Er raast een invasie van vet. Het lijf ligt weerloos als Egypte onder één der 10 plagen. Het vet valt uit de lucht door de huid. De huid verdort tot een perkamenten kruik, vol met vet. Het vet kruipt in de zwezerik, in de milt, het plastificeert de lever, vult de organen. Moleculen sterven aan […]
Continue reading →In het tweede deel zien we de opkomst van Stoere Rut en zijn Wilde Keyboard. Oh hoe de kindermuziekwereld voor hem met gespreide benen en doorweekte onderbroek open lag!
Continue reading →Ik kan slecht tegen enge films. Na het zien van Get Out ben ik bang in het donker. Ik slaap erg licht, word wakker van elk geluid. Het stikt van de geluiden. Mijn buren gaan bij voorkeur ’s nachts naar de wc en er is een muis. Waar één muis is, zijn tien muizen. Dat […]
Continue reading →Een tragisch verhaal over de opkomst en ondergang van een kinderliedjesschrijver.
Continue reading →Nederlandse vrouwen worden op de hielen gezeten. Door de overheid, die de helft van zijn bevolking als melkkoe moet missen, door de feministen (“je moet onafhankelijk zijn!”) en door zichzelf (“je bent niets waard als je geen carrière maakt”). Daarbij lijden Nederlandse vrouwen aan het collectieve trauma van “de moeder met de thee.”
Continue reading →Op de eerste tropische dag in het jaar des Heren 2017, zondag 9 april om precies te zijn, terwijl heel Nederland zich op zonovergoten terrassen ophoudt, sta ik vroeg op, doe ik mijn 35 jaar oude rode overal aan en rij met Mijnheer Oud Zeikwijf naar de ligplaats van zelfgeknoopt drijvend eiland de 888.
Continue reading →Met mijn Eurosonic-rugzak heb ik een haat-liefdeverhouding. Liefde omdat hij handig is als je spulletjes mee wil nemen. Haat omdat het lijkt alsof ik het cool vind dat ik in 2014 op Eurosonic was. Dat vind ik niet cool. Ik ga elk jaar naar Eurosonic. Dat hoort bij mijn werk. Het is niets om stoer […]
Continue reading →Bij het IJ-veer werd ik van achteren aangesproken door een gespeeld-joviale verkoopmedewerker van Amnesty International. ‘Hé man, lekker naar Eurosonic geweest een paar jaar geleden?’ Hij wist dat vanwege mijn rugzak. Ik zei dat ik al lid was van Amnesty. Met lid bedoelde ik donateur. Het werkte fantastisch. De jongen stak zijn duim op, mompelde […]
Continue reading →Mijn buurjongen vertelde er eens over. Hij had een Kawasaki met zes versnellingen. Door een ring uit de uitlaat te verwijderen, ging de Kawasaki 90 km per uur. Dat had hem enig aanzien opgeleverd bij jongens die elke dag bij het bushokje stonden en erom bekend stonden dat ze graag gingen matten met hetzelfde soort jongens […]
Continue reading →Ik kom de klas van mijn zoon binnen lopen. Mijn zoon stuitert. Hij was de dag ervoor ziek en heeft net het grote nieuws gehoord: ‘iPhone komt vanmiddag op bezoek’, zegt hij. ‘iPhone?’, zeg ik. ‘Typhoon’, zegt een vriendje. ‘Ik noem ‘m altijd iPhone’, zegt mijn zoon. Op het Instagram-account van Typhoon zie ik een […]
Continue reading →
Vandaag gaan we het hebben over de aller, aller, ALLERkutste bui die God ooit gehad heeft hebben. En Egyptenaren die “Groot van vlees” zijn maar die zaken hebben NIKS met elkaar te maken DAT IS GODSLASTERING GODVERDOMME.
Continue reading →Ik zou trouwen met de kleinzoon van Albert Helman, de Surinaamse schrijver.
Continue reading →De man verzamelde pennen. Hij had er al meer dan honderdduizend. Zijn vader was ermee begonnen. En hij was ermee door gegaan. Valerio gaf hem vier pennen, die hij allemaal nog niet had. De belangrijkste pen was een pen in de vorm van een bloem met roze blaadjes. Ik herkende de pen. Dit was dezelfde […]
Continue reading →Hij praat niet graag en geeft de voorkeur aan het gezelschap van katten boven dat van mensen. Ik vermoed dat het die katten zijn geweest die hem de volgende overtuigingen hebben bijgebracht: Een mensenleven heeft geen intrinsieke waarde, behalve dan de waarde van het geld dat hij of zij verdient. Katten hebben waarde omdat ze […]
Continue reading →Eerst was het er eentje. Toen kwam er een tweede bij. Inmiddels bestaat de groep uit zo’n man of zeven. Ik heb het over vaders die hun kinderen op vrijdagochtend (een populaire ‘papadag’) naar school brengen in hun wieleroutfit. Helmpje op. Strak broekje aan. Schoenen met rare zooltjes waardoor ze met o-benen gaan lopen. Meestal […]
Continue reading →