“Höi,” begroette Bjennie de op hem afstierende Mark Zuckerberg op timide toon, onder indruk van zoveel röck’n echte röll, “Denk je dat ik…”
Hij tuurde over Mark’s schouder, en wees naar Kanye West, “Denk je dat ik Meneer West kan spreken, misschien? Hij maakt de ultieme… Nöu ja, ik nöem het dus “kunstenaarskunst”, haha. Snapt u? Kunst ömdat de kunstenaar de kunst is? Hij is een echte… Kunstenaarskunstkunstenaar! Snapt u? Haha.”
Mark Zuckerberg kwam bij Bjennie aan. Overal hingen telefoons en Virtual Reality brillen aan banden om zijn lijf, die alle kanten op schudden door zijn wilde gebaren.
“What do you mean, man, MEET “Mister West” Man, don’t you know, you…”
Mark Zuckerberg kneep zijn handen tot trillende vuisten en hield ze voor zijn strak gesloten ogen.
“You, I mean, you… Man…” Mark Zuckerberg leek zijn hoofd te willen samenpersen uit frustratie.
“You can’t just ADDRESS Kanye, you can’t just say, Mr West, man, you know, it’s… You can’t turn the ESSENCE of Kanye into JUST a name, man,” zei Mark Zuckerberg, beledigd door de suggestie, heftig zijn hoofd schuddend.
“No. No, no. It won’t do. Man. It insults me. It insults YOU.”
Bjennie knikte. Was dat een ja of een nee?
Mark Zuckerberg keek Bjennie een poosje aan, spande toen elke spier in zijn lichaam aan en kreunde, ontspande en ging op een halve draf, half lopend naar Kanye West toe. Hij zei iets, waarop Kanye niet leek te reageren. Hij staarde in stilte naar de witte muur. Mark Zuckerberg werd boos, schudde met zijn vuisten, leek toen ineens doodsbang te worden om niets, en droop toen af om terug te lopen naar Bjennie met hangend hoofd. Wöw. Die Mark Zuckerberg zag er een stuk geanimeerder uit dan wanneer je hem normaal in de media ziet, dacht Bjennie. Hij had het altijd maar een slome dooie gevonden. Zo zie je maar hoe in het echt mensen een hele andere indruk kunnen maken.
“Mister West will see you now,” zei Mark Zuckerberg verslagen.
Bjennie trok zijn legging even goed omhoog (en een beetje uit zijn bilspleet), rechtte de wijde kraag van zijn blouse strak, en liep met een diepe zucht mee. Een echte gek!! Oh wauw!! Kanye West zag er ook écht diep gestoord uit. Hij droeg een glitterkostuum met glitterhoodie over een veels te lang t-shirt, en zijn schoenen waren schuimrubber blokken waar met grote rode letters “Idea?” op stond geschreven. Wat een kunstenaarskunstkunstenaar. Echte kunstenaarskunstkunstenaarskunst.
“Mister West?” wilde Bjennie Kanye begroetten, zijn hand uitstekend, “I wöüld véry müch löike tö æsk…”
BWOEMBWOEM WOOEMMPP. BWOEWOEMPWOOEMPWOEMP BWOEM BWOEM BWOEMBWOEMMMmmm.
Kanya keek hem vanachter een absurd grote zonnebril met een schuin hoofd aan. Op zijn schoot lag een sampler, en bij elke lettergreep die Bjennie zei drukte hij op een knop die een keiharde bass-drum liet horen.
“Ik bedöel,” probeerde Bjennie, “… Als u…”
BWWOOEM. BWOEEEMBWOOEEEM.
…BWOEM BWOEM.
Bjennie voelde zich ongemakkelijk.
“Sörry, maar…”
BWOEEMBWOEEM. BWWOOEEEMMM.
Kanye staarde Bjennie aan. Ok. Bjennie hield zijn mond wel. Kanye drukte verveeld de knop extra lang in, totdat de laatste dreunende toon was afgestorven. Oef, van die lage tonen kreeg Bjennie altijd jeuk in het midden van zijn hoofd.
Kanye bleef hem aankijken. Hem opmetend. Wat zou Bjennie in zijn ogen zijn? Hij was toch ook een soort icoon, dacht hij. Geweest, in elk geval. Misschien een beetje suf, maar… Nou ja hopelijk niet te suf.
“Wil je mij önsterfelijk maken,” fluisterde Bjennie, met zijn ogen naar beneden. Kanye drukte geen bassdrum meer in. Hij stond op. Keek omhoog, en spreidde zijn armen.
“I am magic,” zei Kanye West, in de zakken van zijn glitterpak grijpend, en daar wat vuurwerk uit halend wat hij aanstak en om zich heen liet ontploffen.
“You,” zei hij daarna, met uitgestrekte vinger en arm op Bjennie aflopend, “You should be a hologram.”
Mark Zuckerberg knikte lang- en minzaam.
“Boyz,” zei Kanye, met een vingerknip zijn crew achter zich optrommelend, “Give him hologramz. Now.”
Zijn knechten pakten een paar dozen met een facebook logo erop, en lieten ze nonchalant vallen voor Bjennie’s voeten. De laatste knecht maakte als slotgebaar een show van een zonnebril hoger op zijn neus te duwen eer hij wegdraaide en weer op een afstand ging staan.
“It’s the metaverse, man” zei Mark Zuckerberg koeltjes, een M-gebaar makend met zijn vingers. De M van Mark. En Metaverse. En de omgekeerde W van West. Kanye knikte op het door hem ingebeelde ritme van die woorden.
Nou ja, metaverse, dacht Bjennie, zo erg kan dat dus niet zijn, toch?
