan. Het was een ongevaarlijke puist. Goedaardig. Begonnen als een ingegroeid haartje dat tot een ontstoken talgklier leidde. Of iets in die trant. Het is me verteld, maar ik […]
Continue reading →Ergens boven Polen begonnen de potentiële ongewenste gevolgen van de situatie tot mij door te dringen. Van het Goelagarchipel had ik onthouden dat je met de Russen beter niet spotten kon.
Continue reading →Die nacht toen ik mijn bed instapte vroeg ik mijn vrouw of zij wist dat John F. Kennedy twee maanden voor zijn eigen dood vader was geworden van een kind dat 39 uur had geleefd. Ik had aflevering drie en vier over de Kennedy-dynastie gezien. Mijn vrouw zei dat ze sliep. De volgende dag lopen […]
Continue reading →Afgelopen vrijdag zag ik de tweede aflevering van ´De Kennedy´s, een Amerikaanse Dynastie´, een documentaireserie over De Kennedy´s. Eind jaren ´90 van de vorige eeuw was ik erg geïnteresseerd in de moord op JFK. Met dank aan Oliver Stone’s JFK, Don Delillo’s Liber en met name James Ellroys American Tabloid. In die laatste was Joseph […]
Continue reading →Mijn schoonmoeder doet een keukenkastje open. Een wijnglas tuimelt naar beneden. Kelk eerst. Bovenop een koffiekopje. Zowel koffiekop als wijnglas blijven heel. ‘Het universum is mij de laatste tijd goed gezind’, zegt ze. Ze vertelt over een paar avonden eerder. Ze was aardappeltjes aan het bakken. Tijdens het bakken ging de telefoon. Ze nam op. […]
Continue reading →Mijn zoon vraagt hoe ik zaterdag noem. Zaterdag, zeg ik. Hoe jij dan? Zaterdag, zegt hij. Ik zoek een onderbroek voor ’m. Toch gek, zegt hij, dat ik al in de onderbouw heb geleerd dat zaterdag zaterdag heet en dat ik dat woord nog steeds gebruik. Ik zeg ‘m dat dit voor nog veel meer woorden […]
Continue reading →Het is bitterkoud op deze novemberdag, na een eindeloze, gortdroge zomer. Handschoenen aan, muts op en naar buiten! Met vriendin K. een wandeling maken op haar KNSM-eiland.
Continue reading →Ze waren in een typische after-begrafenisstemming, van die uitbundige maar fragiele vrolijkheid die ieder moment in een jankpartij om kon slaan.
Continue reading →Toen ik naar bed ging, leek het mij een goed idee eens te beginnen met het onthouden van mijn dromen. Eerlijk gezegd gaf ik mijn voornemen weinig kans. Heel soms lukt het me om een droom bij me te houden, meestal vliegen ze weg voordat ik me realiseer ze vast te moeten pakken. Vannacht droomde […]
Continue reading →‘Heb je het al gehoord’, zei de daklozenkrantverkoper met het baardje, ‘Herman is dood.’ Ik nam aan dat Herman de daklozenkrantverkoper zonder been was. Ik wist niet dat hij Herman heette, maar wie kon het anders zijn? ‘Wat is er gebeurd?’, vroeg ik. ‘Vandaag… Nee morgen precies drie weken geleden. Ik zag het zo gebeuren.’ […]
Continue reading →Onder invloed van derden ben ik iemand geworden die op zater- en zondagochtenden geregeld voor de gezelligheid koffie drinkt bij speciaal daartoe op- en ingerichte cafés, in een bepaalde volksmond ‘koffietentjes’ genoemd.
Continue reading →Het was hun laatste avond hier in Zwolle. Morgen zouden ze naar mijn ouders gaan. Drie dagen later gingen we op vakantie. Ik fietste samen met vier kinderen richting de IJssel. Mijn zoon en dochter en twee buurjongetjes. Het was minder warm dan de dagen ervoor. Maar nog steeds behoorlijk warm. We moesten omrijden omdat […]
Continue reading →‘Jullie zijn de vijfde bewoner in twintig jaar’, waren zijn eerste woorden toen ik me voorstelde. Alsof ons huis gedoemd was. De vorige bewoner van ons huis noemde hem ‘de Indiaan’. Vanwege zijn zwarte staart. Onze kinderen kende hem als buurman Bloemetje. Vanwege de bloemetjes voor zijn huis. Oudere bewoners noemden hem Ben. Vanwege de […]
Continue reading →Een zwaluw trekt een streep van hypergeluid door de knalblauwe lucht. Losse wolkjes drijven, lieftallige schuimgebakjes.
Continue reading →Onlangs moest ik een kleine 45 kilo aan karton kleiner scheuren. Door de verbouwing moesten wij twee flinke kasten missen. Voorheen waren wij altijd van de firma Half Werk. Maar ik heb gebroken met deze neiging. De firma Half Werk heeft een metamorfose ondergaan en heet tegenwoordig de firma Aanpakken Geblazen! Met uitroepteken. En ik […]
Continue reading →