Vannacht een rare droom gehad. Ergens eind 2015 treft de politie een man in verwarde toestand aan langs de rand van provinciale weg in Laren. De onverzorgde man van middelbare leeftijd is duidelijk van het padje. Hij mompelt dat ie is ontsnapt uit Utopia en dat er nog meer mensen zijn, daar waar hij vandaan […]
Continue reading →Ik wil een last minute vakantie naar Lalaland boeken. Daar waar de Merci kerstcommercial wordt opgenomen, waar de Coca Cola kersttruck langs komt en waar vrienden spontaan geld aan je overmaken, zodat je er bij kunt zijn, ook al heb je geen cent.
Continue reading →Fiets ik in redelijk hoog tempo over het fietspad, word ik ingehaald door twee rustig trappende vijftigers op een fiets met trapondersteuning. Daarna word ik bijna omvergeblazen door een colonne kekke ‘Italiaanse’ scooters. Als enige echte zelftrappende gebruiker op het fietspad ken ik mijn plek, helemaal onderaan in de hiërarchie. Ik stel mij dan ook bescheiden op en maak plaats voor iedereen.
Continue reading →Vandaag begon mijn afscheidstournee, met de allerlaatste Franse conversatieles.
Twee jaar lang volgde ik Franse les, samen met andere moeders van kinderen op de Internationale School. Twee Amerikaanse, twee Israelische, een Lybische, een Duitse en een Nederlandse vrouw die onder leiding van een Waalse juf, Frans probeerden te spreken. De les begon steevast met het openen van het boek en het vaste voornemen daar deze week serieus mee aan de slag te gaan. Na drie verplichte zinnen ging het boek aan de kant en volgden discussies over de aard van de Fransen, maar ook over de aard van alle andere aanwezige nationaliteiten. Behalve over de Lybische volksaard.
In de winter rijdt één keer per drie weken een enorme tankwagen voor, die tonnen liters olie de kelder in pompt. De olie voor de blokverwarming van het hele gebouw. We hebben geen thermostaat: de laatste week oktober gaat in het totale complex de verwarming aan en de laatste week van april gaat ie overal weer uit, ongeacht de buitentemperatuur.
Continue reading →De combinatie van ‘VARA’, ‘journalist’, ‘zelfmoord’ is voldoende om Twitter te laten stomen. En dat gebeurde gisteren al: de PR mevrouw had het afscheidsbriefje vast zelf geschreven. Aan de schandpaal dat mens! De journalist was een schoft. De ouders waren zielig, berekenend, niet betrokken en overbezorgd (of een combinatie daarvan). De begrafenisondernemer was een echte begrafenisondernemer. En dat allemaal in het kwadraat en met veel gevloek, gescheld en getier. En schandpalen, heel veel schandpalen. De 8 van Eindhoven staan er nog, maar er is meer dan genoeg plek op marktplein Twitter.
Continue reading →Vraag me wie de laatste winnaar van de Tour de France is en ik beken meteen dat ik geen idee heb. De wielersport interesseert mij totaal niet. Des te verbazingwekkender is het dan ook dat ik me zo verheug op het interview van Lance door Oprah. Ik zie enorm uit naar Lance’s bekentenis. Hoe redt […]
Continue reading →De film ‘Renoir’ is een verzameling van mooie shots die mij deed denken aan een andere trage Franse film die nauwelijks een verhaal had, maar wel schitterende beelden.
Continue reading →Sinds Jeroen Pauw opbiechtte dat hij met zo’n 200 vrouwen het bed heeft gedeeld is het hip voor oudere mannelijke BN-ers van de B-categorie, om soortgelijke uitspraken te doen. Vandaag Wilbert Gieske en vorige week Jan de Bouvrie. Geen enkele vrouw zal geloven dat deze mannen ooit zo aantrekkelijk waren dat ze onweerstaanbaar bleken voor […]
Continue reading →Gehandicapte zwervers hebben een vakbondsvergadering gehad, waarop unaniem is besloten dat misvormde lichaamsdelen per direct naakt getoond moeten worden. Anders kan ik niet verklaren waarom ik vanochtend op één lijn, een klompvoet, een Softenon arm en een afgezet been aan me voorbij zie trekken in de metro.
Continue reading →Sinds gisteren ben ik Social Media Trainer. Het was niet de dag dat ik mijn bedrijf registreerde bij de Kamer van Koophandel of de Belastingdienst. Nee, het was de dag dat ik mijn LinkedIn profiel aanpaste. Het moment waarop je je LinkedIn profiel aanpast heb je jezelf opnieuw uitgevonden. Eergisteren was ik nog een bloggend […]
Continue reading →Tijdens de jaarlijkse receptie ter ere van het begin van het nieuwe schooljaar komen de ouders van een vriend van mijn zoon naar mij toe. Ze zijn Japans, maar weinig traditioneel. Ze hebben overal ter wereld gewoond en terwijl ze van land naar land verhuisden hebben ze telkens een deel van de aangeboren Japanse gereserveerdheid overboord gegooid. Ze zijn dus, zeker voor Japanners, behoorlijk losjes van aard.
