De geschiedenis van het bestaan

Ergens in de jaren ’40 wordt een vrouw van begin twintig uit haar woonplaats ergens in Georgië door de Duitsers weggehaald om in een fabriek ergens in Duitsland te gaan werken. Ze heeft het de hele treinreis koud.

Ergens in het Duitsland van vlak na de oorlog, werkt ze als verpleegster in een vluchtelingenkamp. Ze wil terug naar thuis, ze wil hier blijven, in het vrije westen. Ze ontmoet een Fransman, maar het loopt op niets. Niet veel later ontmoet ze een pas afgestudeerde arts uit Nederland die in Duitse kampen werkt voor de United Nations Relief and Rehabilitation Administration. Hij iets jonger dan zij. En op de vlucht voor het keurslijf van een onvermijdelijk huwelijk.

Ergens in de jaren ’70 woont de zoon van de Russische verpleegster en de Nederlandse arts ergens in de buurt van de Coolsingel in Rotterdam. Feyenoord heeft net de Europacup gewonnen, de huldiging is bezig. Voetbal interesseert hem niet, maar omdat het gejuich de muziek overstemt die hij probeert te beluisteren, besluit hij een kijkje te nemen. Hij ziet een jonge vrouw met een grote bril een poging doen de menigte te ontvluchten. De vrouw is afkomstig uit een klein dorp ergens in de Hoeksche Waard. Ze heeft niks met voetbal, maar haar collega’s vroegen of ze meeging en zij had toch zo goed als niks te doen. Hij helpt haar het hek over.

Ergens aan het begin van deze week denkt mijn zoon na over deze verhalen. Met het laatste verhaal was hij bekend, met het eerste nog niet. Maar niet lang nadat ik het heb verteld, schiet hij in de lach. Ik vraag hem waarom hij in de lach geschoten was. Hij zegt dat er dus twee gebeurtenissen zijn die, nou ja zeg maar niet zo leuk waren, maar die er wel voor hebben gezorgd dat hij bestaat: de Tweede Wereldoorlog en het Europese kampioenschap van Feyenoord.

Ergens op een punt met een oneindig grote dichtheid begint er iets te rommelen.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

5 Reacties

  1. No, no Nanette

    Tea for two heeft voor de oorlog
    iets voor mijn vader gedaan.
    En ook voor mij.
    Hij liep langzaam om
    het langer uit een huis
    te kunnen horen
    en miste zo lijn 2.
    In de volgende zat mijn moeder.

    K. Schippers

  2. Volgens mij is dit ook de eerste keer dat er een glimp, maar ook niet meer dan dat, een glimp, te zien is van de vader van Max. Normaal schrijft hij om ‘de vader’ heen, maar nu wordt tie genoemd. Ben benieuwd wat er volgt.

  3. Thans wil ik zelfs hier nog een oorlogsverhaal van mijn familie uit WO II van moederskant aan toevoegen en dan over een oudtante van mij die ooit werd gearresteerd door de SS en toen bijna het risico liep om hun slachtoffer te worden!
    Gelukkig waren er tijdens de oorlog ook SS’ers die nog een goed hart hadden daar ik ooit, tijdens Kerstmis, bij puur toeval een verhaal hoorde dat mijn moeder toen aan haar schoonfamilie vertelde over haar eigen tante; Mia Verschure – Van der Vorst (1910-1990), een oudere zus van mijn oma, Goen Slegers- Van der Vorst (1914-2004) en zij was dus eigenlijk mijn oudtante die ik helaas als kleine jongen maar twee keer in mijn leven aanschouwde.
    Tante Mia had ooit in Helmond, waar zij toen werd geboren en ook was overleden, tijdens de oorlog grote voedselvoorraden gesmokkeld over het platteland heen en zij werd toen aangehouden door de SS die haar naar de beruchte gevangenis van Scheveningen wilden sturen! Dankzij onderhandelingen van haar familie met Nederlandse SS’ers (waarvan sommigen waren geronseld in de SS) wisten zij mijn oudtante gelukkig vrij te krijgen en daarmee werd tante Mia een reis naar Duitsland of een executie bespaard!
    Toen zij echter in 1990 in het Elkerliek Ziekenhuis van Helmond zou komen te overlijden aan darmkanker zochten mijn moeder en oma Slegers (die al was gaan dementeren) tante Mia op en ik was daar in de buurt al durfde ik, door een vreemd voorgevoel dat ik kreeg, haar sterfkamer niet in te gaan!
    Later, voor zij zou komen te overlijden, had mijn oma sarcastisch genoeg nog tegen haar opgemerkt: “Mia, laat je niet kisten!”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *