George Michael was in Nederland geweest om een concert te geven in Ahoy. Omdat hij zo populair was, was het Jeugdjournaal naar de Ahoy gegaan om te polsen waarom met name jonge meisjes zo’n zwak voor de voormalige WHAM!-zanger hadden. ‘Omdat hij goed kan peren’, zei één meisje. Haar vriendinnetjes begonnen te giechelen. Of ik […]
Continue reading →Het laatste deel! Wham! gaat eindelijk weer optreden!
Continue reading →Deel twee over hoe Andrew Ridgely de True Meaning van zijn rol in Wham! ontdekt.
Continue reading →Jeej, tijd voor een Kippfest-Kerst-Kraker! In drie gevoelige delen het verhaal hoe Andrew Ridgely de echte betekenis van zijn rol in Wham! ontdekte.
Continue reading →Als ik aan kom rijden, zijn er nog zo’n tien bolletjes te gaan voordat het stoplicht op groen springt. Ik knijp in mijn remmen. Mijn remmen piepen. Een vrouw die voor het stoplicht staat te wachten trekt haar hoofd in haar schouders. ‘Wat een akelig geluid!’, roept ze. Het stoplicht springt op groen. ‘Sorry’, zeg […]
Continue reading →Ik zing in een kerstkoor. Ja, u leest het goed: een kerstkoor. Op de school van mijn kinderen. Samen met andere ouders. Gisteren was de laatste keer dat we konden oefenen voor donderdag. Een kleine drie kwartier voordat ik ernaar toeging, had mijn vrouw me een foto laten zien van de vermoorde Russische ambassadeur in […]
Continue reading →– Ik ga all in naar Gran Canaria – All in? Woah, ook alcohol. – Ook alcohol. Ik hou van alcohol en alcohol houdt van mij. – Ik hou er op zich wel van om lam te zijn, maar ik heb maar vier biertjes nodig of zo. – Wow, dat is chill man. – Zeker […]
Continue reading →De laatste prent die maakt hij nu daarboven Een lange rij, een lommerrijke laan Je ziet twee mannen naar zijn uitvaart gaan Als laatsten zijn ze achter aangeschoven En verder hoeft hij weinig uit te leggen Een fluistert zacht: ‘Ga jij straks nog wat zeggen?’
Continue reading →Verveling, bij gebrek aan een beter woord, is goed. Verveling verfrist. Zuivert de geest. Verveling zorgt ervoor dat alles wat erna komt beter lijkt. Verveling is als de huid die door een slang wordt afgelegd. Daarna kun je als herboren verder. Het scheelt ook maar één L, vervelling en verveling.
Continue reading →Met gebogen hoofd sjokte Ironie het zandpad af. Verderop was de grensovergang, een oude smokkelroute tussen de weilanden en de bosrand. In dit land van taal was geen plaats meer voor haar. Eigendunk en platvloersheid hadden haar het leven onmogelijk gemaakt. De fijnzinnigste understatements had ze het licht doen zien. Ze ketsten op haar terug […]
Continue reading →Er waart een spook door Europa. Het spook van het opportunisme. Overal worden pogingen gedaan om op het gezonde volksgevoel richting de macht te surfen. Alleen al hier in Nederland schieten de paddenstoelen als politieke partijen uit de grond. We noemen geen namen. U kent ze ongetwijfeld. De enige naam die we hier zullen noemen […]
Continue reading →Het einde van de overwinningsspeech van Donald Trump kwam langs op tv. Daar stond hij. Met z’n kapsel. Hij kijkt door de spleetjes van zijn samengeknepen ogen. Zijn lippen in een glimlach die jaren heeft liggen rijpen in de zon van zijn zelfgenoegzaamheid. “And I love this country”, zegt hij met die trage dictie van […]
Continue reading →