Het universum

Mijn schoonmoeder doet een keukenkastje open. Een wijnglas tuimelt naar beneden. Kelk eerst. Bovenop een koffiekopje. Zowel koffiekop als wijnglas blijven heel. ‘Het universum is mij de laatste tijd goed gezind’, zegt ze. Ze vertelt over een paar avonden eerder. Ze was aardappeltjes aan het bakken. Tijdens het bakken ging de telefoon. Ze nam op. En vergat haar aardappeltjes. Nadat het gesprek was afgelopen dacht ze er direct weer aan. Ze schudde de aardappeltjes. De aardappeltjes waren perfect. ‘Als het gesprek een halve minuut langer had geduurd, dan waren al die aardappeltjes aangebrand’, vertelt ze. ‘Op zo’n moment bedank ik het universum. Zo ben ik dan ook wel weer.’
Vorig jaar vertelde ze mij op Eerste Kerstdag dat er iedere kerst een beroemdheid overlijdt. Op Tweede Kerstdag belde ze me op. ‘Joost Karhof is dood’, zei ze. ‘Ja, wat treurig hè’, zei ik. ‘Ja ja’, zei mijn schoonmoeder, ‘maar ik zei het toch! Elke kerst gaat er een beroemdheid dood.’
Vlak voordat we gaan eten, kijkt mijn schoonmoeder nog even op teletekst. ‘Nee’, zegt ze, ‘nog niemand dood.’
Het universum was meer mensen goed gezind deze kerst.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *