Pijpen

‘Wat is gezonder’, vroeg mijn zoon, ‘roken of pijpen?’
‘Ik denk dat pijpen gezonder is’, zei ik, ‘dat doe je niet over je longen.’
‘Hoe komt het dan dat er niet zoveel meer gepijpt wordt?’, vroeg hij toen.
‘Misschien wordt er nog wel degelijk gepijpt’, zei ik, ‘maar niet in het openbaar.’
‘Maar waarom dan?’, vroeg mijn zoon.
‘Wellicht omdat het zo sterk kan ruiken’, opperde mijn vrouw.
‘Dat is waar’, zei ik, ‘als je kop niet goed reinigt, kan het een hele penetrante geur verspreiden.’
‘Of het is gewoon even niet in de mode’, zei mijn vrouw.
‘Dat over een paar jaar iedereen weer pijpt’, zei mijn zoon.
‘Zou heel goed kunnen’, zei ik.
‘Dingen komen en dingen gaan en komen dan weer terug’, zei mijn vrouw.
‘De eeuwige terugkeer van hetzelfde noemde Nietzsche dat’, zei ik.
‘Jullie kijken nu Alvin and the Chipmunks op Netflix’, zei mijn vrouw, ‘ik keek dat vroeger ook al.’
‘Wie is Nietzsche’, vroeg mijn zoon. Wij legden uit wie Nietzsche was. Dat hij God had doodverklaard. En de wil tot macht als een leidende kracht zag. En dat hij dacht dat, ervan uitgaande dat het universum is opgebouwd uit een vaststaand aantal atomen terwijl de tijd oneindig is, alles gedoemd is om nog een keer te gebeuren. En nog een keer. Tot in het oneindige. Mijn zoon begreep het niet.
‘Dat geeft niet’, zei ik, ‘Nietzsche begreep het wel en die is gek geworden.’
‘Hield Nietzsche van pijpen’, vroeg mijn dochter.
‘Volgens mij niet’, zei ik, ‘Sartre wel.’
Wilden ze weer weten wie Sartre was. En toen hebben we Simone de Beauvoir, Michel Foucault, Hannah Arendt, Sören Kierkegaard en Monica Lewinsky ook maar meteen meegenomen. Die laatste was natuurlijk meer van de sigaren, maar al met al was het een leerzame middag.