“Kippfest,” vragen wel mensen mij vaak eens, een dreigende pauze in acht nemend waarin alleen de mechanische gronkende tikken van de staande klok te horen zijn,
“Hoe zit dat nou met mode? Dat is toch gewoon stom? Al die rare kleren die niemand nooit niet zou dragen?”
Een goed moment om al nadenkend een sip te nemen van mijn cognac, en de Donald Duck (Een Vrolijk Weekblad) op mijn schoot dicht te slaan.
“Dat is een driedubbele ontkenning,” zeg ik dan, mijn monocle pulkend uit mijn dichtgefronste oog, “Dat is niet goed Nederlands.”
Vaak knikken ze dan dankbaar, maar mij laten ze achter in gedachten. Met vuisten gebald. Mode…
Ja, weinig mensen weten dat de modewereld mijn aartsvijand is.
“Dat is niet goed!” heb ik vaak genoeg gebruld naar mijn tv, als er weer een modeshow te zien was. Het mocht niet baten. Lang heb ik geprobeerd ze op hun fouten te wijzen, met vele brieven, correcties op een presenteerblaadje. Erkenning hoefde ik niet- ik regeer graag de kunstwereld incognito, de poppenspeler achter het gordijn. Elk belangrijk kunstwerk sinds 1932? Alles onder mijn directie. U mag me bedanken- de kunstwereld doet het niet.
Mijn probleem was natuurlijk de piemel. De Penis, voordat we er weer giechelig over moeten doen. Want waar is de penis? 10.000 jaar geschiedenis, gedomineerd door één enkel geslachtsorgaan: zij die het hebben, en zij die niet. Hele religies en culturen homofoob, maar wel vrouwen uitsluiten en samen in badhuizen hangen, gluren naar die piemels. Het is logisch natuurlijk: juist die obsessie voor de Worst en het Vlees drijft de homofobie, de angst om zelf als homo gezien te worden. En waar was de modewereld, al die jaren?? LAF IN EEN HOEKJE. Beetje hoge hakken en bikinis ontwerpen. Hoe DURVEN ze?
Piemels, het Piecè du Poînte Centru (Dat is Frans, voor middelpunt) van de Eeuwigheid, maar die plek altijd misgund. Daarom doen we al jaren hysterisch over vrouwenbesnijdenis, maar is het bon bon (dat is Frans, voor goede sier) luchtig te praten over babypiemels te vermalen om er een soort huidcreme (dat is Frans, voor piemelsap) van te brouwen die Cate Blanchett in haar kop kan spuiten: piemelnijd. Geert Wilder en Thierry Toilet, grote bek vol over schandalige sluiers, maar neemt ook maar één van hen de piemel uit de broek? Nee.
Prima, denkt u dus, bevrijden dat ding, laat de Kunst maar komen als voorhoede aan het front! Nou, en als er één kunstgebied de taak had piemels te normaliseren was het de mode wel. Geen enkele kunstvorm staat dichter bij de mens als mens! Wij zijn het blanke canvas, en mode de penseel waarmee het doek wordt getransformeerd tot een kunstwerk! En dan moet je niet gaan lopen kliederen, niet komen met “Ja dit ziet er wel leuk uit”.
We hebben het over KUNST. Vraag: wie was de beste mode ontwerper? Op mij na? Antwoord: die dude uit dat sprookje over de kleren van de keizer. Die hele dude was gekleed in een idee! Twee, zelfs: zijn idee dat hij onzichtbare kleding droeg, en het idee van het volk dat die naaktheid wel mode zou moeten zijn.
Mode- alle kunst, feitelijk- zou altijd een idee moeten zijn. Gekristalliseerd in een verzameling symbolen die samen een verhaal vertellen. Dat is iets wat je niet met taal kan doen. Als ik tegen iemand uit Mongolie zeg: “Hee, joh, laat je piemel eens zien” zal ik geen reactie krijgen. Maar laat de onderstaande beelden zien aan wie dan ook, en zij weten: dat is een piemel. En dat is het idee: hoe simpeler, hoe duidelijker. Vrij van moraal, vrij van meningen, los van alle hersenspinsels die wij mensen zo graag over alle dingen los laten: hier is een piemel. Het is, wat het is. En dat zou het enige idee moeten zijn.
SADDLE-SHAPED UNIVERSE
Een goede introductie voor iedereen die graag zijn piemel wil laten zien, maar nog niet goed durft. Dit werk hangt als een brug over de piemel heen, zodat je de piemel wel kan zien- maar alleen vanuit een bepaalde hoek. Dit geeft de drager controle. Kijkt er iemand op een al te wellustige manier naar de worst die aan je onderplafond hangt? Je draait je om, en presto: de kijkhoek is verdwenen. Tegelijkertijd helpt het stuk je over je verlegenheid heen, door in de vorm te zijn van een zadel- cowboys zijn stoer, en dat kun jij in deze broek ook zijn. Stoer- én kwetsbaar. Vraag maar aan vrouwen: is dat niet juist het allerstoerst?
HARK, THE PENISDOME
Luister- hoor je dat? Dat is het geluid van piemels. Dit stuk is voor de gevorderde piemelfanaat: het laat niet alleen de piemel zien, maar versterkt het ook. Het trekt de aandacht al trechterend naar zich toe als een doucheputje. Hier ben ik, en ik ben trots, zegt dit stuk.
AGAINST THE PALATE OF MADNESS (US patent pending #45654224)
Mode moet ook actief zijn. Het gaat niet alleen om stof, vallend over het lichaam. Nee, hoe valt het? Hoe beweegt het als men loopt? Wat laat het gebeuren?
https://nurksmagazine.nl/wp-content/uploads/2020/05/img_65591.movOorspronkelijk was het idee dit als een wenskaart te fabriceren: je opent de kaart, of in dit geval de benen, en de flap beweegt. Ik kreeg het niet werkbaar, echter, dus moest ik naar de ontwerptafel om een heuze uitvinding in elkaar te dokteren. Uiteindelijk is het een systeem geworden wat een mengeling is van een systeem met kabels, katrollen en gewichten, en een wenskaart. Men kan natuurlijk de gewichten vervangen door ankers in de broek, zodat bij elke stap de mond open en dicht kan gaan, met de piemel geplakt tegen het gehemelte. Het durft je anders te laten kijken tegen iets wat normaal alleen verstopt zit in een broek. Aan… Uit… Dit speelt met dat idee. Het is een mechanisatie van mogelijkheden.
De bek, met de tanden, ja, dat is natuurlijk om op een ironische manier de spot te drijven met het idee dat een piemel iets “engs” is. Nee- het zit gevangen met riempjes in een idee wat eng is. Dubbelzijdig.
MACROFRACTAL MICROCOSMOS
Hoe breng je aandacht naar de piemel, zonder nadruk op de piemel te leggen? Simpel, door het te plaatsen in het geheel der dingen, en te spelen met het idee: wat als piemels het geheel der dingen zouden zijn? Piemel in een piemel in een piemel- maar naar welke kijk jij? Dat is het idee.
CAUGHT IN THE SPIDER’S WEB
Met elke stap spannen de draden, en trilt de spin, midden in haar web. Maar is de piemel wel de spin? Of is de piemel gevangen, in een web geweven door haarzelf? Of is het web geweven… Door ons? Misschien is het wel een web van ideeën. Dat is immers óók een idee.
/CONFRONTATION
Je kan geen mode ontwerpen als je niet met twee benen in de maatschappij staat. Iedereen weet dat piemels mensen ongemakkelijk laten voelen. Maar hoe ga je daar mee om? Dit werk laat je confronteren door te de-confronteren. Het idee is dat het gordijn standaard open staat, maar als iemand zich ongemakkelijk voelt, kan het gordijntje gesloten worden. Twee knoppen moeten ingedrukt worden door de drager van het gordijn, en twee knoppen door de geconfronteerde persoon. Dit om duidelijk te maken: het is een covenant tussen twee personen. De drager moet de geconfronteerde helpen- hij kan het niet alleen. Maar om de confrontatie te verwijderen, moet de geconfronteerde op zijn knieen en dicht bij de piemel zijn, om die confrontatie op te kunnen heffen. Dit zal een vertrouwensband scheppen, en hopelijk het wantrouwen wegnemen. Slash… Confrontatie.
TECHNOBOWL (EYE SEE U)
Mode onthult niet alleen, en legt niet alleen nadruk op wat is- maar juist ook op wat zou moeten zijn. Dit werk legt de piemel in een kom, met rode LED lampjes langs de rand. De kom vervormt, het licht speelt- is het allemaal een illusie van schaduwen? Of is het, wat het eigenlijk al lang was- maar tot op heden nooit gezien…
(HASH)#-TAG PRESENTATION
Soms wil je gaan voor subtiel. Het presenteren van de piemel zou niet moeten betekenen dat je elke dag in haute couture rondloopt. Mensen moeten naar kantoor, ontspannen met vrienden… Dit is een simpel stuk, voor een speels, comfortabel display. Tegelijkertijd verliest het stuk zijn high-fashion wortels niet. Het laat niet alleen de penis zien, het presenteert het ook op een nieuwe, frisse manier. De penis uitgesprijd over een schotel- het dwingt je na te denken over nieuwe mogelijkheden.
MEN ARE SHIT?
Een uitdagend stuk. We strippen de man naar twee uitersten: aan de ene kant, de drol die veel mannen (geacht worden te?) zijn. Mannen zijn schijt. Maar: onder het oppervlak? Zijn wij dat ook? Nee, wij zijn meer. Teder, zacht. Kwetsbaar: twee extreem gevoelige zaadballen in een zak van het dunste vlees, met een worst. Dat zijn wij óók.
Kijk, dit heb ik in een half avondje in elkaar gekwakt. Als ik het kan, waarom jullie niet? HOP. Uit die broek.
De piemel kent voor de mode-ontwerper inderdaad eindeloze mogelijkheden! Wat ook te denken van de Astronaut die met een raket de hemel in brult om op de maan in een dik pak de nationale vlag te planten? De gevoelloosheid van het systeem dat de gevoelige man dwingt om zich te conformeren aan Donald Trump en de GOP transcendeert dan ook naar het symbool van de olifant die ook niet toevalligerwijs een (grote) slurf heeft! Maar ook dichter bij huis kan de olifant op veel sympathie rekenen! Ik verwacht dan ook dat babykleding met kleine olifantjes daarop wel eens een verkoop-hit zal blijken! Want laten we wel zijn: we hoeven niet allemaal moeilijke dingen aan te trekken, maar de mode-industrie moet toch ook eten?
Hm ja nou dan reken ik wel op u voor het ontwerpen van de street fashion lijn in deze!
Een sportmodelijn lijkt mij ook wel wat, want welke piemel wil nu niet fit, afgetraind en modieus voor de dag komen? Nu is dat natuurlijk geen haute couture maar confectie maar wat geeft het, iedereen heeft recht op geluk! https://tinyurl.com/yde5pq3a Verder mis ik nog een beetje de piemels van kleur en de piemels met een beperking. Ook dat valt modieus wel wat van te maken!
Goede tips!! Tijd om een modehuis te beginnen a la victor en rolf! Moeten we alleen wel hele moeilijke snorren en brillen gaan dragen :-(
Dat gaat te ver :-(
MEER MEER MEER PIEMELS!
Jajaja ik wist wel dat jij dat leuk zou vinden! VIESPEUK!
dat is 1 van mn stokpaardjes. Ik erger mij aan het gebrek aan mannelijk naakt in de kunsten, waaronder cinema. Let maar eens op: tieten bij de vleet, en ook vaak de bijbehorende flamoes, maar de tegenHANGENDE partij? Nooit. Behalve bij die homo’s uit het oude Italië en zo.
Ja inderdaad! Zelfs in de oude kunst, allemaal van die mini knoppen alsof het hebben van een pik iets is om je voor te schamen! Waar zijn alle zweterige hangballen??
JAAA! FREE WILLY!!
MAKE DIKKE WORSTEN GREAT AGAIN – Trump, 2020
Fraaie aanzet tot een revolutie hoor. Ik mis ergens wel de mogelijkheden die schaamhaar met zich meebrengt.
Mijn favoriet zijn toch wel de eerste twee. In de tweede meende ik ook een Spaanse kraag te herkennen, waarmee het mooi verwijst naar de gelijknamige geslachtsaandoening. Het cirkeltje is daar rond als het ware.
Ja schaamhaar! Vlechtjes en strikjes! Ik zeg gooi er een appendix tegenaan. Moet ik soms ALLE mode ontwerpen???
Misschien kunnen we voor de carnaval kleding met schaamhaar ontwerpen? Staat best wel gezellig en veel monny gegarandeerd! Nu de corona voorbij is heeft de penis wel weer zin in een feestje! Back to the cave, dont stop the pubic rave!!
Het veelvuldig gebruik van mooie natuurlijke materialen is uniek en uitstekend onderling te combineren! Verkrijgbaar in verschillende kleuren maar ook in verschillende materialen! U kunt daardoor eindeloos naar eigen inzicht combineren en zo kunnen we een mooie collectie presenteren! Uiteraard krijgt de consument ook een zekere exclusiviteit!
Ik ga vast een auto uitzoeken!
Ik ga alvast vluchten naar een land waar ons mode imperium het niet voor het zeggen heeft!
En opnieuw blijkt: hoe geslachtsdeliger het onderwerp, hoe vismalelozer de reacties.
uh, heel snedig.