Flappie opende zijn clownsogen. Ietwat moeizaam door het opgedroogde bloed tussen zijn oogleden.
“…”
Hij probeerde iets te zeggen, maar de aandrang alleen gaf hem al een knallende koppijn. Wat was er gebeurd? Waarom kon hij zich niet bewegen?
“…Hadriaan?” raspte hij uiteindelijk, “Hadriaantje??”
“Drrrrrommels, drrrrrrommels, drrrrrrrrrrommels…” bromde iets in de vage schaduwen van de duisternis.
“Dát kan maar éééén iemand zijn!! De Martelbaron!!” riep Hadriaan vanachter Flappie. Mooi!! Hij leefde nog!!
“Ik zit vastgebonden op een stoel, Flappie! Geen paniek!!”
Flappie keek naar beneden. Hij was ook vastgebonden. Zijn mondhoeken trokken komisch overdreven naar beneden, en hij begon te huilen als een clown.
“Huuuw huuw huuuw hoe bedoel je geen paniek, wat is een martelbaron Hadriaan? Ik wil gaan, laat mij toch gaan, ik ben toch maar een zielig clowntje huuw huuw huwwwww…”
“GENOEG!!” brulde de Martelbaron, dus, blijkbaar.
Flappie begon beter te zien, en zag nu een luxe zetel, waarin een man zat. Nog altijd roodaangelopen van het schreeuwen daarnet, gekleed in een duur maatkostuum, compleet met handschoenen, wandelstok en overschoenen.
Een witte walrussnor liep over zijn gezicht, net als een litteken wat van een sabel leek te komen, recht over een blind oog.
“IK ben de Martelbaron… En dit zijn mijn helpers, Oosteuropese Japie en B3…”
Uit de schaduwen kwamen nu twee andere figuren, een lijkbleke spuuglelijke man met asgrauw haar, en een besnorde man met hoed en een lange regenjas. Flappie wist niet goed waarom hij het dacht, maar de laatste kwam over alsof hij onder die jas poedelnaakt zou zijn.
“Moet Oosteuropese Japie die clown even snijden, baas…” vroeg de bleke man in een hese stem.
“WASSEGGIENOU?? DIE CLOWN LATEN LIJDEN??” vroeg de regenjas, die een probleem met zijn gehoor leek te hebben.
“HOUDT JULLIE KOPPEN!!” riep de Martelbaron, de zijkanten van zijn hoofd pakkend in zichtbare frustratie over de kwaliteit van zijn personeel,
“… Wat ik wil weten is hoe een ACROBAAAAAAAT en een CLOOWNN mijn martelporno-imperium op het spoor zijn gekomen!”
“Per ongeluk, en denk maar niet dat je er mee weg komt!” riep Hadriaan, hoorbaar worstelend met de touwen waarin hij was vastgebonden.
“Laat ons gaan, Martelbaron! Er is toch niets wat je tegen ons kan beginnen! Wij hebben connecties bij de politie!”
“Hadriaan,” fluisterde Flappie.
“Geef je gewoon aan! Je kan ons toch niet vastgebonden houden? Wat wil je anders doen? Ons martelen?”
“Hadriaantje,” hijgde Flappie in paniek.
“Ha!!! Daar lachen wij om!!”
“Hadriaantje…” piepte Flappie in tranen. Hahaha! Clowns!!
“Zit dat zo…” mompelde de Martelbaron, geintrigeerd kijkend over zijn bril, met zijn kin leunend op dezelfde hand als waarmee hij zijn snor streelde. Hij knipte met de vingers van zijn andere hand.
“Japie.”
Oosteuropese Japie twijfelde niet. Hij kraakte zijn knokkels en liep op het acrobaat-en-clown-duo af. Uh oh!!! Als DAT maar goed gaat!!!!
Zeker weten!! Houdt jullie poepertjes maar goed in… Tot volgende woensdag!!!
