Sjok, sjok, sjok

Ik liep samen met mijn dochter langs de kruisgang van Jezus. Even wat Joods-Christelijk cultuurgoed erin stampen, voordat we met z’n allen verplicht vijfmaal daags naar Mekka moeten buigen. Buiten stond een legertruck pontificaal op de Handschoenmarkt, naast de Onze-Lieve-Vrouwe-Kathedraal. Jonge jongens met mitrailleurs om hun schouders slenterden rond. Betonblokken vormden een blokkade voor kwaadwillende vrachtwagens.
‘Waarom moet Jezus zelf zijn kruis dragen’, vroeg mijn dochter. Ik legde uit dat het onderdeel van zijn straf was.
‘Waarom kreeg hij straf?’ Ik vertelde dat Jezus had gezegd dat hij koning was terwijl er al een andere koning was.
‘Wat doet Jezus hier?’ Jezus was gevallen. Het kruis was te zwaar. Hij zou nog twee keer vallen. Daarna werd hij aan het kruis gespijkerd.
‘Hij bloedt’, zie mijn dochter. Jezus werd van het kruis gehaald. Er zat een snee in zijn zij, dankzij een soldaat die met zijn speer controleerde of Jezus dood was.
‘Waar is het ezeltje?’ Goede vraag. Waar is het ezeltje? We gingen op zoek. Sjok, sjok, sjok, helemaal naar Bethlehem. We vonden ‘m voor het altaar in de kerststal. Het ezeltje stond naast de kribbe waarin het Mensenkind volmaakt onschuldig lag te wezen.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

5 Reacties

  1. De wederopstanding was er niet. Het hield op bij de kruisafname. Ik heb nog wel gezocht (ergens moest het stripverhaal toch verder gaan), maar kon niks vinden.

    1. Ja, ligt aan mij. Ik heb het altijd al vreemd gevonden dat zowel de Matheus Passion van Bach en Jesus Christ Superstar, eindigen met de dood en niet met de opstanding.
      Maar ik noem het geheel (inclusief Goed Vrijdag) altijd ‘Paasweekeind’. Hollywood bestond nog niet in het jaar ’33 (nee, die apostrof hoeft hier niet) dus Jezus hoefde niet lang en gelukkig te leven.

    1. Bach schreef voor elke zondag een toepasselijke cantate en voor bijzondere feestdagen een oratorium. Voor Pasen is het Oster-Oratorium beschikbaar.

      Blijkbaar geloof iedereen wel dat hij dood is gegaan maar niet dat hij is opgestaan.
      En we hebben natuurlijk ook allemaal een groot zwak voor zielige arme mensen en verhalen. En een grondige hekel aan succesvolle rijke zakenmannen die aan de opstandingswieg van een of meer multinationals hebben gestaan.

Laat een antwoord achter aan Rigo Reus Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *