In de sauna

Op haar verjaardag had ik B beloofd om met haar naar de sauna te gaan. Het idee was onder grote druk ontstaan; ik had geen cadeau gekocht en de tijd tikte weg, het was letterlijk vijf voor twaalf. Hoewel B geen groot saunaliefhebber is en volwassen genoeg om mijn geschenk te weigeren, om te zeggen: *bedankt, dat is erg vriendelijk van je, maar laten we liever iets anders doen, iets leuks*, besloten we toch te gaan, ook omdat het soms goed is om iets te doen waar je je ongemakkelijk bij voelt.

Dat veronderstelde ongemak zat hem erin dat wij ons tussen lieden gingen bevinden die ter ontspanning een hele avond in een saunacomplex doorbrengen, terwijl wij tot het slag mensen behoren die dat liever niet doen. Uiteindelijk viel het mee. Er was een stel dat zijn eten terugstuurde omdat het te gaar was, of juist niet gaar genoeg, en daarover bleef zeuren tot er gratis koffie werd aangeboden, maar met de andere bezoekers was weinig mis. Eentje leek een beetje op die dikke van De Vliegende Panters, wiens piemel ik tijdens een optreden in Den Haag al eens gezien had. Nadat ik mij voor aanvang van een groepsactiviteit als debutant kenbaar had gemaakt, bekommerden de andere bezoekers zich over mij als een moeder over haar pasgeboren kind. Ze moesten al die warmte ergens kwijt, natuurlijk.

Benieuwd naar wat ons te wachten stond, hadden we vooraf een video van RTV Utrecht bekeken over de opening van het complex. Omwonenden bleken onder leiding van Gerard Nederpelt geprotesteerd te hebben tegen de komst van de sauna. Ze vonden het onverteerbaar dat er bomen, ringslangen en vleermuizenvoor moesten wijken en ze vreesden verkeersoverlast. Hun actiegroep werd door de rechter in het ongelijk gesteld. Gerard Nederpelt bleek een pragmatische man. Aan de reporter van RTV Utrecht vertelde hij uit te kijken naar zijn eerste saunabezoek. ‘Zo mooi, in deze omgeving; veel van dit soort plekjes vind je niet.’

Het viel wel mee met dat plekje, zo mooi was het niet. Gelukkig waren er geen ringslangen en vleermuizen. Bij de uitgang mocht je een pepermuntbalpakken, die ik onderweg naar het station uitspuugde in de hoop de actiegroep nieuw leven in te blazen.

 

[Meer van Klaas Knooihuizen op klaasknooihuizen.nl]

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *