Hij praat niet graag en geeft de voorkeur aan het gezelschap van katten boven dat van mensen. Ik vermoed dat het die katten zijn geweest die hem de volgende overtuigingen hebben bijgebracht: Een mensenleven heeft geen intrinsieke waarde, behalve dan de waarde van het geld dat hij of zij verdient. Katten hebben waarde omdat ze […]
Continue reading →Zwevend tussen hoop en vrees was ik mijn stempas kwijt. Normaal vind ik ‘m dan binnen een half uur, maar nu niet. Ik was ervan overtuigd dat ik hem een weekje eerder op de trap had zien liggen. Waarom ik er toen gewoon langs ben gelopen, zijn van die raadselen die van het leven zo’n […]
Continue reading →Kapitalisme, net als religies, houdt het domme volk een paradijs voor. Het consumentenparadijs. Waar de mens van alle gemakken is voorzien, zelfs ruim voordat hij een behoefte voelt. Dat houdt het zwoegende volk in bedwang. Bij religies is het paradijs te bereiken na een verschrikkelijk leven vol ontberingen. Bij het kapitalisme is dat een […]
Continue reading →De klep van de afwasmachine stond open. Voor de klep stond een kruk. Wilde ik naar de andere kant van de keuken, dan moest ik over de klep heen stappen. Ik had natuurlijk ook de kruk kunnen verplaatsen, maar dat kostte me te veel moeite. Iemand vertelde mij dat de hedendaagse mens een aandachtspanne van […]
Continue reading →Verveling, bij gebrek aan een beter woord, is goed. Verveling verfrist. Zuivert de geest. Verveling zorgt ervoor dat alles wat erna komt beter lijkt. Verveling is als de huid die door een slang wordt afgelegd. Daarna kun je als herboren verder. Het scheelt ook maar één L, vervelling en verveling.
Continue reading →Er waart een spook door Europa. Het spook van het opportunisme. Overal worden pogingen gedaan om op het gezonde volksgevoel richting de macht te surfen. Alleen al hier in Nederland schieten de paddenstoelen als politieke partijen uit de grond. We noemen geen namen. U kent ze ongetwijfeld. De enige naam die we hier zullen noemen […]
Continue reading →Het einde van de overwinningsspeech van Donald Trump kwam langs op tv. Daar stond hij. Met z’n kapsel. Hij kijkt door de spleetjes van zijn samengeknepen ogen. Zijn lippen in een glimlach die jaren heeft liggen rijpen in de zon van zijn zelfgenoegzaamheid. “And I love this country”, zegt hij met die trage dictie van […]
Continue reading →In Berlijn, ergens aan de rafelrand van de wijk Kreuzberg, ligt een vermoeide brug. Afgebeuld door de S-Bahn die er al sinds mensenheugnis genadeloos overheen dendert. Het bijzondere aan deze brug is dat er een tekst op geklad is, die me aan het denken zette. Hij luidt: ‘Wir wollen nicht nur ein Stück vom Kuchen, […]
Continue reading →Er valt niet aan te ontkomen, dat vind ik nog het vervelendste. Je kan het nog zo hard negeren, je wordt er voortdurend mee geconfronteerd. Als een mug die jou uit je slaap houdt. Je probeert je gedachten te focussen op de dingen die het leven de moeite waard maken, maar net op het moment […]
Continue reading →Wat een week. Eerst terreur, daarna geklets over terreur. Ergens onderweg bleef ik op YouTube plakken bij ‘Die Gedanken sind frei’, een oud Duits studentenlied. Ik kende het niet, ezel die ik ben. Enerzijds is het een vaststaand feit dat ik niet alles wat ik mooi vind zal ontdekken in mijn leven. Anderzijds is die […]
Continue reading →Op mijn leeftijd aangekomen kun je niet anders concluderen dan dat de wereld geregeerd wordt door het grote geld. Het lijkt een open deur, maar sta er eens bij stil. Doe die bril eens op. Kijk voortaan naar alles door die bril. De zin om te lachen vergaat je. Nu is dat het laatste wat […]
Continue reading →In de Volkskrant las ik een stuk over het terroristenbrein. In Amerika schijn je een kleine 100.000 academici* te hebben die zich met terroristen bezig houden. En elke minuut verschijnen er drie boeken die het woord terrorisme in hun titel hebben staan. Waar zouden we zijn zonder het kwaad? Ze haalden Hannah Arendt aan die in 1967, toen […]
Continue reading →Mijn buurman staat in de krant. Hij heeft een boek geschreven. Hij heeft wel vaker een boek geschreven, maar dit keer heeft hij een boek geschreven waarin hij zijn ervaringen als asielzoeker verwerkte. Een boek waarmee hij de tijd op z’n staart trapte dus. En dat is niet onopgemerkt gebleven. Het boek van mijn buurman […]
Continue reading →Op het fietspad aan de noordzijde van de Rooseveltlaan staat in grote gele letters ‘Stink Partij’ geschreven. De S en de P staan in enorme kapitalen, het leidt geen twijfel waar het over gaat. De timing komt mij wat onwerkelijk voor. De tekst is er tijdens het winterreces neergezet. Er zijn geen verkiezingen op komst. […]
Continue reading →Prins Obama has talked, praised the US for their great spirit. Hebben hij en ik twee verschillende versies van de werkelijkheid bekeken? Want in de mijne komen Amerikanen er niet zo geweldig van af.
Continue reading →Spectre betekent spook, in het Engels maar ook in het Frans. Niet octopus, dus, wat je zou denken door het logo van de gelijknamige organisatie waartegen James Bond al tientallen jaren tevergeefs vecht. Al draait de laatste worp in die serie sinds oktober, hij trekt nog volle zalen, bleek toen wij zonder reservering de vertoning […]
Continue reading →Nu begreep ik het volgende: als de aanslagen in Parijs niet hadden plaatsgevonden, stond Bohomian Rhapsody nog steeds op nummer 1. Gisteren stelde een vriend van mij dat dit betekende dat de terroristen hadden gewonnen. Ik dacht dat hij gelijk had.
Continue reading →Hoe met Zwarte Piet om te gaan als je kleine kinderen hebt? Ik heb een zoon van vijf-bijna-zes, die gelukkig opgroeit in Antwerpen. Gelukkig, want in Vlaanderen is de kwestie in goed overleg geregeld, zodat tijdens de officiële intocht alleen Pieten met roetvegen te zien waren. Niet dat genadeloze gehak dat in Nederland de samenleving […]
Continue reading →Wat me nu al veertien dagen mateloos irriteert, is dat België internationaal belachelijk wordt gemaakt en ‘s lands inlichtingendiensten afgeschilderd worden als een stel goedbedoelende amateurs, die wanhopig op hun Commodore64 een verbinding met het internet tot stand proberen te brengen. Het is ergens begrijpelijk dat Frankrijk – waar op het moment dat men aankondigde dat […]
Continue reading →Mijn column die voor deze week klaar stond, ging over Frankrijk. Ik vond het niet kies om hem te plaatsen. Ik zou nog autistischer lijken dan ik al ben, wereldvreemd zou ik mijn eigen riedeltje afdraaien. Het verhaalde van een Frankrijk uit een ander tijdperk, dat lichtjaren ver verwijderd lijkt. Het Frankrijk van de Franse […]
Continue reading →Yippiejippiejeee. Ik heb net op uitzendinggemist de aflevering van Tegenlicht over TTIP bekeken en ben helemaal blij.
Continue reading →Vanavond is het weer zover: Nederland herdenkt. Om acht uur valt alles stil, gevolgd door ‘Schindlers List’ of ‘The Pianist’ op televisie. Waarschijnlijk dan, ik kijk al jaren geen tv meer. Herdenken doe ik wel al jaren. Tientallen ceremoniën in Nederland, België, Frankrijk en zelfs Duitsland heb ik bijgewoond. Ik weet dus waarvan ik spreek. […]
Continue reading →Dinsdagavond vond in Club Cele de eerste editie van Politiek Café plaats. Het werd een even boeiende als gezellige avond. Bovendien mocht ik een kleine bijdrage leveren door onderstaand stukkie voor te lezen: Omdat alles al moeilijk genoeg is, besloot ik ergens aan het eind van de jaren ’90 voor de rest van mijn leven op […]
Continue reading →Wetmatigheid: Als het aantal kiezers dat het spoor bijster is en het echt niet meer weet toeneemt, stijgt D66 in de polls. Dat is begrijpelijk want D66 weet het namelijk ook niet. Wat wil D66? Een beetje van dit en een beetje van dat en van zus en van zo, met als resultaat een egaalgrijze soep zonder ballen.
Continue reading →Voor een narcist moet het een nachtmerrie zijn om door de wereld vergeten te worden. Zo leg ik het althans uit dat Anders Breivik, de Noorse massamoordenaar die tijdens zijn proces door een psychiater als narcist werd bestempeld, weer van zich heeft laten horen. Hij is van plan om in hongerstaking te gaan als hij […]
Continue reading →