De laatste keer dat ik er binnenliep, was vlak voor carnaval. Ik had voor het grote volksfeest een handtas nodig van echt nepleer, en voor zulke dingen ga je nu eenmaal naar de V&D. Pardon, ging. Aan de deur schreeuwden de kortingen tot wel 70% mij al toe. Ik wil niet beweren dat dit de […]
Continue reading →Als je merkt dat je nog leeft. Nog wel moet leven. Omdat doden geen ridderzwaard door hun kop voelen klieven. Rechtsboven het linkeroog. Honderd keer opnieuw. Als je dat zeker wil weten, en je gaat het tellen. En je raakt de tel kwijt. Ook honderd keer. Als je tegelijkertijd voelt dat het allemaal niet veel […]
Continue reading →Oeufs à la russe. Dat stond er op de verpakking. Ietwat pretentieus, er zat maar één ei in. Corrrectie: één schijfje ei. Een onnozel, lullig schijfje. Zonder eigeel. Op straat draaide ik het pas gekochte bakje nog even rond, om te zien of er tussen de sla misschien nog meer ei zat. Maar het ene […]
Continue reading →Mijn kleine zit op de derde kleuterklas, maar verjaart ‘ongunstig’. Dat is typisch iets voor deze moderne tijd; ongunstig verjaren. Tot de ratrace losbarstte, maakte het geen jota uit wanneer je verjaarde. Het is hetzelfde als de nadelige effecten van de klok verzetten, iets dat we ons zelf aandoen. Maar enfin, hij hoort bij de […]
Continue reading →Majesteit, Tussen kerstmis en nieuwjaar verbleven wij korte tijd met onze zoon in een kinderziekenhuis. ‘Uw’ ziekenhuis beter, het ´Koningin Mathilde Moeder en Kind-centrum´ te Antwerpen, waaraan u zo genereus uw naam verleende. En bij die naamgeving bleef het niet. Toen wij er waren, zond u uw herauten uit, om de patiëntjes een kleine traktatie […]
Continue reading →De ober zag het meteen: zij had mij iets van haar bord gegeven. Dat van mij had namelijk een andere kleur gekregen. Ik weet de kleur van de chocopasta al niet meer te herinneren, tien seconden nadat ik ‘m op mijn brood heb gesmeerd, maar hij had het in de gaten. Het was dan ook […]
Continue reading →Nederlanders en Belgen kunnen ‘m allebei goed raken, al heb ik de indruk dat Nederlanders wat uitbundiger zijn. Bomans zei het wat dat aangaat treffend: ‘..het zich onbekommerd vertonen in bretels en overhemd’. Been there, done that. Beide landen hebben hun eigen usual suspects. Nederlanders zetten het op een zuipen met Koningsdag of Carnaval, zij […]
Continue reading →Zonder aantoonbare reden dacht ik er vanmorgen aan wat voor een gedoe het vroeger was, om voor ons familievakantiehuisje in Frankrijk een fles butagas te bemachtigen. Ik zie me nog naar het dorp rijden, de fles achterin tot gekmakens toe van links naar rechts bonkend in de kofferbak. Ooit legde ik ze op de achterbank, maar toen ik moest […]
Continue reading →Ik was nog eens in mijn geboortedorp en stelde mijn kleine voor om met een lampion in de sintmaartensstoet mee te stappen. In zijn geboortedorp – Antwerpen – zijn de rituelen op 11 november rond deze eindejaarsheilige onbekend, dus ik moest hem even briefen. Rijke Ridder (ja, met een sabel), witte paard (nee niet Amerigo), […]
Continue reading →Alsof de verkoop van het vakantiehuisje in Frankrijk nog niet erg genoeg was, brak er een stuk van mijn kies. Veertig jaar was het huis in onze familie, lief en leed, deel van mijn leven, acceptatie van het onvermijdelijke, soit. De laatste tijd probeerde ik allemaal dingen te doen die ik daar nog nooit gedaan […]
Continue reading →Met enige verbazing bekeek mijne kleine van vijf-en-een-half de kat, die in de kattenbak verdween. ‘Wat gaat Vlekkie daar doen?’, vroeg hij. ‘Dat is de WC voor poezen’, antwoordde ik op pedagogisch verantwoorde toon. Zijn gezicht veranderde in een vraagteken. ‘Doet hij daar pipi?’ ‘Ja, hij doet daar pipi.’ Soms valt opvoeden mee, en hoef […]
Continue reading →In de buurt van ons vakantiehuisje in Frankrijk was er een oude boer, waar mijn broer en ik als kind ‘Pépé’ tegen moesten zeggen. Of beter: mochten zeggen, want het is een nogal familiaire vorm van ‘opa’, die normaliter alleen door intimi gebezigd wordt. Als mijn ouders even rust wilden hebben, dan mochten wij mee […]
Continue reading →Veel Nederlanders zagen het drama aankomen en bekeerden zich afgelopen zomer al halvelings tot supporter van de Rode Duivels. Nu de definitieve uitschakeling van het EK 2016 in Frankrijk een feit is, sluiten zelfs diehard oranjefanaten niet uit ‘de Belgen te steunen’. Een kort overzicht omtrent zeden en gewoonten van voetbalminnend België is dus stilaan […]
Continue reading →Achter mij reed een SUV. Hij duwde hinderlijk en knipperde met zijn groot licht. Het lijkt of SUV’s maar twee snelheden hebben: te snel of te langzaam. In beide gevallen zijn ze opdringerig. Als het te langzaam gaat, zit er meestal een dame in Haute Couture aan het stuur, die verwoede pogingen doet om het […]
Continue reading →Mijn baard dus. Negen maanden staat hij nu. Of moet ik zeggen ‘hangen’? Wat doet zo’n ding eigenlijk? Mijn snor, die staat. In twee krullen levert hij het bewijs dat symmetrie niet perfect hoeft te zijn. Tenminste: dat hoop ik dan maar als ik de borstelige haren ’s morgens vloekend tot de orde probeer te […]
Continue reading →In België is het een begrip, dit zelfbedieningsrestaurant bij tankstations en warenhuizen. Zoiets als in Nederland Van der Valk, met dezelfde uitgedroogde beenham, kwakkelfriet en doorgekookte groenten. Hoewel. Het blijft België, het culinaire Walhalla van het tot hiertoe aan ons bekende universum. Dus is er wel Trappist, Bourgogne en zelfs cava te krijgen. En mosselen, […]
Continue reading →In Vlaanderen woedt dezer dagen een discussie over het nut van de thesis, tegenwoordig de masterproef geheten. De scriptie die universiteitsstudenten dienen te schrijven aan het einde van hun studie. Omtrent het nut van een doorwrocht epistel over het gebruik van het woordje ‘en’ in middeleeuwse literatuur kan ik kort zijn: het leven van de […]
Continue reading →Jawel, het staat er goed ‘kontrol’. Dat is de term waarmee in Vlaanderen de periodieke autokeuring wordt aangeduid. ‘Dé Kontrol’, beter. Het begrip straalt een zeker gezag uit en de jaarlijks terugkerende resem aan pesterijen wordt door vrijwel iedereen gevreesd. Anders dan in Nederland gebeurt de keuring namelijk niet door de eigen garage, maar door […]
Continue reading →Een malse zomerbui spoelde de terassen leeg. Onder de luifel klontert een merkwaardige verzameling mensen samen: twee kussende koppeltjes (waarvan er slechts één het meent), een eenzame pijproker, een zakenman uit Duitsland en een groepje luidop gapende Chinezen. Een van hen probeert een taxi te bestellen en terwijl hij even wanhopig als breedgebarend staat te […]
Continue reading →Ik sprak hier verleden week over de rampzalige toestand op ’s heren wegen in België. Maar hoe is het nu zover kunnen komen? Hoe kan een land waarvan men ooit beweerde dat het wegennet vanuit ruimte waar te nemen was, afglijden naar de huidige poel van verderf? Wel, er zijn aanwijzingen dat sinds de oplevering […]
Continue reading →Zorg en onderwijs in België mogen tot de beste van de Wereld gerekend worden en gastronomisch is het land zonder meer een walhalla. Maar zodra het over logistiek gaat, lijkt alle logica verdwenen. Ooit was dat anders. België was bijvoorbeeld een van de eerste Europese landen met een uitgebreid autowegennet. Dat de Belgen de oudste […]
Continue reading →We strandden het Noord-Franse Sugny, het einde van de wereld. Er was niemand, en zij die er waren lieten zich niet zien. De postbode had het opgegeven, hij lag in zijn gele bestelwagen te slapen. Doordringen tot in dit van god verlaten oord volstond kennelijk. Dichtgespijkerde huizen, een telefooncel volgeplakt met verregende affiches. Het wreed […]
Continue reading →Zoals altijd is het rustig in het nachtcafé. Behalve mij zit alleen een mistroostig kijkende Oost-Europaan aan de toog. ‘Na zdravi’, zegt hij en heft zijn Elixir d’Anvers in mijn richting. Een geutje van de gele vloeistof klokt over het sierlijke glaasje, maar dat lijkt hem niet te deren. Hij heeft wel meer meegemaakt, zo […]
Continue reading →Voor mij rijdt Rambo. Niet de echte. Althans, dat zou kunnen, maar zijn nummerplaat zegt ‘Rambo’. In België is het namelijk mogelijk een zogenaamde ‘gepersonaliseerde kentekenplaat’ aan te vragen. 1000 ballen kost het grapje, maar dan heb je ook wat. Binnen een aantal grenzen is zo ongeveer alles mogelijk, indien de combinatie maar uit maximaal […]
Continue reading →Een boomlange kerel slaapt aan de toog. Volgens de kasteleinsvrouw heeft hij maar twee uur slaap gehad, de afgelopen dagen. Maar ça va’, voegt ze er schouderophalend aan toe. Ze laat hem zitten omdat hij in een wakker moment van tien seconden wel eens een tourneeke wil geven. De vorige week had hij dat nog […]
Continue reading →