Mevrouw Rochebouille was het zat met aannemers en andere bouwvaklui te praten. Ze wilde nooit meer een verbouwinkie aangaan. Voortaan zou zij wat haar restte aan leven uitfaseren met de ouwe meuk die ze had, kapot of niet kapot. Het pand stond vol van hun miskleunen. Bij elke klacht hadden de opeenvolgende aannemers c.s. (officiële, […]
Continue reading →Mevrouw Rochebouille bevond zich bij het aanrecht waar het radiootje aanstond. Zij had zojuist een aangename documentaire gekeken op Arte, een documentaire met een positieve teneur inzake het klimaat, over de vele natuurreservaten die de VS rijk zijn. Hele lappen van het territorium, ieder zo groot als een Europees land. Nu luisterde zij naar klassieke […]
Continue reading →Ik liep ergens naar toe. Een man in het tegemoetkomend fietsverkeer leek sprekend op Ted Danson uit Cheers.
Continue reading →Was dat allemaal een heiligverklaring waard? Denk je op dat punt van het verhaal aanbeland.
Continue reading →Mevrouw Rochebouille mocht officieel geen boomer heten. Zij was immers geboren ver na de geboortegolf van 1945-1955.
Continue reading →“Klokklokklok OMG WAT LEKKER” Mevrouw Rochebouille besefte acuut dat iets niet in de haak was. Koffie kón niet zo lekker zijn.
Continue reading →De JR van de Streek begon al aardig te verdienen. Hij verkocht grafstenen aan armelui uit onbereikbare plekken in de hoge bergen. Zijn klanten leefden in de meest uitgeklede omstandigheden.
Continue reading →O wat mis ik het Amsterdam dat ik aantrof in 1984!
Continue reading →Wij vrouwen moeten allemaal bitches worden. Kei- en keiharde bitches, niets- en niemand ontziend. IJskoude carrièrevrouwen worden tentoongesteld als ultieme voorbeelden.
Continue reading →Dat doen we al jaren met moeders en secretaressen, en het werkt fantastisch.
Continue reading →Mevrouw Rochebouille had al langer meelij met de wappies. De manier waarop ze op de sociale media werden aangepakt door de goegemeente vond ze vaak hard. Want wat waren wappies anders dan luizen in de pels? In haar optiek móesten er wappies zijn, dat hield ze scherp, al diegenen die zo op hen neerkeken.
Continue reading →Mevrouw Rochebouille slingerde het internet aan om uit te zoeken waar het Museum van Foute Zaken zich bevond. De Gouden Koets was in oude glorie hersteld, zou aan het volk getoond worden en dat wou ze voor geen goud missen.
Continue reading →Wat was de lockdown – en vooral de avondklok! – verrukkelijk geweest. Mevrouw Rochebouille kon er geen genoeg van krijgen.
Continue reading →Gisteren L’Avenir gekeken, een Franse film die overladen werd met prijzen. 20 uur lang heeft me de vraag bezig gehouden: waarom vonden de jury’s deze film goed?
Continue reading →Diep in de jungle leefde een plantje. Een klein groen plantje geklemd tussen de hoge, hoge bomen. Elke dag zwoegde ze om wat licht te krijgen, want waar ze geboren was, op de grond, was het pikkedonker door al die bomen.
Continue reading →Je bent over de 50 en dus onderwerp van van staatswege georganiseerde medische volksonderzoeken. Ook van het corpus medicus komt een onderzoekend effect: de bloeddruk, de suiker, de cholesterol… die data worden bijzonder secuur bijgehouden.
Continue reading →De VVD.
Hoe halen ze het in hun hoofd.
Normaal zorg ik dat ik geen spoilers vertel, on- en offline. Maar met de film La Danseuse, over Belle époque danseres Loie Fuller, ga ik dat lekker wel doen. Je moet die namelijk niet gaan zien. Ik verbied het.
Continue reading →Op de dag na de lockdown bevond mevrouw Rochebouille zich languit in de stoel van de lilliputters uit Zuid Oost Azië, met precies zo’n lilliputter een uur lang bezig haar overeeltige voeten enigszins fatsoenlijk te krijgen.
Continue reading →Sproeier tussen twee takken gewrongen, vastgeklemd op de juiste plek in de juiste hoek, de juiste stand. Naar de bijkeuken. Kraan een minislagje open, om te beginnen. Terug naar de vlier. Het werkte!!
Continue reading →Je kreeg Mevrouw Rochebouille daar niet over uitgepraat. Het zoveelste, door haar gehate, kabinet Rutte was werkelijk gevallen.
Continue reading →De gemene deler tussen de minirevoluties die bij tijd en wijle komen opflakkeren in onze gezapige maatschappijen, is hoe ze naar verloop van tijd imploderen doordat subgroeperingen elkaar het licht niet gunnen. Hier achteroverleunend naar staan kijken is daaraan ook meteen het leukste.
Continue reading →Het personage stelde mij aanvankelijk voor een raadsel: waarom had een lieftallig feetje zo’n kwaadaardige naam?
Continue reading →Dat Parisiennes zich vol vretend mager weten te blijven, is een hardnekkige mythe. De Parisienne eet niet. Nooit.
Continue reading →Mocht u eens een puike Franse film willen zien, check dan Fleuve Noir, un Neo Noir van Erick Zonca (La Vie rêvée des anges).
Continue reading →