Tien cent

In de snackbar hing een briefje dat ze op 1 januari om 18.00 uur dichtgingen. Het was 18.30 uur en de snackbar was nog stampvol. Terwijl ik stond te wachten op mijn patat waren vijf jongens bezig met afrekenen. Ieder voor zich. Een van de jongens legde zijn pasje op het pinautomaat. De betaling mislukte. De jongen keek vertwijfeld naar zijn vrienden. ‘Ik heb tien cent nodig’, zei hij. ‘Joeri komt tien cent tekort’, zei een van de vrienden tegen een andere vriend. ‘Wat heb ik daarmee te maken?’, zei de andere vriend. De betalende jongen probeerde het nog een keer. ‘Het is 1,89 en ik heb maar 1,80’, zei hij tegen de jongen van de snackbar. ‘Betaal de volgende keer maar tien cent extra’, zei de jongen van de snackbar.

Toen ik buiten kwam zaten ze allemaal op hun fiets. ‘Wat gaan we doen?’, zei een van hen. Ze wisten het niet. Het was koud en donker, het vuurwerk was op en ze hadden al hun vingers nog.