Ik sprak hier verleden week over de rampzalige toestand op ’s heren wegen in België. Maar hoe is het nu zover kunnen komen? Hoe kan een land waarvan men ooit beweerde dat het wegennet vanuit ruimte waar te nemen was, afglijden naar de huidige poel van verderf? Wel, er zijn aanwijzingen dat sinds de oplevering […]
Continue reading →Zorg en onderwijs in België mogen tot de beste van de Wereld gerekend worden en gastronomisch is het land zonder meer een walhalla. Maar zodra het over logistiek gaat, lijkt alle logica verdwenen. Ooit was dat anders. België was bijvoorbeeld een van de eerste Europese landen met een uitgebreid autowegennet. Dat de Belgen de oudste […]
Continue reading →Vanavond is het weer zover: Nederland herdenkt. Om acht uur valt alles stil, gevolgd door ‘Schindlers List’ of ‘The Pianist’ op televisie. Waarschijnlijk dan, ik kijk al jaren geen tv meer. Herdenken doe ik wel al jaren. Tientallen ceremoniën in Nederland, België, Frankrijk en zelfs Duitsland heb ik bijgewoond. Ik weet dus waarvan ik spreek. […]
Continue reading →Zo ga je met je kleine van vier naar het ziekenhuis om zijn ogen te laten meten omdat de schoolarts een slecht ver zicht constateerde, en zo zit je naar een kinderoogarts te luisteren die meldt dat je kind cataract heeft als gevolg van zijn stofwisselingsziekte. Cataract, grijze staar zeiden ze vroeger. Dat is iets […]
Continue reading →We strandden het Noord-Franse Sugny, het einde van de wereld. Er was niemand, en zij die er waren lieten zich niet zien. De postbode had het opgegeven, hij lag in zijn gele bestelwagen te slapen. Doordringen tot in dit van god verlaten oord volstond kennelijk. Dichtgespijkerde huizen, een telefooncel volgeplakt met verregende affiches. Het wreed […]
Continue reading →Zoals altijd is het rustig in het nachtcafé. Behalve mij zit alleen een mistroostig kijkende Oost-Europaan aan de toog. ‘Na zdravi’, zegt hij en heft zijn Elixir d’Anvers in mijn richting. Een geutje van de gele vloeistof klokt over het sierlijke glaasje, maar dat lijkt hem niet te deren. Hij heeft wel meer meegemaakt, zo […]
Continue reading →Voor mij rijdt Rambo. Niet de echte. Althans, dat zou kunnen, maar zijn nummerplaat zegt ‘Rambo’. In België is het namelijk mogelijk een zogenaamde ‘gepersonaliseerde kentekenplaat’ aan te vragen. 1000 ballen kost het grapje, maar dan heb je ook wat. Binnen een aantal grenzen is zo ongeveer alles mogelijk, indien de combinatie maar uit maximaal […]
Continue reading →Met of zonder muziek’, is doelend op de btw zowat de standaardvraag in België als het om facturen gaat. Al trekt de overheid het net rond boekhoudingen in duizend tinten grijs steeds strakker aan, men blijft wegen zoeken – én vinden- om ‘ze’ te slim af te zijn. Het uitschrijven van het dunne doorslagpapier komt […]
Continue reading →Ik ga elke week naar de markt op de plek in Antwerpen die veel Nederlanders kennen als ‘de vogelmarkt’. Vogels worden er nauwelijks meer verkocht en het chaotische geheel heeft nog het meeste weg van een outlet voor de Zeeman. Maar zaterdags is er een markt voor de betere etenswaren. Dan haal ik verse munt […]
Continue reading →Een boomlange kerel slaapt aan de toog. Volgens de kasteleinsvrouw heeft hij maar twee uur slaap gehad, de afgelopen dagen. Maar ça va’, voegt ze er schouderophalend aan toe. Ze laat hem zitten omdat hij in een wakker moment van tien seconden wel eens een tourneeke wil geven. De vorige week had hij dat nog […]
Continue reading →Naast ‘hartstikke’ en ‘nou’, is ‘jam’ wel het meest Hollandse woord dat Vlamingen kunnen bedenken. Hier zegt iedereen ‘confituur’. Als je als Nederbelg het woord ‘jam’ eens per ongeluk laat ontsnappen, dan kan dat rekenen op vettig gegrinnik. ‘Hoor ‘m daar bezig, den Ollander.’ Het drijft mij tot een analyse van de woorden in onderstaand […]
Continue reading →Het is al een jaar of vijftien geleden, mijn grootmoeder werd begraven. Iemand vroeg of ik tante Gritta naar terug naar het rusthuis kon brengen. Tante Gritta was zo dement als een deur. In de auto zat ze stilletjes. Haar ogen priemden door de ramen naar buiten, de velden over, verder dan de horizon. ‘Hoe […]
Continue reading →Ik sta buiten op de stoep van het nachtcafé te roken en een man klampt mij aan. Of hij twee sigaretten mag hebben. Het is te zien dat hij niet veel heeft. Zo heeft hij bijvoorbeeld maar twee tanden, linksonder. Ze staan wel nog netjes naast elkaar, alsof een dronken tandarts een misselijke grap met […]
Continue reading →