Op 6 augustus van het vorige jaar rijden wij in onze trouwe Honda Insight door de Zwitserse Alpen. Mijn vrouw heeft naast mij de hele tijd op haar telefoon de ontwikkelingen rond het verkeer gevolgd. Er is nogal wat filevorming. Wij denken door een ongeval.
Niet lang voordat wij de staart van de file bereiken, ontdekt mijn vrouw de mogelijkheid om de file te vermijden. Wij gaan de hoofdweg af en rijden door kleine dorpjes. Het is ongeveer 19.30 uur, we hebben net gegeten, hier beneden in de schaduw van de grote reuzen, begint het al donker te worden. Rechts naast ons zien we inderdaad de file. Wij rijden erlangs. Leve Google Maps!
Pas als de file onder ons door rijdt en wij een berg opgaan, begint het langzaam te dagen. Het was geen ongeluk dat de file verzoorzaakte, het was gewoon druk voor de Gotthardtunnel. En nu nemen wij, in plaats van de tunnel, de bergpas.
We klimmen hoger en hoger. Mijn lieve Honda met z’n hybride motortje heeft dit nog nooit gedaan en moet flink wat toeren maken. Ik hoop maar dat de remmen het goed doen straks als we naar beneden gaan. Ik hoop maar dat ik genoeg benzine heb. Ik hoop maar dat de motor het houdt. Als hij er hier mee stopt, zullen we naar beneden storten.
Hierboven is het wel wat lichter. Zodat we goed van het adembenemende uitzicht kunnen genieten. We zeggen het tegen de achterbank, maar die zijn verdiept in hun telefoontje. Heel soms kijken ze heel even op om ‘leuk ja’ te mompelen.
Ik ben opgelucht als we de top bereiken. Hier en daar ligt er sneeuw. Nu we naar beneden rijden, nemen we de buitenste baan. Er bevinden zich aan de zijkanten niet echt relingen die je tegen kunnen houden als je een stuurfout maakt. Mijn spieren spannen zich. Mijn handen worden klam.
Gisteren, op 1 februari 2022, kreeg ik een brief binnen van de Gendarmeria. De servicio controlli velocità had me te pakken. Om 19.40 uur had ik op de Via san Gottardo in de richting van Piotto 56 km per uur gereden, terwijl ik daar maar 50 km per uur mocht. Dankzij de marge van drie kilometer, zou ik 53 km/u hebben mogen rijden. Ik reed dus drie kilometer per uur te hard.
Het kostte me 37 euro. En een paar minuten de tijd om uit te zoeken waar ze me precies te pakken hadden. Maar toen ik de plek begreep, herinnerde ik me ook weer het vage vermoeden te zijn geflitst. En vervolgens dacht ik aan de adembenemende uitzichten vanaf de Gotthard.
Via deze weg wil ik de Zwitserse politie dan ook hartelijk danken. Zo’n vakantie lijkt op het moment dat je ‘m aan het vieren bent, heel erg belangrijk. Maar hoe verder je ervan verwijderd bent, hoe minder groot het belang en hoe minder levendig de herinnering. Een klein half jaar na dato lijkt het alweer een kleine halve eeuw geleden dat we daar reden. Het is fijn om, met de acceptgiro in de hand, de herinnering weer terug te halen en levend te maken. Ik hoef m’n ogen maar dicht te doen en ik zie de bergen. Los daarvan het is de Zwitserse politie ook van harte gegund een centje bij te verdienen.
Het Italiaanse deel van Zwitserland is niet het rijkste deel, dat is algemeen bekend. Daar lijden ze onder het juk van hun Duitstalige landgenoten die zich hun meerdere voelen. Gemiddeld zijn ze ook een stuk kleiner. Er is hier minder zuurstof en minder zon. Je zult zien dat het gros van de 37 euro die ze van mij krijgen, door een groter iemand uit een ander arrondissement zal worden geïnd. Zo gaat dat immers overal, ook in Zwitserland. Grote kans ook dat iemand geranseld is, omdat deze acceptgiro zo lang is blijven liggen. Je denkt: die Zwitsers zijn toch ontzettende nauwkeurig en stipt, die hebben zo’n boete toch binnen een halve week bij de overtreder? Maar nee dus, ook daar blijft er soms papierwerk liggen. En reken maar dat iemand daarvoor zal moeten boeten. Zo gaat dat overal.
Mooi verhaal heer Molovich :-) Het soms ook weinig hemelbestormend al is men soms wel goed op weg met een reis over de pieken. Maar dan boete moeten doen aan Italiaanse dwergen van € 12,33 per kilometer??!! Gelukkig hebben jullie die hoogtemeters niet te voet behoeven af te leggen, is een tunnel een stuk donkerder en kon de Honda op weg naar beneden de accu weer volledig opladen!
Zeker! Prijs de Heer.
Kreeg u die boete met foto? Dat schijnt in Duitsland te gebeuren! Extragratis dikke bonus foto in grijze crimineeltinten!
Nee, helaas niet. Dit was Zwitserland. Het Italiaanse deel. Daar hebben ze geen camera’s.
Maar is me inderdaad al een paar keer gebeurd. Dit Duitsers weten me er altijd in te luizen. En ook daar gaat het meestal om hooguit zes kilometer per uur te hard.
een van mijn zussen woonde op een gegeven moment zo hoog op een berg dat ik, hoge-bergenkind, na de eerste keer die weg nooit meer heb aangedurfd (als passagier!).
En op onze huwelijksreis raakte echtgenoot nr2 in de slib op wat grind, pal naast zo’n afgrond als door Herr Molovich beschreven. Auto uit haar as, einde honeymoon.
In de tekenfilmserie, ‘Casper and the Angels (1978)’, zouden de daarin voorkomende politieagenten; Mini, Maxi, Nerdly en Fungo, niet snel verkeersboetes uitdelen aan verkeersovertreders! Vooral Mini, Nerdly en Fungo zijn alledrie zo dom dat ze zichzelf om de haverklap in de problemen brengen!
De eerstgenoemde jongedame is een lange, blanke en roodharige vrouw die eigenlijk te goedaardig is om voor politieagent te spelenderwijs Maxi een bruine Afro-Amerikaanse vrouw is die veel intelligenter, fanatieker maar ook veel driftiger van aard is!