Het was beschikt, voordat ik had ontbeten. Sneeuwwitte tekens in de lucht omschreven de weg terug. Slaapresten weggewreven, fietsend huiswaarts, was ik haar naam vergeten, of zij de mijne. Het was om het even; men moest gedurig zijn profiel updaten. Maar fietsverkeer werd in een fuik gedreven. Wegwerkzaamheden, lieten mij borden weten, die mij op […]
Continue reading →Kunst is constante oorlog, een eindstrijd waar maar één iemand het beste idee kan hebben, de beste uitvoering. Dit gaat over mijn grootste nederlaag, mijn bijna ondergang, en hoe ik niet Verlossing, maar Verlossing mij vond.
Continue reading →Als woordkunstenaar kwam hij Graag bij de mensen thuis Hij at dan een appel en Gooide het klokhuis naar je hoofd En riep dan ‘klokhuiselijk geweld’ Of hij ging in het raam zitten en Begon dan een slap verhaal over Stoelgangsters en hun roversholletjes En noemde dat dan een ‘raamvertelling’ In het kort: De mensen […]
Continue reading →Je bent dan wel dood, maar ik vind je nog steeds een kutwijf.
Continue reading →Mijn dochter wist een raadsel. Ze fietste naast me, haar beentjes drie keer sneller dan die van mij. We reden terug van het zwembad waar haar broer zwemles had gehad en mij in de kleedkamer tot zijn groot genoegen in een 1 aprilgrap had laten trappen. “Vogel en poes zaten in het bos”, zei mijn dochter. “Vogel vloog […]
Continue reading →De burgerplicht riep harder dan mijn verstand Die wilde dat ik thuis bleef ‘Liever een Oekraïner in de tuin Dan Thierry Baudet in mijn keuken’ Kalkte ik op het stembiljet En kleurde een hokje rood Uit pure onmacht Toen ik buiten kwam, brak De hemel open Een genadeloze wolkbreuk Met ijskoude druppels Drijfnat was ik weer daar Waar ik had moeten blijven
Continue reading →Chaos, paniek in de watertoren: de vogel poogt wild het water uit te voordat de diepte voordat de lucht maar de uitweg Hij ziet het niet meer de toren berust maakt zijn metaal nog iets dikker En wacht kalm tot de plonsen plonsjes worden.
Continue reading →In een land, niet zo heel erg ver van hier Woont prinsesje Lorelei von Tierelier Zij woont daar met papa en met mama In een fraai paleisje, Pallazzo Paardenvla Daar krijgt zij elke dag van vier tot zes Twee uur lang prinsessenles Dan leert zij al wat zij moet weten Bijvoorbeeld hoe je met servet moet […]
Continue reading →Een nieuwe column waarin de beste schrijver ter wereld effe uitlegt hoe taal in elkaar zit, ok?
Continue reading →eerst komt er nog een boel en dan dwarrelt er een stoflaag op Er wordt zorgvuldig een hogere stapel voor gebouwd En een gevaarlijk wankele waar vergeten vellen papier uit steken en maanden zal ik me afvragen wat erop staat, tot nieuwsgierigheid Alles om, en ook de hoge stapel, en plots zie ik je weer […]
Continue reading →Droef om de leegte maar Dankbaar voor alles wat Hij al die jaren aan Ons heeft gegeeft Neem ik krakkemikkig Ollekebollekend Afscheid van P die dus Thans niet meer leeft
Continue reading →Ergens in een woud, diep in de Vogezen Wonen twaalf slechtziende Chinezen Ze leven daar door een speling van het lot In een houten blokhut zonder slot Het is alweer een hele tijd geleden Dat zij hier aan kwamen gereden Ik was net de ramen aan het lappen Toen ik hen dat busje uit zag […]
Continue reading →Waaien, dat mag altijd maar het moet wel zin hebben. Zo volgde ik een vrouw die toch mijn kant op moest en haar benen wapperden terwijl haar rok beslist al het werk deed.
Continue reading →Ik las laatst een lang lijstje vol onwijs grijze wijsjes over meisjes met ijsjes en reisjes vol eisjes van die wijven met lijven waarmee ze alles verkrijgen die verwijzen naar wijzen van blijzijn en venijn en ze vissen naar prijsjes tussen visjes en vijsjes slaken koddige krijsjes en verzoeken vrolijke wijsjes over meisjes met ijsjes
Continue reading →It is like the bloody music Or a little birthday candle Hardly any self control Too fast forward to handle So I burn through the women Fast, fastest and faster Hardly even met you and I’m off to the next disaster
Continue reading →De putjesschepper Wordt aanbeden Door kuilen Die onuitputtend Hoop putten Om bergen te verzetten Om nooit in de put te zitten Om diepgravende inzichten Om wat water Om de snakkende ziel Mee te laven
Continue reading →Vanavond is de lustrumeditie van het Blogbal. Hoog tijd voor een loflied op la Grande Dame du Bal: Oud Zeikwijf. Ik liet me voor deze tekst inspireren door de Ode aan Napoleon van Willem Bilderdijk. Want Oud Zeikwijf is toch zo’n beetje de Napoleon van de blogosfeer. O blogwereld, wat was u lang stil Wat […]
Continue reading →Panisch ploetert hij zijn pocketboek Pagina na pagina vol kloek En bravoure en lef en vrees en bral Zijn levensgetwijfel vol engelgeschal De neiging tot noeste megaproductie Gewichtige gedachten, daaronder bukt-ie Zijn geniale geest behoeft nog enkel ontdekking Dan komt vast de doorbraak: het is een zeker ding Zo laat hij zich zijn ego wel […]
Continue reading →Blaas mij blad en maai mij gras zuig mij stof en tic mij plas bus mij brieven en pad mij fiets wiel mij desnoods achter maar doe me iets
Continue reading →Wat ons allen mag verbinden, Het is een waar festijn Dat we niets zomaar normaal hoeven vinden En het nergens mee eens hoeven zijn Maar misschien ziet u dat weer anders Dat verschilt, in de aard van het beestje We zijn gelijk verschillende medelanders En uiteindelijk is het toch uw feestje Dus wees het heftig […]
Continue reading →Vandaag Geen blik op einder Met moedeloze koeienlobber Maar rails, en zon Vandaag Vandaag Geen routineuze sleep In masochistische voortsleur Maar wakker, warm Vandaag Gisteren Vergeten en vergeven De roedeslagen weer geheeld Huid die weer tintelt Vandaag Vandaag Toeten noch blazen Van al wat ik niet weten wil Maar lieve onderweg Vandaag Morgen Mijn ogen […]
Continue reading →Zinloos Goed: aanwezig Vink af: present Zichtbaar Maar: nutteloos Toch wel: geruststellend Strijdklaar Niet: benodigd Maar straks: maneschijn
Continue reading →Het is raden naar de draden van het web Zonnebaden in de paden op het web Siergewaden aan de wanden Is het web Randen, panden niets is veilig voor het web
Continue reading →Gazetten, ze zeggen, ga zetten zetten Met menig maaiveld maak je korte metten Maar och, gazonnen, ga toch zonnig zonnen Met gezapig gras geraken we niks begonnen En storende sprieten, die torend uitschieten Die duwen we diep in dikbeboste grieten Dat zij zich maar prompt en parmantig voortplanten En kruiperig buigen naar ons, Koningen Klanten […]
Continue reading →Ik bezie slechts, houdt hij zich voor, in een bespiegelende reflex. Zij, ja zij, Zij betast, beroert, verroert, veroert. In mijn bewonderende lens koestert zij zich haar selfie.
Continue reading →