Continue reading →Het grootste leed is kinderleed. Kinderverdriet is misselijkmakend. De nieuwsberichten over het 6 jarige Syrische jongetje dat “meer gemarteld werd dan de anderen” kan ik niet lezen. Waarom mezelf blootstellen aan berichten over de walgelijke praktijken van mensen tegenover kinderen, als ik er werkelijk helemaal niks tegen kan doen. Ik kan slechts een online protest-handtekening zetten. Een gratuite en zinloze handeling die ik natuurlijk toch uitvoer, onder het mom van ‘baat het niet, het schaadt ook niet’.
Continue reading →Jan, Piert, Joris en Corneel hebben het kaap’ren varen opgegeven en een directe lijnvlucht naar Parijs genomen. Mannen met baarden zijn anno 2012 namelijk de meest gewilde modellen in deze stad. Nauwelijks nog glad geschoren kinnen in de modebladen en op de posters. Zelfs de eens zo populaire drie-dagen-stoppels zijn vrijwel uit het straatbeeld verdwenen. […]
Continue reading →Toen zomers zomers waren, lang en heet, groeiden de bonen op het land van Ome Bèr.
Continue reading →“Shit, de koffie is bijna op”, hoor ik vanuit de keuken. “Godsamme”, denk ik, “niet vandaag”. Ik heb nog zoveel andere dingen te doen. Een trip naar de Nespressoshop, veel slechter kan de dag niet beginnen. Met minimaal twintig andere mensen in een rij staan om koffie te mogen kopen. Wachten tot je wordt opgehaald door een host.
Continue reading →Van alle PR casussen is de combinatie van kindervoeding en gezondheidsrisico’s toch de mooiste. Zorgvuldig opgebouwde imago’s van gezondheid en vertrouwen, die door middel van één campagne onderuit gehaald worden. Machtig mooi. Toen ik las dat Olvarit antibioticaplofkippen in hun babyvoedingpotjes stopt, dacht ik direct: owowow… de maandagochtendvergadering van de afdeling communicatie van Numico zal […]
Continue reading →Van alle sociale media moet Pinterest wel de meest infantiele zijn. Plaatjes kijken en plakken. Plaatjes van dingen die je mooi vindt en dingen die je wil hebben. Mooie dingen, leuke dingen, dingen in alle soorten en maten: cupcakedingen en caviadingen, mannendingen en jurkendingen. En vooral heel veel kattendingen.
Continue reading →Zo werd in NRC dit weekend in een bijzin gesuggereerd, dat de reden waarom tweede kamerleden van het CDA akkoord gaan met radicale voorstellen en weg kijken bij onwaarheden, misschien wel ligt in het feit dat ze niet meer zeker zijn van hun baan. De peilingen zijn zo dramatisch, dat driekwart van de fractie op straat dreigt te komen na eventuele verkiezingen. Wellicht ben ik wat naïef, maar dat een kabinet in stand wordt gehouden vanwege de angst voor baanverlies van tweede kamerleden, vind ik zelfs in het huidige politieke klimaat best opmerkelijk.
Continue reading →Of de Sint Jobsschool van Maurice de Hond een succes wordt weet ik niet. Dat de Sint Jozefschool (*) heeft afgedaan weet ik wel. Uitgestapt uit het Nederlandse systeem, zie ik waarom het Nederlandse basisonderwijs niet aansluit bij welk kind dan ook. In een klas met 30 kinderen worden de slimmeriken zoet gehouden met wat extra werk, de minder begenadigden krijgen niet de begeleiding die ze nodig hebben en de gemiddelde leerling stampt z’n hoofd vol met feiten zonder verbanden te zien, alleen maar om een zo hoog mogelijke cito score te halen en daardoor een VMBO advies te ontlopen.
Continue reading →Vrouwke van Stavast woont voor drie jaar in Parijs. Met man en kinderen. Zo nu en dan doet ze hier op Nurks verslag van haar belevenissen in dat beroemde stadje aan de Seine. Vandaag staat ze in de metro naast een Nederlandse familie die er doorheen zit.
Continue reading →Ik beroep mezelf regelmatig op de persvrijheid. Dat is het voorrecht van de journalist. Toen ik zondag bij een moeder van de voetbalclub verhaal wilde halen over iets wat zij in de kantine over mij had gezegd, wilde ze me niet te woord staan. Onvoorstelbaar natuurlijk, dat je denkt zoiets te kunnen weigeren aan een […]
Continue reading →Juist vanwege mijn gemiddeldheid denk ik dat de meeste andere mensen, net als ik, geen idee hebben wie ze zijn. Zelfs niet zij die hard op weg zijn zichzelf te worden. Ze zijn naar mijn inschatting hoogstens op weg een wensbeeld van zichzelf te worden. Een eindeloze weg.
Continue reading →Te lang hebben wij blijkbaar machteloos moeten aanzien hoe de Oost Europeanen ons land bezoedelen met valse accordeons, slechte rijgedrag en drankmisbruik. Onze vrouwen voelen zich ’s avond niet meer veilig op straat. Onze mannen staan machteloos als hun banen worden ingenomen. Onze kinderen leren nauwelijks nog Nederlands, in klassen gevuld met Oost Europese koters. […]
Continue reading →Max!
Zoals gisteren besproken met jou en Kittekat, heb ik een business letter gemaakt voor de Arabische investeerder Majid Saif Al Ghurair. Het is natuurlijk geweldig dat de man mij gevonden heeft op LinkedIn en dat hij blijkbaar zeer geïnteresseerd is in ANY business voorstel.
Continue reading →