Flappie en Hadriaan (5/10)

“Nee…” fluisterde Hadriaan, “…Gewetenloze… SCHURKEN! LAAT HEM GAAN!”
“FLA-PPIE, FLA-PPIE, WAAR-BEN-IK, HA-LLO, DIT-IS-BOO-BIN, DE-RO-BOT, HA-LLO”
“Nee!! NEE!!!” riep Flappie.
“Wat een mooie robotpop hebben jullie gemaakt,” zei de weer tot bedaren gekomen Martelbaron.
“En hij kan ook écht praten. Wat slim. Het lijkt wel alsof hij echt leeft. Het zou natuurlijk wel zonde zijn als daar iets mee gebeurd, nietwaar? Welnu. WAAR IS DE SCHAT!”
“NEE!! LAAT HEM GAAN!! ER IS GEEN SCHAT!!! LAAT!! GAAN!!!” schreeuwde Flappie. Boobin was van Hadriaan en hem beiden, maar het was altijd meer het lievelingsding geweest van Flappie, omdat hij geen echte vrienden had. Mensen vinden clowns toch een beetje eng :-(

“Japie,” zei de Martelbaron. Japie knikte, en scheurde een arm van Boobin af.
“Uu466aAAr76hhkggttAAAAA!.. WAA-ROM-DOEN-JULLIE-BOO-BIN-PIJN-BOO-BIN-SNAPT-HET-NIET-HELP-FLA-PPIE, HELP BOO-BINNNNnnn”
Hadriaan zweeg, maar Flappie was helemaal ontdaan. Hij spartelde in zijn stoel, en schreeuwde naar de boeven dat ze normaal moesten doen, en als hij toch eens los was, nou dan, en zo moeten ze doen tegen iemand van hun eigen omvang, durven ze wel.
De Martelbaron keek het met duivelse interesse aan.

“Japie,” zei hij kalm, “Ik geloof dat we de verkeerde persoon iets duidelijk proberen te maken. Zet de pop voor Flappie neer.”
“Niks zeggen over de schat, Flappie!!” riep Hadriaan, nog steeds knipogend. Haha! Die domme boeven hadden nog altijd niks in de gaten!!
“HOU JE BEK OVER DIE SCHAT!!! LAAT ONS GAAN!!! HELP! hEEEEeeeÉÉÉÉÉÉÉÉLLLPPPP!!!”

Japie en B3 sleepten de kruk, waarop de vastgebonden Boobin zat, voor Flappie zijn stoel.
“Boobin het spijt me,” hijgde Flappie, “Sorry, boobin, ik…”
6C5FC215-F597-4244-A483-0F6B191B88DF
Japie gaf hem een klap, die verdomd veel harder dan verwacht aankwam. Een steek trok door zijn kaak, en zijn tanden leken los te zitten in zijn mond. In Japie’s hand zag Flappie een pistool.
“Oh Jezus…” piepte hij.

Met een vingergebaar liet Japie de clown zwijgen. B3 had ondertussen een loeizware electromagneet gepakt, en hield die bij het hoofd van Boobin. Japie liep naar een schakelaar.
“Welnu,” zei de Martelbaron, “De Schat.”
“IK WEET NIKS VAN EEN SCHAT DAT IS DIE ACHTERLIJKE ACROBAAT HIJ HEEFT DAT VERZO…”

De Martelbaron knikte naar Japie, die de schakelaar omsloeg. De electromagneet begon vervaarlijk te brommen.
“UUHHOAAAHHRRAAA-A4556729085RRRGG-A-A-AAAA,” brulde de robot met een stem die leek te bestaan uit honderd digitaal stervende dioden.
De Martelbaron knikte weer, Japie deed de machine uit.
“FLA…PPI3… H37 D03T…. PII11010011JN… FLA…PPIE…”
F4ECBD35-4547-4232-B8E2-F246ADC16B0E
Dikke clownstranen liepen zo hard uit Flappie zijn gezicht dat zijn schmink bijna losliet.
“Alsjeblieft,” huilde hij, snikte hij, “Alsjeblieft maak hem niet kapot. Alsjeblieft hij is mijn enige vriendje. Ik doe alles. Alles.”
“De schat,” zei de Martelbaron, kijkend naar wat het was dat hij onder zijn vingernagels vandaan aan het pulken was.

Flappie kon die gek niks vertellen. Welke schat? Wat kon hij… Te laat. De Martelbaron knikte al resoluut naar Japie, en toen B3 merkte dat zijn apparaat des doods weer aan stond, haalde hij maniacaal grijnzend de magneet in lange halen langs Boobin’s kleine robotlijfje. De robot gilde met al zijn processors, eerst hoge lange krijsende halen van lijkwitte ruis, daarna vervormend tot het geluid van een steeds langzamer spelende platenspeler.
“FL5PbIEeee3333… ZWOOAAHHLLLL HHIICCCKKK DDDRRROOOOHHHMMMEEEE333NN10010011110100000AAAAAA-AAA-AARRRGG-GHHH—-111–00-000000000OOOOooooo…”

Ai ai ai! Dat ging niet goed voor één van onze vriendjes! Wat zal de Martelbaron NU doen????

DAT zien we WOENSDAG wel WEER!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *