Gêne

Kennen jullie dat? Dat je het onbestemd gevoel krijgt dat men met een zekere gêne naar je kijkt? De kassière, het vrouwtje-met-de-hond op straat, de balie van het huisartsenpost?

Dat je dat gevoel wegdenkt, omdat je niet paranoïde wilt zijn.

Om bij thuiskomst te beseffen dat je na het plassen voor vertrek je legging óver je lange trui had opgetrokken, ipv eronder?

Over je prominente winterbuik ook nog?

En dat je ten overmate van ramp in een jolige bui verkeerde zodat je met werkelijk IEDEREEN een uitbundig praatje maakte?

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *