Het was beschikt, voordat ik had ontbeten.
Sneeuwwitte tekens in de lucht omschreven
de weg terug. Slaapresten weggewreven,
fietsend huiswaarts, was ik haar naam vergeten,
of zij de mijne. Het was om het even;
men moest gedurig zijn profiel updaten.
Maar fietsverkeer werd in een fuik gedreven.
Wegwerkzaamheden, lieten mij borden weten,
die mij op afstand hielden als magneten –
totdat ik op mijn benen stond te beven.
De straat was opgebroken en men zag
’t glasvezelnetwerk dat geopend lag.
Op een luchthaven in een volgend leven
zag ik haar onbezwaard een broodje eten.
Ikzelf had juist het thuisfront nog gebeld;
dat ik mijn vlucht zou halen, was voorspeld.
Zeker, geen witregels? Het is iets tussen Menno Wigman en een rap in, mooi. Maar als eerste natuurlijk: gelukkig weer een nieuwe post van Spek&Bonen.
Ah! Poëzie hier. Het werd tijd!
Spek en Bonen! Hee! Welkom terug! Fijne kost!
Jaaaa! Welkom terug Spek&Bonen!
mooi en romantisch
Poëzie –
iemand moet het doen.
Er was volgens mij ook een mooi gedicht van Spek & Bonen waarin, dat is het enige dat ik onthouden heb, een goudvis rondjes zwom in zijn kom. Maar hoe ging het ook al weer?
Bedankt, helemaal vergeten die. Is nog uit het Oogsoep-tijdperk.
Goudvis (Oogsoep-titel: Poëzie =)
Je kocht een goudvis en een glazen kom,
Wat waterplanten en wat kiezelstenen,
En de verveling leek op slag verdwenen.
Je was tevreden. Ook je goudvis glom.
’s Nachts lag je wakker en wist niet waarom.
Maar viel je toch in slaap, dan sliep je diep,
En droomde van gebrul en van gegrom,
Van krijsend gillen en van hees gepiep.
Bezweet werd je weer wakker en je liep,
Als in een droom, recht op je goudvis af.
Hij lag er vredig bij, als in een graf.
Doodstil. Hij leek te wachten tot je sliep.
Dit is mijn voorlopige favoriet nog steeds: http://nurksmagazine.nl/2011/08/het-vogeltje/
Ik probeer deze te pushen – maar heer Molovich geeft geen sjoege:
http://ekm2018.blogspot.nl/2018/01/ekm-1.html
Mooi, zulk dichtwerk.
Ik wil dat ook weleens proberen.
Eerst ga ik even langs m’n stamcafé, dat gaat altijd om 12:30 uur open. Paar kopstootjes scoren. Dan ben ik wellicht wat minder geremd.
Als ik terug ben ga ik los, écht los.
Yéah!
Twaalf bier, zeven kelkjes. Meer stond het budget niet toe. Evengoed zwaar geïnspireerd keerde ik huiswaarts. Nam plaats achter de pc. En…
Ik lag laatst in mijn bedje
Dacht aan Martine Bijl
Net bepaald een lekker sletje
Maar het rijmt zo goed op g###
Zomaar! In één keer!
En nu een met een serieuze ondertoon:
Toen mijn vijfde of zesde schoonmama
Het van haar arts te horen kreeg
Was dat vooral voor míj een drama
Nog twéé héle wéken met die helleveeg…
En aangezien ik reeds de geestelijke vader was van het nimmer overtroffen
Pa ging op de brommer
Naar de rosse buurt
Ma bleef thuis met de komkommer
Die zij die middag had gehuurd
is er inmiddels sprake van een heuse dichtbundel.
Toch?
De nauwe ruimte
De nauwe ruimte, een donkere kist
Waar je jezelf terugvond – blijkt gevuld
Met jou, je bent dood. Je hebt nu geduld.
Geen stress, gedoe, niemand die je nu mist.
Je schikt je krap in je situatie,
Van boven klinkt zacht een engelenkoor
Er klinkt hier geen applaus en geen encore
Je peinst: dood was er geen variatie?
De kist is donker, geen ontruimingsplan.
Mijn hemel, maar wat had je dan verwacht?
Een beloning, een zeven of een acht
En dan een theatraal: het is volbracht?
Haha! Geweldig dit.
De SUV, de SUV,
De lelijke auto van de patjepeë
De patjepeë, de patjepeë
voelt zich lekker veilig in zijn SUV
Sommige mensen hebben altijd pech.
Ben ik pas drie dagen dichter – krijg ik een poet’s block…
In gestrekte draf naar mijn stamcafé. De kastelein aldaar heeft ooit een volledig trimester gestudeerd en kan soms heel zinnige dingen zeggen.
‘Een poet’s block. Heel vervelend, in beide opzichten. Ik heb weleens gehoord dat een van je collega’s, een van de Nobelprijs Literatuur-winnaars vóór jou, ene Bob, in tijden van inspiratieloosheid vaak terugviel op traditionals. Die bouwde hij dan een beetje om en…’
Idee!
Naar huis. Nam plaats achter mijn pc en liet het gebeuren.
Moriaantje zwart als de plaat
Ging uit wand’len in oma’s straat
Daar zag hij een blond lekker ding
Daarom ben ik nu een kleurling