‘Is er een marathon bezig?’, vraag ik aan de man achter de balie van het hotel. Hij is bezig om onze reservering met een dag te verlengen. Buiten hebben ze de straat afgezet met politielint. Voor het hotel staat een agent met een fel geel hesje aan. De zon schijnt. Op de avond dat we […]
Continue reading →Normaal zorg ik dat ik geen spoilers vertel, on- en offline. Maar met de film La Danseuse, over Belle époque danseres Loie Fuller, ga ik dat lekker wel doen. Je moet die namelijk niet gaan zien. Ik verbied het.
Continue reading →Het personage stelde mij aanvankelijk voor een raadsel: waarom had een lieftallig feetje zo’n kwaadaardige naam?
Continue reading →Mocht u eens een puike Franse film willen zien, check dan Fleuve Noir, un Neo Noir van Erick Zonca (La Vie rêvée des anges).
Continue reading →Met bovenstaande in het achterhoofd, kun je Orlando niet meer kijken zonder je af te vragen of de set het 4 jaar later wel wist, of Orlando het wel wist, in casu Tilda Swinton, toen ze hartstochtelijk de onweerstaanbare lippen kuste.
Continue reading →She drags herself through life, fitting yet again another same day to the string in a perpetuum mobile of brain killing routine.
Then her well to do brother suggests paying for a so called night nanny.
Deze film spande de kroon, met een opeenstapeling van mannelijke cliché’s.
Continue reading →Filmmaker en living legend Agnès Varda is vrijdag overleden. Ze was een icoon van de Franse film. De eerste van de Nouvelle Vague.
Continue reading →Ik had er min of meer van gehoord en begrepen dat ik mijn huisfilosoof mee moest nemen. Voor de diepere duiding niet waar. Of de bredere, naar keuze. Dat is het leuke aan rare films: achteraf kun je daar lekker over doorlullen.
Continue reading →
Disney wil af van het “Dom zingend wijf zoekt droomprins” format, en komt dan maar gelijk met intense dierenporno aanzetten. Ooowwkee. Nou prima, maar dat zootje moet natuurlijk wel een beetje bijgestuurd worden.
Continue reading →In Het Hart der Duisternis omschrijft Joseph Conrad Kurtz als een lange, magere, spierwitte gestalte. En tegelijkertijd zwarter dan de schaduw van de nacht. Een schim. Heel anders dan het lichaam waarmee Marlon Brando gestalte geeft aan de poet-warrior, zoals het personage van Dennis Hopper hem noemt. Een schim is hij wel. Maar het is […]
Continue reading →Spectre betekent spook, in het Engels maar ook in het Frans. Niet octopus, dus, wat je zou denken door het logo van de gelijknamige organisatie waartegen James Bond al tientallen jaren tevergeefs vecht. Al draait de laatste worp in die serie sinds oktober, hij trekt nog volle zalen, bleek toen wij zonder reservering de vertoning […]
Continue reading →Ik heb de billen van Clint Eastwood gesproken. Ze verkochten tickets aan de ingang van The Rock, de voormalige gevangenis in San Francisco. Ik herkende ze op slag. In Escape from Alcatraz zijn ze immers een volle seconde in beeld. “Dat was onze doorbraak.” verklaarden de Billen. “Wereldberoemd werden wij. We gingen om met de grootste […]
Continue reading →Laatst Taken 3 zitten kijken, en ik ben het ZAT. Waarom worden helden altijd afgebeeld als een stel watjes zonder kloten? Tijd om Amelie te verbeteren dus, duidelijk.
Continue reading →
Ik zal u maar niet in spanning houden: deze film krijgt van mij geen twee, geen drie maar zestienhonderdtweëenzeventig duimen omhoog! Ga hem zien!
Continue reading →Geinspireerd door de Statenfractie van de partij Friese Koers wordt het maar eens tijd James Bond onder handen te nemen.
Continue reading →Inhoud: Eliot Ness die de mafia even een lesje gaat leren! Tenminste, dat denk je… Cum-jerker gehalte: Twee mannen. Dus nee. Maar Frans. Dus misschien. Of des te nee-er, eigenlijk. Geweld gehalte: Geen idee. Ik ben op een gegeven moment opgehouden met kijken, eigenlijk. Sorry! Oh vet, the Intouchables, dacht ik, de DVD gretig bevingerend. […]
Continue reading →In dit tweede deel gaat Kippfest onvoldroten voort op zijn tocht naar zelfverbetering qua laten zien dat hij zelf beter is, en we pakken eindelijk een verbetering van Rambo aan.
Continue reading →“Hee Kippfest,” vragen mensen mij vaak weleens, “Kan jij daar geen verhaaltje bij verzinnen, veel ontploffingen en stinkende sex in zwerende poepgaten enzo?”
En dan denk ik JA GODVERDOMME! IK BEN GEEN TRUCENDOOS!! “Oh Kippfest, ja homofiele poepseks en ontploffingen ja” JA NOU SOMS OOK EVEN NIET HE? Hoe zouden jullie het vinden als ik naar jullie toe kom en de hele tijd zeg: “Oh hee doe eens even iets zonder poepseks. Of ontploffingen.”
In de film Little Miss Sunshine is Olive, een wat dikbuikig kind, vastberaden mee te doen aan een schoonheidswedstrijd voor kleine meisjes zoals die vaker in de VS plaats vinden.
Continue reading →Alien dus. Een dijk van een film. Score van 8,5 op IMDb en terecht: sterk verhaal, prima acteurs, mooi gefilmd, het aliengebeuren vormgegeven door H.R. Giger, zelfs de muziek is goed, wat wil je nog meer? En dan toch nog ergens over zeuren? Ja.
Continue reading →De film ‘Renoir’ is een verzameling van mooie shots die mij deed denken aan een andere trage Franse film die nauwelijks een verhaal had, maar wel schitterende beelden.
Continue reading →Vandaags stukje is een soort chemokuur omdat het tegen kankeren is HAHAHA oh oh ik en al mijn grapjes toch over kanker! Maar dit gaat niet over kanker. Dit gaat over Woopi Goldberg.
Continue reading →Inhoud: Het is de kutste film ooit, die zich afspeelt in de kutste film ooit, die zich afspeelt in de kutste film ooit. “Zo diep zijn we nog nooit gegaan.” Uhuh.
Cum-jerker gehalte: Haha zo veel kut, dat moet wel hoog zijn HAHAHA nee.
Geweld gehalte: Geweld is ballet voor mannen. Goed geweld gaat om ingewikkelde choreografie, esthetische schoonheid. Deze film is het equivalent van een paar bouwvakkers die in strakke pakjes wat op en neer hoppen.
Je moet wel van dwergen houden als je wilt gaan kijken. Je moet véél van dwergen houden. De film heet ‘The Hobbit’ maar je krijgt drie uur lang alleen maar dwergen te zien. Dat wil zeggen: Tolkien-dwergen. Dat zijn geen echte dwergen zoals we ze kennen IRL. Het is meer een verzameling van de lelijkste mannen ter aarde.
Continue reading →