‘Stellen gelukkiger als mannen kostwinner is’ las ik in De Volkskrant. Socioloog Niels Blom had deze conclusie in zijn proefschrift getrokken. Daarvoor heeft hij de antwoorden van vragenlijsten geanalyseerd die waren voorgelegd aan heteroseksuele koppels uit Australië, Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De stellen waren tussen de 24 en 65 jaar oud, werden tussen de een en vijftien jaar gevolgd en beantwoordden in die periode meerdere malen vragen over hun relatie, werk en inkomen.
Stellen bij wie de vrouw in de loop der tijd iets meer ging verdienen, waardeerden hun relatie 0,1 punt lager. Werd de man werkloos, dan ging er 0,25 punt vanaf. Verloor niet de man maar de vrouw haar baan, dan bleef het cijfer van de man stabiel. De vrouw in kwestie werd wel minder tevreden. Hieruit kan je ook concluderen dat mannen minder empathie hebben. Of het werk van hun vrouw niet serieus nemen.
Je kan ook concluderen dat het verschil in waardering verrassend laag is. Zeker als je bedenkt dat het een vrij recente ontwikkeling is. Het doorbreken van een traditioneel rollenpatroon heeft tijd nodig. Daarom heet het traditioneel.
Trouwens, twee jaar geleden heb ik diverse interviews met moeders bekeken. De meeste vrouwen klaagden vooral dat hun man zo weinig deed om het gezin draaiende te houden. Zelfs als zij de kostwinner was moest ze aan alles denken. Wat me wel opviel: de lesbische moeders waren zonder uitzondering het gelukkigst. Dat zou mijn kop zijn: ‘Stellen gelukkiger als man lesbisch is.’
heb het geprobeerd, maar ik kon het staande plassen niet opgeven.
Ik ken bijzonder veel lesbo’s die staand plassen anders. Dus moet geen probleem zijn.
ik wil lesbi worden ma kwn hoe
Jaj wheet ni eenz hoe jaj ‘Marokkaan’ skraiv moe, mavkeez!