Op m’n vouwfietsje fietste ik richting Ruigoord. Ergens op de Noordzeeweg, vlak voor het stukje land waar de stadsnomaden hun caravans hebben staan, stond een grotere caravan met een glimmende, zwarte Mercedes ervoor. Een jongetje van een jaar of tien stond voor de Mercedes. Even later fietste hij naast me. Op het gras. Met een […]
Continue reading →Je n’avais pas décoléré pendant 3 jours toen ik de recensie van een oud interview van Reve in de Volkskrant las.
Continue reading →‘Goedenavond, heeft u een bonuskaart?’ ‘Nee.’ ‘Spaart u Airmiles?’ ‘Nee.’ ‘Heeft u interesse in een kassakoopje? De Sportlife is in de aanbieding.’ ‘Nee hoor, ik heb alles wat ik hebben wil.’ ‘Dat is dan 21,95. Wilt u de kassabon?’ ‘Nee.’ ‘Spaart u zegels voor het luxe servies?’ ‘Nee.’ ‘En voor de messenset?’ ‘Nee, ook niet.’ […]
Continue reading →De zon scheen precies hard genoeg om met een boek op het veldje bij de Amstel te liggen, waar ik graag lig als de zon precies hard genoeg schijnt. Ik was begonnen in een bundel van James Baldwin. Dankzij de documentaire I am not your negro is die weer helemaal in de mode. Ik mag […]
Continue reading →Ik stond in de rij voor de wc. Straks zou er een of andere band optreden. We bevonden ons een meter of twintig boven Reykjavik. Een jongen melde zich. Hij zag er witjes uit. Maar we bevonden ons in IJsland, er zagen er wel meer wat witjes uit. Nog één iemand voor me en ik […]
Continue reading →
Donderdag 11 mei Er ligt een pakketje op de mat. Voor mijn kinderen. In het pakketje zitten plastic speeltjes. Een rode en een roze. Ze zien eruit als botte werpsterren. Mijn zoon legt z’n speeltje op de grond en geeft er een draai aan. ‘Een tol!’ roept hij. Later die avond komt mijn vrouw thuis. […]
Continue reading →607 woorden, dus veel te weinig om echt genuanceerd te kunnen zijn.
Continue reading →Toto is niet woke. Tijd om het wakker te schudden als een baby.
Continue reading →Dit is misschien wel de slechtste titel die ik ooit heb bedacht. Graag gedaan.
Continue reading →Ik heb het idee dat automobilisten in Amsterdam in toenemende mate weigeren om hun richtingaanwijzer te ontsteken alvorens af te slaan. Zeker weten doe ik dat niet. Vandaar dat ik schreef: ‘Ik heb het idee’.
Continue reading →‘Als we stil moeten zijn, moeten we denken aan de doden van de oorlog’, zegt mijn zoon. Ik zit met hem aan tafel. Pizza te eten. Samen met een vriendje dat blijft slapen. ‘Maar aan wie moet ik dan denken? Ik ken helemaal niemand die in de oorlog is doodgegaan.’ ‘Misschien ken je Anne Frank’, […]
Continue reading →De koning belde. Hij had de jaarlijkse ranglijst voor grappigste mensen op aarde ontvangen. Ik was voor het zoveelste jaar op rij zo’n 600 plaatsen gezakt. ‘Je staat inmiddels op plaats 12674, Max’, zei hij. En liet een stilte vallen. Ik liet de stilte stilte zijn. ‘Je begrijpt dat wij daar niet blij mee zijn.’ […]
Continue reading →Zielig gevonden worden is het ergste wat er is, vind ik tenminste. Zielig gevonden worden mag pas wanneer ik dood ben. En dan nog! Op mijn grafschrift: ‘Hier ligt Oud Zeikwijf, ze had een zielig leven’? II-EW. “Je hebt makkelijk praten met je white ass. White asses kúnnen niet zielig zijn.” roept u, en u […]
Continue reading →Vlak voordat we bij de Ekko naar binnen gingen, zagen we J., die ik al een jaar of tien niet had gezien. Hij had zijn beste vriend bij zich die ik al meer dan twintig jaar niet had gezien. Ze zaten een klas hoger dan ik. Echt goed heb ik ze nooit gekend, dus veel […]
Continue reading →Nederlandse vrouwen worden op de hielen gezeten. Door de overheid, die de helft van zijn bevolking als melkkoe moet missen, door de feministen (“je moet onafhankelijk zijn!”) en door zichzelf (“je bent niets waard als je geen carrière maakt”). Daarbij lijden Nederlandse vrouwen aan het collectieve trauma van “de moeder met de thee.”
Continue reading →Mijn buurjongen vertelde er eens over. Hij had een Kawasaki met zes versnellingen. Door een ring uit de uitlaat te verwijderen, ging de Kawasaki 90 km per uur. Dat had hem enig aanzien opgeleverd bij jongens die elke dag bij het bushokje stonden en erom bekend stonden dat ze graag gingen matten met hetzelfde soort jongens […]
Continue reading →
Vandaag gaan we het hebben over de aller, aller, ALLERkutste bui die God ooit gehad heeft hebben. En Egyptenaren die “Groot van vlees” zijn maar die zaken hebben NIKS met elkaar te maken DAT IS GODSLASTERING GODVERDOMME.
Continue reading →De man verzamelde pennen. Hij had er al meer dan honderdduizend. Zijn vader was ermee begonnen. En hij was ermee door gegaan. Valerio gaf hem vier pennen, die hij allemaal nog niet had. De belangrijkste pen was een pen in de vorm van een bloem met roze blaadjes. Ik herkende de pen. Dit was dezelfde […]
Continue reading →Hij praat niet graag en geeft de voorkeur aan het gezelschap van katten boven dat van mensen. Ik vermoed dat het die katten zijn geweest die hem de volgende overtuigingen hebben bijgebracht: Een mensenleven heeft geen intrinsieke waarde, behalve dan de waarde van het geld dat hij of zij verdient. Katten hebben waarde omdat ze […]
Continue reading →Onze voorraad laoganma, de verrukkelijke Chinese sambal die we overal op kwakken – die met pinda’s niet die met zwarte bonen – begon danig te krimpen. Ik gooide mijn poncho over mijn kloffie, pakte mijn krukken, en we zetten de gang in naar de toko van het eeuwig vrolijke Chinese echtpaar op de Javastraat, dat […]
Continue reading →Het Amerika van de jaren 60 produceerde een golf van verontwaardiging tegen rock n roll. Tegen, met de kennis van nu, zoetsappige lieden als Chuck Berry en Elvis Presley. De burgerlijke braveriken van weleer vonden de teksten aanstootgevend. Of het ritme. Of de moves. Het deugde allemaal van geen kant en zou de jeugd linea […]
Continue reading →
Disney wil af van het “Dom zingend wijf zoekt droomprins” format, en komt dan maar gelijk met intense dierenporno aanzetten. Ooowwkee. Nou prima, maar dat zootje moet natuurlijk wel een beetje bijgestuurd worden.
Continue reading →Zwevend tussen hoop en vrees was ik mijn stempas kwijt. Normaal vind ik ‘m dan binnen een half uur, maar nu niet. Ik was ervan overtuigd dat ik hem een weekje eerder op de trap had zien liggen. Waarom ik er toen gewoon langs ben gelopen, zijn van die raadselen die van het leven zo’n […]
Continue reading →B. had pijn. Echte pijn. Eerst moest ze huilen en toen viel ze flauw. Dat was nadat de man die misschien de dokter was had geweigerd te komen en B. na een slapeloze nacht (ook vanwege een naast het hostel gelegen modderpoel gevuld met door de volle maan tot waanzin gedreven kikkers) bij ochtendgloren met […]
Continue reading →Ik groeide op in een dorp waar je een paar Marokkanen had en een enkele Surinamer. Hun ouders werkten in de botverwerkingsfabriek even verderop. De stinkfabriek in de volksmond. Niet omdat er buitenlanders werkten, maar omdat de fabriek een niet te harden stank produceerde die ons hele dorp teisterde als de wind uit het westen […]
Continue reading →