Podcast: de wasbeer en de verbouwing

Vorig jaar werd kreeg onze woonkamer een lichte verbouwing. Althans, dat was de bedoeling. Tijdens die periode verbleef ik samen met vrouw en kinderen in een soort blokhut op de camping aan de rand van Zwolle. Op een ochtend, terwijl iedereen behalve ik nog te slapen, kregen wij bezoek van een wasbeertje. In de loop van de dagen liep de verbouwing wat uit de hand en ontpopte het wasbeertje zich tot een handig hulpje in huis. Ik heb daar destijds al over geschreven, maar nu ook in podcastvorm gegoten. Aflevering 8 van Succes is voor losers dus. Ook te beluisteren via Spotify. Aan het eind zing ik een liedje. U herkent de melodie van Creep. Van Radiohead. Ik zing vanuit het oogpunt van de wasbeer.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

11 Reacties

  1. Uit medemenselijkheid heb ik zojuist m’n eerste, en vermoedelijk laatste, podcast geconsumeerd. Ik lees liever, maar je wasbeerversie van Creep had ik voor geen goud willen missen.

  2. ik vond hem eigenlijk best leuk al laat de stem minder aan de verbeelding over dan tekst en er is al zo weinig op TV tegenwoordig! Arme wasbeer trouwens! zijn lied drong bij mij door merg en been! Zo geplaagd door het gebrek aan menselijkheid en je toevlucht moeten nemen tot een zakje pinda’s! Het leven is kut inderdaad!

    Overigens doet de wasbeer mij vooral denken aan jeugdboeken over “trappers” die steevast de staart van een gevilde wasbeer aan hun muts bonden! Ter decoratie waarschijnlijk? of gewoon stoerdoenerij of waren ze ijdel ofzo of was het een uithangbord voor hun professie? Maar in ieder geval gelukkig dat er geen podcast of lied is gemaakt door de wasbeer die aan dit onrecht ten prooi viel!

  3. die liedjes aan het einde van elke podcast, wat een parels. Zijn die ook los te verkrijgen op Spotify? Ik wil ze graag aan een playlist toevoegen.

  4. Ik heb een reactie, eigenlijk 2, op de podcast ” Geel is de kleur van de zomer”.
    Daarin zeg je dat je geen blauw kunt maken uit natuurlijke materialen, maar wel: indigo. Wordt vrij makelijk verkregen uit een plant.
    Voorts zegt Klaas dat het Japans geen blauw kent, maar wel hoor. 青 /あお/ao. Groen is
    緑 /みどり/midori. De verwarring komt doordat Japanners sommige dingen 青 vinden die wij als groen bestempelen. Maar bijvoorbeeld de lucht, die is gewoon blauw. Toen ik daar woonde, was dat allemaal heel natuurlijk. Je snapt al snel wat 青 is en wat 緑, en je gaat het zelfs ook zo zíen. Je ziet dan zelf ook wel dat er wat groen is in dat blauw. Heel grappig.

      1. Volgens mij hebben ze tegenwoordig ook ブルー / buruu voor blue. Of verzin ik dit ter plekke? Dat is trouwens het schrift カタカナ/ katakana. Daarmee worden naast onomatopeeën voornamelijk buitenlandse (lees: Engelse) woorden mee getranscribeerd, op een absoluut Japanse manier, soms heel grappig. In Japan krijg je dat snel onder de knie en dat komt goed van pas als je een woord niet weet: dan gok je het erop en zeg je het Engels op met Japans accent.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *