Los

Is het nog mogelijk om los van elke structuur ook te leven? Of hebben vadertje staat en moedertje economie overal hun greep op?

Een puur theoretische vraag van mijn kant gezien ik, zoals 99,99% van de bevolking, niet zonder enige vorm van systeem gedij. Bij dat percentage schat ik dat 1 op de 10 000 mensen in staat is om zo’n toestand te ambiëren. Ik heb werkelijk geen flauw idee. Kan net zo goed 1 op de 100.000 zijn. Ik ken er een paar dus 1 op de miljoen zal het niet wezen. Haakje sluiten.

Maar heus, is het nog mogelijk? Dat je van geboortewege terecht komt “where no man has gone before”, daar opgroeit, los van elke connectie, puur natuur, levend van de dingen die daar zijn. Ik vraag het me af, ja, en die vraag brengt telkens iets van beklemming met zich mee.

Op een of andere manier vond ik het altijd leuk te horen over iemand die de hierboven geschetste situatie naderde. Een soort heldenmoed die wij, slaafse burgers met onze comfortverslaving nooit zullen bereiken.

Is het de romantiek die ervan af straalt? Of zou het een oprisping zijn uit de verteerde maal van privacy-schendingen die ons dagelijks ten dele valt? Droom ik daarom van onbereikbare dan wel onwenselijke levensgangen? Van ver doorgevoerde vrijheid? Ik zou het geen minuut volhouden.

Feit is dat ik het jammer vind dat dit soort anachoreten uit onze Mokum verdreven zijn. De Holbewoner, Herman de Herremiet, in zekere zin ook wijlen mijn vriend Arthur IJzerdraat: ze zijn uitgestorven, de stedelijke eenlingen. Het is nu massa wat de klok slaat. Rutte kan gerust zijn: de normale Nederlander? Daar stikt het van. Helaas.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

5 Reacties

  1. Het moet pakweg 25 jaar geleden geweest zijn dat iemand me heel verbaasd vroeg : Dus jij weet op dit moment nog niet wat je morgen gaat doen? Nee, zei ik, dat zie ik morgen wel. En op mijn beurt verbaasde ik me over zijn verbazing. Veel later las ik ergens dat Keith Richards over Mick Jagger had gezegd dat het zo’n controlfreak was : Hij kan niet gaan slapen zonder te weten wat ie morgen gaat doen.

  2. Nou ja, Spencer! Zijt gij helderziende? PRECIES DIT is het thema van de derde blog in deze serie van 3! Ik was ff van: “WHATTT? Heb ik soms de verkeerde blog geüpload??”

    1. Ik beschik inderdaad over een zekere mate van helderziendheid. Maar vertel het niemand want ik word al genoeg lastiggevallen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *