Staatsbezoek

Beelden uit het land van ooit. Twee houten klazen stram in het gelid voor een muziekcorps, ernaast hun dames in haute couture ensembles.
Later schrijden ze statig langs een rij mannen in uniform, terwijl hun echtgenotes
gezellig even op de koffie komen bij minder bedeelde jongeren in een flat waar ze zelf nog niet dood in gevonden willen worden. Het is fris op de galerij.
Maar gelukkig na deze ontberingen is het later in het Paleis op de Dam lekker warm waar het gezelschap tijdens het staatsbanket kruiperig wordt toegeproost door Rutte. Op het Koninklijk bord o.a. een zeldzame maar exquise roodpootpatrijs die de gemiddelde voedselbankclient nog nooit met een tandenstoker uit zijn kiezen hoefde te peuteren. Laat staan dat hij hem ooit in het wild heeft mogen aanschouwen.
Toetje; ijs van VOC specerijen(..)

Er wordt monarchietje gespeeld. Met een Belgische koning, waarvan de naam me telkens ontschiet. Een zombie die stijf staat van de angstremmers. Zijn hysterische maar nietsziende blik geeft aan dat hij geen flauw idee heeft waar hij is en en wie hem omringt. Even losgelaten onder strenge professionele begeleiding van de verpleegster waar hij mee getrouwd is.
Het sprookje wordt steeds lachwekkender maar gaat onophoudelijk in reprise.
Spontane fotosessies, skivakanties, rare belastingvoordeeltjes, reisjes naar de benedenwindse corruptieparadijzen, de buitenhuisjes. Het oranje kleutervolk geniet.
En nu weer een Boeing 737 in Delfts Blauw design, met alle VIP faciliteiten en 16 Led TV’s. Ik mis nog de sauna en de jaccuzzi voor op de lange vlucht, maar die worden er op het laatste moment vast nog in geritseld.
Zeker jaloers Pasquali, dat jij geen koning bent?
Stinkend!

3 Reacties

  1. Dat heb ik nu ook met die Belgische koning: de afgelopen dagen heb ik z’n naam verscheidene malen voorbij zien komen, maar hoe hij heet? Al sla je me dood.

  2. En na zo’n geslaagd staatsbezoek weer thuis. Ik stel me wim lex dan voor in kamerjas op pantoffels en met slaapmuts, als hij een glaasje warme melk drinkt in de keuken van eikenhorst, om door het voortrazende verkeer van de naastgelegen A44 heen te kunnen slapen en dan heb ik weer even vrede met de monarchie..

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *