Slijm

Ze zijn er altijd ineens. Het hoeft maar even te regenen, ik kijk m’n raam uit en zie dat ons zandkleurige buitenmuurtje letterlijk zwart ziet van de naaktslakken die naar boven kruipen. Als één collectief. Klaar om de hele wereld onder een dikke laag slijm te bedekken.

Ook als alles gesloten is, dringen ze ons huis binnen. Ze gaan door muren heen. Persen zich door de kleinste gaatjes. Worden vloeibaar en nemen dan weer vaste vorm aan. Als ik in de ochtend beneden kom, dan zie je door het hele huis glinsterende slakkensporen, vooral op ons Perzische tapijt. Toen ik gisteren mijn bank opzij schoof om te kunnen stofzuigen, zag ik dat ze op de ribfluwelen rug een tekening hadden gemaakt. ‘Rot op’, las ik in bibberige maar duidelijk leesbare letters.

De slak heeft een uitwendig, spiraalvormig skelet en beweegt zich voort door zijn zogenaamde voet in te krimpen en weer uit te trekken, lees ik op Wikipedia. Hij doet dat over een zelf geproduceerd laagje slijm. Dat slijm wordt geproduceerd door een klier die vlak bij zijn mond zit. Dankzij dit slijm kan de slak over elk oppervlak kruipen. Het is zo sterk dat de slak ongeschonden over een scheermes komt. Ik ken dit beeld van de slak die over het scheermes kruipt. Uit Apocalypse Now. Marlon Brandon zegt het, in zijn rol als Colonel Kurtz. ‘I watched a snail crawl along the edge of a straight razor’ zegt hij. Marlon Brandon ziet er in Apocolypse Now zelf ook uit als een slak. Een glinsterende slak die vanuit het duister gruwelijke waarheden gromt.

Het is Kurtz’ terugkerende nachtmerrie, de slak die over een scheermesje kruipt. Ik nam altijd aan dat het een commentaar was, een metafoor. Dat Amerika de slak was en Vietnam het scheermes. En dat de slak zichzelf langzaam doormidden zou snijden zodra hij zou beginnen met kruipen. Maar nu ik het citaat lees, zie ik dat de slak ook bij hem ongeschonden bleef en lijkt het me aannemelijker dat Vietnam de slak was en Amerika het scheermes.

Op avonden met een hoge luchtvochtigheidsgraad zie ik ze ons huis binnen dringen wanneer ik voor het slapen gaan alle ramen en deuren controleer. Ze zijn met velen. Een stuk of twee zitten er dan al in het bakje met kattenbrokken. Geregeld plet ik er eentje als ik het keukenraam sluit. Soms klinkt dan het gekraak van een huisje. Soms voel je enkel een lichte weerstand. Dan doe ik het raam zo snel mogelijk weer open en wip ik ze naar buiten, niet wetend of ze nog leven. Als ik er op eentje stap, slaat de schrik me ook altijd om het hart. Dat koude, glibberige slijm. Ik probeer het altijd zo snel mogelijk uit m’n hoofd te krijgen.

Dat lukt zelden.

Ze doen het erom. Kruipen precies op de plekken waarvan ze weten dat de kans groot is dat ik ze plet. Niet omdat ze een doodswens hebben, maar om mij iets duidelijk te maken. Ze geven niet om hun individuele levens. Het zijn soldaten. Een leger in een oorlog waarvan wij niet weten dat we ze voeren. Ze hebben niks tegen mij, ze oordelen niet, maar ze zijn vastberaden:  ik moet weg. De slakken zijn hier al miljoenen jaren, veel langer dan wij die net doen alsof het allemaal van ons is. Met onze stenen en asfalt en straalconstructies zetten wij de hele wereld naar onze hand. Op al die plekken waar nu iets van ons staat, hadden bossen kunnen staan, bergen rottende bladeren, ontelbare gevallen boomstammen. Wij staan in de weg van hun paradijs. Het is slechts een kwestie van tijd dat wij er niet meer zijn en dat al onze megalomane grandeur niets meer is dan één grote ruïne, teruggepakt door de natuur, waar al die slakken naar hartenlust kunnen rondkruipen. Langzaam, onverstoorbaar, geluidloos.

’s Nachts droom ik dat ze het plafond in bezit nemen. Ze sluipen mijn hoofd binnen. Bedrijven de liefde met mijn tong, kruipen via mijn gehemelte naar mijn keel, glibberen via mijn neus mijn hersenen binnen en nestelen zich daar, klaar om mijn gedachten te beheersen. Als ik wakker word, is het naast mijn wang nat en koud van de kwijl. Ik heb dorst.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

1 reactie

  1. Tegen ijs op de weg kan je gewoon zand of grind storten, maar wij strooien zout… Slaap lekker Nederland doe maar net alsof de overheid niet weten wat slakken van plan zijn en het is vast “toeval” dat geen enkele krant er iets over schrijft!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *